“วางไว้ตรงนี้แหละ!” สีจิ่วเฉินพยักหน้า
หลี่เหมยเหลือบมองใบหน้าถังจือซย่าด้วยความกังวล ถังจือซย่ามองไปที่กล่องเครื่องประดับที่อยู่บนโต๊ะ บ่นพึมพำในใจ ผู้ชายคนนี้ทุ่มเทมากที่ตามจีบหลินจิงจิง แถมยังซื้อสร้อยข้อมือคู่รักอีกด้วย
“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันไปทำงานต่อละนะ” ถังจือซย่าพูดอย่างเบา ๆ เธอไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียว
“จือซย่า พักผ่อนด้วยล่ะ ดูสีหน้าเธอไม่ค่อยสู้ดีนะ” สีจิ่วเฉินที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอพูดด้วยความเป็นห่วง
“ฉันสบายดี!ไม่ต้องการความห่วงใยจากประธานสีหรอกค่ะ” ถังจือซย่าพูดโดยไม่หันกลับไปมอง
สีจิ่วเฉินบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว ที่เขาเรียกเธอมา ก็แค่ต้องการให้เธอเห็นสร้อยข้อมือคู่รัก
ถังจือซย่าหมุนตัวเดินตรงไปที่ประตู จู่ๆเธอก็หยุดเดิน หันกลับไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟา ถามเขาด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ “ประธานสี ได้ยินว่าคุณกับดีไซน์เนอร์หลินกำลังคบกันอยู่ เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”
ฟังข่าวลือจากคนอื่นไม่ได้ประโยชน์อะไร สู้ถามเขาไปตรงๆเลยดีกว่า
“ใครพูด?มีเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ?” สีจิ่วเฉินขมวดคิ้ว สายตาดูไม่เหมือนยอมรับและก็ไม่ได้ปฏิเสธ
หัวใจของถังจือซย่าถูกทิ่มแทงทันที เมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่ชัดเจนแบบนี้ เธอหันหลังเดินออกไปอย่างไม่ลังเล
สีจิ่วเฉินมองดูเธอที่เดินจากไป เขากำหมัดแน่น มองเห็นเธอดูสีหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด เขาทำเกินกว่าเหตุไปหรือเปล่า?
ถังจือซย่าไม่ได้กลับไปที่ห้องทำงาน เธอลงมาแล้วเดินออกจากหอรุ่ยเป่า ไปอยู่ที่ร้านกาแฟข้างๆอยู่พักหนึ่ง เพราะว่าเธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย
ไอ้หยาถือกาแฟเดินมาหาถังจือซย่า อยากจะเห็นหน้าของคนที่ทิ้งอย่างเวทนา เธอคิดไม่ถึงว่าถังจือซย่าจะไม่อยู่ ตอนแรกเธอจะเดินจากไป แต่เธอเห็นแบบร่างต้นฉบับวางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะของถังจือซย่า เธอก็เกิดความคิดขึ้นมา เธอหยิบแบบร่างขึ้นมาดู นัยน์ตาของเธอสั่นไหวเธอตกใจและตกตะลึง
แบบร่างหลายแบบของถังจือซย่ามันน่าทึ่งมาก เป็นภาพพิมพ์ที่สมบูรณ์แบบ ทุกแบบร่างนั้นดูเรียบสวย รูปแบบดูเป็นธรรมชาติ
“ไม่เป็นไร พ่อก็แค่อยากจะแสดงความยินดีเอง จิงจิง หนูกับสีจิ่วเฉินมีความคืบหน้าอะไรเพิ่มอีกไหม?” สีรุ่ยหมิงพูดขึ้นมา
มุมปากของหลินจิงจิงฉีกยิ้มอย่างมีความสุข “ มีค่ะ หนูรู้สึกว่าเขากำลังสนใจหนู อีกไม่นานฉันก็จะทำภารกิจของพ่อบุญธรรมมสำเร็จ”
“ถังจือซย่าไม่ได้ขัดขวางอะไรหนูใช่ไหม?”
แววตาพอใจของหลินจิงจิงแวบขึ้นมา “พ่อบุญธรรม เธอไม่มีผลอะไรต่อแผนการของฉันหรอกค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันประเมินเธอสูงเกินไป”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ขอเพียงแค่เธอไม่มาขัดขวางแผนการของพวกเราก็พอ” สีรุ่ยหมิงพูดอย่างเคร่งขรึม
“พ่อบุญธรรม หนูจะรีบทำแผนการให้สำเร็จ นอนกับสีจิ่วเฉินแล้วตั้งท้องลูกของเขา ทำให้เขาขอหนูแต่งงานให้ได้” หลินจิงจิงแทบรอไม่ไหวที่จะพิสูจน์เสน่ห์ของตัวเอง และก็อยากที่จะได้รับความดีความชอบต่อหน้าพ่อบุญธรรม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...