รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 363

“ฉันได้ยินมาว่าตระกูลสีคืนบุญคุณให้ตระกูลถังของแกมาโดยตลอด ฉันคิดว่ายัยแก่สีนั่นคงรู้สึกผิดกับการกระทำที่ไปขู่เข็ญนายกเทศมนตรีเมื่อตอนนั้น เพราะเธอ แม่ของคุณเลยเสียชีวิต ชีวิตของคุณชายตระกูลสีมันมีค่า! แล้วชีวิตของแม่คุณล่ะ สมควรที่จะสูญเสียไปหรือไง แต่โลกนี้มันก็ไม่ยุติธรรมแบบนี้แหละ คนรวยสามารถใช้เงินซื้อชีวิต ส่วนคนธรรมดาอย่างแม่แกกลับต้องมอบชีวิต ”

ถังจือซย่าอยากให้เขาหุบปาก อยากให้เขาเลิกพูดเรื่องพูดนี้ เธอไม่อยากฟังแม้แต่นิด

แต่สีรุ่ยหมิงกลับดูโรคจิต เพราะเขาต้องการผู้ฟังมาฟังผลงานที่เขาเคยภาคภูมิ และถังจือซย่าก็เป็นผู้ฟังที่ดีคนหนึ่ง

เขาเองก็ชอบทรมานคนอื่นมาก อย่างเช่นตอนนี้ลำตัวที่เจ็บปวดและสั่นคลอนของถังจือซย่า ทำให้เขารู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างมาก

“ถ้าหากฉันเป็นแม่แก ฉันต้องรู้สึกเสียใจมากที่คลอดลูกอกตัญญูอย่างแก รักใครไม่รัก ถึงต้องไปรักคุณชายตระกูลสีที่ทำให้แม่แกต้องตายอย่างอนาถา”

เลิกพูดได้แล้ว! หุบปาก!

ถังจือซย่ากรีดร้องในใจ เธอเข้าใจความหมายที่สีรุ่ยหมิงจะสื่อดี เขาอยากให้เธอเกลียดตระกูลสี

“ท่านครับ เวลาเหลือไม่มากแล้ว ส่งเธอเดินทางเถอะครับ” ลูกน้องคนหนึ่งส่งเสียงพูด

“คุณถัง ขอโทษนะ ที่แกและแม่ของแกต่างมาตกอยู่ในเงื้อมมือของฉันอย่างเฮงซวย ดังนั้น อีกไม่นานแกก็จะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนแม่แกที่ใต้นรกแล้ว”

ในความเกลียดชังของถังจือซย่าจึงมีความกลัวเอ่อล้นขึ้นมา สีรุ่ยหมิงจะฆ่าเธอ? เพราะอะไรกันล่ะ

การฆ่าเธอเป็นผลดียังไงกับเขา? สามารถกระตุ้นตระกูลสีได้? หรือเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเธอและสีจิ่วเฉินในตอนนี้ เขาอยากได้ชีวิตของเธอ เพื่อทำให้สีจิ่วเฉินเสียใจ?

บัดนี้ รถหกคันที่ได้ไปรวมตัวกับบอดี้การ์ดแล้วกำลังมุ่งมาทางนี้อย่างบ้าคลั่ง พร้อมขับเข้าไปในทางดินโคลนที่อยู่ในป่า รวดเร็วราวกับวิญญาณ

ลูกน้องของสีรุ่ยหมิงที่เฝ้าอยู่ด้านนอกตกใจกลัวจนไม่ทันตอบสนอง

“ท่านครับ......” เขาเรียกอย่างร้อนรน เมื่อเห็นรถคันหน้าสุดวิ่งพุ่งมาหาเขาอย่างรุนแรง เขาก็รีบโดดลงหลุมพื้นข้างๆ ทันที รถคันนั้นพุ่งชนประตูของบ้านร้าง กำแพงผืนนั้นถล่มลงทันที

สีรุ่ยหมิงรู้สึกว่าสถานการณ์ตรงหน้าอาจส่งผลดีกับเขา จึงส่งเสียงขึ้นจมูกทีหนึ่ง “ให้ฉันปล่อยเธอก็ได้ ยกหุ้นของสีซื่อกรุ๊ปให้ฉันร้อยละห้าสิบเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น ต่อให้วันนี้ฉันจะตาย ก็จะลากเธอไปลงนรกด้วย”

เวลานี้เอง สวีรุ่ยหมิงดึงผ้าคลุมที่ครอบหัวของถังจือซย่าเอาไว้ออก สีหน้าที่ซีดเผือกและเจ็บปวดของถังจือซย่าปรากฏ ใบปากของเธอถูกยัดก้อนผ้าเอาไว้ น้ำตาเอ่อล้นอยู่ในกรอบตา เธอมองไปที่ผู้ชายตรงหน้าผู้ยอมทำทุกอย่างเพื่อช่วยเธอ

“ได้สิ ผมตกลง คุณปล่อยเธอก่อน” สีจิ่วเฉินพยักหน้าอย่างไม่ลังเล

“ส่งสัญญาโอนสิทธิ์หุ้นส่วนแบบอิเล็กทรอนิคมาให้ฉันชุดหนึ่ง เอาแบบที่มีผลทางกฏหมาย” สีรุ่ยหมิงอยากชิงหุ้นส่วนของเขาคืน

ถังจือซย่าเกลียดคนร้ายที่ฆ่าแม่ของเธอเป็นอย่างมาก ตอนนี้เธอไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย เธออยากได้ชีวิตของสีรุ่ยหมิง เธอไม่อยากให้สีจิ่วเฉิน ต้องยกหุ้นของสีซื่อกรุ๊ปให้ปีศาจตนนี้เพราะเธอ

เธอจ้องไปที่สีจิ่วเฉิน ส่ายหน้าเล็กน้อย เป็นสัญญาณบอกให้เขาอย่าตอบตกลง

“ฉันเห็นสัญญาเมื่อไร ก็ปล่อยเธอเมื่อนั้น” มีลูกน้องของสีรุ่ยหมิงคอยคุ้มครอง สีจิ่วเฉินจึงไม่มีโอกาสขึ้นไปช่วยคนเลย ส่วนมีดในมือของสีรุ่ยหมิงยังคงจ่อแน่นอยู่ที่คอของถังจือซย่า หากเธอขยับแรงแม้แต่นิด อาจสามารถตายอยู่ในมือเขาได้เลยทันที