รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 444

“จือซย่า คุณมาแล้วเหรอ พวกเรากำลังจะประชุมที่ห้องประชุมหมายเลขสาม”

“โอเค ขอบคุณค่ะ” ถังจือซย่ายิ้มแล้วพยักหน้า จากนั้นก็เดินเข้าห้องทำงานของพ่อไป

ถังจวิ้นเห็นว่าเธอมาแล้ว เขาจึงลุกขึ้นหยิบเอกสารแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ!”

ในขณะที่ถังจือซย่าเดินออกมากับพ่อ ก็ได้เจอกับคนสองคน นั่นก็คือถังชิงชิงและซ่งซาน สายตาของถังจือซย่ามืดมนทันที ซ่งซานมาบริษัทของพ่อเธอทำไมกัน

“พ่อคะ หนูจะไปประชุมด้วยค่ะ” ถังชิงชิงพูดด้วยความโกรธ “พ่อก็ดีแต่แจ้งเธอ แต่ไม่แจ้งหนูเลย”

“ชิงชิงอย่างี่เง่าเลย พาเพื่อนลูกไปพักผ่อนเถอะ!” ถังจวิ้นก็ไม่อยากจะให้ถังชิงชิงมาจริงๆ

“พ่อไปห้องประชุมก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวหนูตามไป” ถังจือซย่าพูดกับพ่อ

ถังจวิ้นเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว เขาจึงพูดเร่งว่า “รีบตามมานะ” หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เดินไปทางห้องประชุม

พอถังจวิ้นจากไป ถังจือซย่าก็มองซ่งซานด้วยสายตาที่เยือกเย็น ถามว่า “เธอมาที่บริษัทของพ่อฉันทำไม”

“ชิงชิงให้ฉันมาเอง” ซ่งซานเลิกคิ้วแล้วพูด

“ใช่แล้ว! ฉันให้เธอมาเอง ทำไม ฉันพาเพื่อนฉันมาไม่ได้เหรอ” ถังชิงชิงเองก็พูดด้วยท่าทีแดกดัน

แม้ถังจือซย่าผู้เป็นพี่สาวคนละแม่ของถังชิงชิง แต่เธอก็ยังพูดกับถังชิงชิงด้วยความจริงใจว่า “ชิงชิง ต่อไปอย่าอยู่กับคนแบบนี้บ่อยๆ จะดีกว่านะ”

“ถังจือซย่า แกคิดว่าแกสูงส่งนักหรือไง แกมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันแบบนี้” ซ่งซานโมโหขึ้นมาทันที ที่เธอตกต่ำอยู่ทุกวันนี้ ก็เป็นเพราะถังจือซย่าล้วนๆ

สายตาของถังจือซย่าเยือกเย็นขึ้นมาทันที “อย่างน้อยฉันก็มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ไม่เหมือนเธอ เป็นหมาที่เลี้ยงเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อง ชอบแว้นกัดเจ้าของ”

ซ่งซานฟังออกว่าเธอจะสื่ออะไร เธอกัดฟันแล้วพูดด้วยความโกรธว่า “ถังจือซย่า ฉันก็แต่พลาดทำความผิดไป แกไม่มีสิทธิ์จะมาดูถูกฉันแบบนี้นะ”

“จิ่วเฉินไม่ส่งเธอเข้าคุก ก็เป็นการปรานีกับเธอมากแล้ว ไม่อย่างนั้น แค่เรื่องที่เธอทำมันก็ทำให้เธอติดคุกได้เป็นสิบปีแล้ว” ถังจือซย่าพูดอย่างเยือกเย็น สำหรับเรื่องนี้แล้ว ตัวเธอเองที่เป็นคนนอกยังรู้สึกโกรธอย่างมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอารมณ์ความรู้สึกของสีจิ่วเฉินเลย

“ซานซาน ทางนี้คือห้องพักนะ เธอไปรอฉันที่นั่นก่อนนะ ฉันจะไปดูสถานการณ์ที่ห้องประชุมหน่อย”

“ได้เลย!” ซ่งซานพยักหน้า จากนั้นก็มองดูถังชิงชิงเดินไปทางห้องประชุม เธอก็ไม่รีบที่จะไปห้องพัก เธออยากจะเดินดูรอบๆ สักหน่อย

ในขณะที่เธอยืนดูป้ายประกาศที่ติดอยู่บนกำแพงที่นอกรั้วกั้นนั้น อยู่ๆ ก็มีมือของผู้ชายคนหนึ่งวางที่ไหล่เธอ “จือซย่า ทำไมยังไม่ไปที่ห้องประชุมอีก”

ซ่งซานหันหลังกลับมาด้วยความตกใจ แต่กลับทำให้คนที่อยู่ข้างหลังตกใจไปด้วย คังเฮ่าเซวียนเองก็มองดูผู้หญิงที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกับถังจือซย่าด้วยความตกใจ

ที่แท้เขาก็ดูผิดคนนี่เอง

“ขอโทษครับ ผมดูผิดคน” คังเฮ่าเซวียนมองดูซ่งซาน ดูจากการแต่งหน้าแล้ว ก็มีความคล้ายคลึงกับถังจือซย่าจริงๆ แต่ถ้ามองดูอย่างละเอียดแล้ว ก็ขาดความงดงามที่ละเอียดอ่อนของถังจือซย่า

ซ่งซานแต่มองก็จำเขาได้ทันที เขาคือคังเฮ่าเซวียนผู้จัดการแผนกบัญชีที่ถังชิงชิงบอกเธอไม่ใช่เหรอเนี่ย คิดไม่ถึงเลยว่าตัวจริงจะหล่อเหลาขนาดนี้