รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 364

สีจิ่วเฉินตะโกนเสียงดัง “ฉู่เฮ่า ดำเนินเรื่อง”

“ท่านประธาน......” ฉู่เฮ่าหลุดเสียงเรียก ในวันนี้หุ้นส่วนร้อยละห้าสิบของสีซื่อกรุ๊ป มันแสดงถึงทรัพย์สินมากขนาดไหนกัน

หลังจากยกหุ้น ที่นั่งของบอสจะลำบากมากขนาดไหน เขารู้ดีเป็นที่สุด

จู่ๆ สีจิ่วเฉินก็หันหน้า แววตาแดงก่ำ พร้อมพูดทีละคำ “ฉัน บอก ให้ ดำ เนิน เรื่อง”

ฉู่เฮ่าสามารถรับรู้ได้จากสายตาของเขา หุ้นร้อยละห้าสิบของสีซื่อกรุ๊ป เมื่อเทียบกับชีวิตของถังจือซย่าแล้ว ยังไงชีวิตของเธอก็สำคัญมากกว่า

ฉู่เฮ่ารีบกลับขึ้นรถไปในทันที หยิบดน๊ตบุ๊คขึ้นมาพร้อมดำเนินเรื่องอยู่ด้านข้าง

ถังจือซย่ามองเข้าไปในสายตาของสีจิ่วเฉิน เห็นเพียงความประหม่าและเป็นห่วงอยู่เต็มแววตาของเขา เขาไม่ได้สนใจเรื่องที่ต้องยกหุ้นให้กับคนที่เขาเกลียดมากที่สุดสักนิด

สีรุ่ยหมิงเองก็ทำร้ายพ่อแม่ของเขา แต่เพื่อเธอแล้ว เขายอมตกลงข้อเสนอที่ไร้ซึ่งเหตุผลของสีรุ่ยหมิง

ถังจือซย่าหลับตาลง จู่ๆ ในหัวของเธอก็ปรากฎวิชาป้องกันตัวที่เคยเรียนไปขึ้นมา แม้เธอจะยังไม่เคยปฏิบัติจริงสักครั้ง แต่เธอคิดว่ามันน่าลองมาก

เธอไม่สามารถนั่งมองสีจิ่วเฉินโอนย้ายสิทธิ์ไปง่ายๆ แบบนี้

สีรุ่ยหมิงมองไปทางหญิงสาวที่กำลังถูกเขาขู่เข็ญอยู่ เห็นเพียงเธอหลับตาลง สีหน้าซีดเผือก ท่าทีอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง นั่นทำให้เขาประมาทลง

สายตาของเขาจดจ้องไปทางฉู่เฮ่าที่กำลังดำเนินเรื่อง เขาอยากจะเห็นสัญญาฉบับนั้นที่มีผลทางกฏหมายในทันที เขาไม่คิดว่าถังจือซย่าเพียงคนเดียวจะมีค่ามากถึงขนาดนี้

เขาประเมินน้ำหนักของเธอในใจของสีจิ่วเฉินน้อยไป

เวลานี้เอง ฉู่เฮ่าเคาะนิ้วลงไป เงยหน้าพร้อมกล่าว “เรียบร้อยแล้วครับ”

สีรุ่ยหมิงตื่นเต้นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จนถังจือซย่ารู้ตัวได้ว่ามีดที่จ่อคอเธอนั้นละหลวมลง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ หนึ่งที จากนั้นก็รีบหักมือสีรุ่ยหมิงอย่างรุนแรง เธอยกข้อศอกของเธอขึ้น จนทิศทางของปลายมีด ออกห่างจากคอของเธอไปสามสิบองศา เธอจึงรีบหันหน้าพร้อมย่อตัวลงจากอ้อมแขนของเขา เธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากข้างหูที่ถูกมีดบาด

ไม่รู้ว่าตอนไหนกันที่สีจิ่วเฉินรู้ว่าเธอพยายามกำลังขัดขืน หัวใจของเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นเขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว คว้าตัวถังจือซย่ามาตรวจดูในอ้อมอก

แต่ตอนนี้ ถังจือซย่าที่นั่งอยู่ท้ายรถ ดูเข้มแข็งและอ่อนแอ

ความอ่อนแอนั้นเป็นเพียงภาพลักษณ์ แต่ที่เข้มแข็งนั้นคือสายตาและจิตใจของเธอ

เมื่อกี้เธอเองก็กลัวเช่นกัน เพียงแต่ มีความคิดอันแรงกล้านั้นเอ่อล้นขึ้นมา เธอไม่อยากติดหนี้เขา ชาตินี้เธอไม่อยากติดหนี้เขาอีกแล้ว

หากเธอทำให้สีซื่อกรุ๊ปต้องแบ่งหุ้นร้อยละห้าสิบออกไป นั่นจะเป็นหนี้ก้อนใหญ่ที่ชาตินี้เธอไม่มีวันคืนได้

“คุณอาของคุณคือคนที่ลักพาตัวคุณเมื่อตอนนั้น แม่ของฉันเองก็ตายในมือเขา คุณปล่อยเขาไปไม่ได้” ถังจือซย่าเงยหน้ามองซีจิ่วเฉิน กุมแขนของเขาเอาไว้ เธอขอร้องเขา “ส่งเขาเข้าคุกแทนฉันที ให้เขาได้รับบทลงโทษตามกฏหมาย”

สีจิ่วเฉินเองก็รู้สึกว่าคดีลักพาตัวเมื่อตอนนั้นสีรุ่ยหมิงนั้นเป็นคนทำ เพียงแต่ตอนนั้นเขายังเด็ก เมื่อตรวจสอบหลังจบเรื่องก็ไม่ได้ข้อมูลใดๆ กลับมา

“ได้ ผมจะส่งเขาให้ตำรวจ พร้อมตรวจสอบคดีแม่ของคุณใหม่อีกครั้ง” สีจิ่วเฉินพยักหน้า เขาคิดว่าเธอจะกลัวจนมาแอบร้องไห้ในอ้อมอกของเขา