รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 457

เล็บของหลินจิงจิงแทบจะจิกเข้าไปในเนื้อของตัวเอง ความเคียดแค้นในแววตาของเธอพรั่งพรูออกมา

ถังจือซย่าต้องการเพียงช่วยให้สีจิ่วเฉินปลีกตัวออกมาได้ ไม่ทันที่ทั้งสองจะเดินไปถึงห้องโถง! เธอก็ถูกชายหนุ่มดึงเข้าไปในห้องวีไอพี แล้วประตูก็ปิดลง

ถังจือซย่ามองเขาด้วยความงุนงงเล็กน้อย “คุณจะทำอะไรคะ”

“เมื่อกี้เธอบอกว่ามีเรื่องจะพูดกับฉัน ไหนพูดมาสิ” สีจิ่วเฉินยืนพิงประตู สีหน้าอยากรู้อยากเห็น

ถังจือซย่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำ ชายหนุ่มคนนี้แกล้งโง่อะไรของเขา

“ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเพื่อช่วยคุณออกมาเท่านั้นเอง มีเรื่องจะคุยกับคุณที่ไหนกันล่ะ” ถังจือซย่าชี้แจง

“ถ้าอย่างนั้นฉันพูดเอง” สายตาของสีจิ่วเฉินมองเธอลึกเข้าไปอีก เธอในคืนนี้ที่สวมชุดราตรีสีดำ ช่างเซ็กซี่และน่าหลงใหลจริงๆ

มีเสน่ห์น่าดึงดูดใจ

ถังจือซย่าเห็นว่าเขาค่อยๆ เข้ามาใกล้ขึ้น เธอจึงเอื้อมมือออกไปดันเขาไว้ “คุณก็พูดสิคะ จะเข้ามาใกล้ขนาดนี้ทำไม”

สีจิ่วเฉินยิ้มบางๆ ที่มุมปาก ใบหน้าเลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้น

เธอเอนคอไปด้านหลังเล็กน้อย เพราะเขาเข้าใกล้มาก ใกล้จนลมหายใจของเธอ ถูกปกคลุมไปด้วยลมหายใจของเขาเสียจนหมด

“ใกล้เกินไปแล้ว พูดได้แล้ว! ฉันได้ยินค่ะ” ถังจือซย่ากะพริบตา

“คืนนี้เธอสวยมาก”

“ฉันรู้ค่ะ” เธอผ่อนคลายบรรยากาศที่คลุมเครือด้วยความขบขัน

“เธอรู้ไหมว่าคืนนี้ฉันคิดอะไรอยู่” สีจิ่วเฉินหายใจแรง

ถังจือซย่าจะรู้ได้อย่างไร และในขณะนั้น ชายหนุ่มจับใบหน้าเล็กๆ และนิ้วของเขาก็บีบคางของเธอ “ก็จูบเธอไง”

เสียงพูดของเขาทุ้มต่ำและแหบแห้ง และในวินาทีถัดมา ริมฝีปากของเขาก็แนบเข้ามา

ถังจือซย่าไม่ได้ปฏิเสธเขา เพราะว่าคืนนี้ชายหนุ่มก็ดึงดูดใจเธอไม่น้อย เขาตั้งใจเตรียมรางวัลมามอบให้เธอเป็นพิเศษ ปฏิเสธหลินจิงจิงอย่างไม่ไยดี แล้วยังปฏิบัติต่อเธอยิ่งกว่าคนพิเศษ ทั้งหมดนี้ หญิงสาวคนใดบ้างจะไม่รู้สึกปลาบปลื้มใจ

เมื่อออกมาจากห้องวีไอพี ถังจือซย่าก็ไปหาหลี่เหมยในห้องจัดเลี้ยง ส่วนสีจิ่วเฉินนั่งพักผ่อนอยู่ที่โซฟา รอให้เธอสนุกกับงานให้พอแล้วค่อยกลับมา

ซูเหมยซ่อนตัวอยู่หลังเสา และเมื่อเธอเห็นถังจือซย่าเดินออกมาพร้อมกับจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เธอก็อดอิจฉาถังจือซย่าไม่ได้ เมื่อสักครู่นี้ ทั้งสองคนอยู่ในห้องด้วยกันนานกว่าสิบนาที ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังทำอะไรบางอย่างที่แนบชิดกันอย่างแน่นอน

ซูเหม่ยรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความให้ซ่งซาน และแจ้งให้เธอมาที่ห้องวีไอพีหมายเลขแปด ซึ่งสีจิ่วเฉินกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ข้างในคนเดียว

ในห้องจัดเลี้ยง ถังจือซย่าอยากจะหาหลี่เหม่ยเพื่อถามเรื่องบางอย่าง แต่เธอกลับไม่เจอหลี่เหมย และเมื่อดูนาฬิกา ก็ได้เวลาจะไปรับลูกชายแล้ว เธอจึงเดินกลับไปที่ห้องวีไอพี

เมื่อซ่งซานที่อยู่ในห้องน้ำได้รับข้อความจากซูเหม่ย เธอก็เดินถือโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยความตื่นเต้น

ทันทีที่ถังจือซย่าก้าวพ้นประตู เธอก็เห็นเงาของผู้หญิงคนหนึ่งเดินหายเข้าไปที่หัวมุม เธอตกใจ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะเห็นซ่งซาน

ถังจือซย่ารีบเดินตามไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อเธอเดินมาถึงหลังประตูบานหนึ่ง ก็ได้เห็นซ่งซานจริงๆ ซูเหม่ยก็อยู่ด้วย ทั้งสองกำลังกระซิบอะไรบางอย่างกัน

ถังจือซย่ายิ้มเยาะในใจ คราวที่แล้วที่ลูกชายเธอหายไป ก็เป็นซูเหม่ยที่ช่วยซ่งซาน เป็นคนที่เอาโทรศัพท์มือถือของเธอไปซ่อน