รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 458

ซ่งซานกระซิบกระซาบกับซูเหม่ย “เธอแน่ใจนะว่าเขาอยู่ข้างใน”

“ฉันเฝ้าดูอยู่ตลอดเลยค่ะ ฉันแน่ใจว่าเขาอยู่ในนั้น” ซูเหม่ยพยักหน้า

“ดี เธอออกไปก่อน ฉันจะไปหาเขาเอง” ซ่งซานสั่งซูเหม่ย

และเวลานี้เอง ซูเหม่ยก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นคนคนหนึ่ง เธอตกใจจนหน้าถอดสี ไม่คิดว่าถังจือซย่าที่เพิ่งเดินออกไปจะกลับมาแล้ว

และกำลังยืนอยู่ด้านหลังซ่งซาน น่ากลัวเหมือนผี

ซ่งซานเห็นพฤติกรรมของซูเหม่ย จึงหันหน้าไปความตกใจ และเห็นถังจือซย่ากำลังยืนกอดอก ดวงตาที่สวยงามจ้องมาที่พวกเขาอย่างเย็นชา

“พี่...พี่จือซย่า คุณมาได้ยังไงคะ” ซูเหม่ยพูดตะกุกตะกัก

ถังจือซย่ารู้ได้ทันทีถึงจุดประสงค์ที่ซ่งซานมาที่นี่ เธอต้องการขอร้องให้สีจิ่วเฉินยกโทษให้เธอ ถังจือซย่าจะไม่มีทางให้เธอได้มีโอกาสนั้นเด็ดขาด

“ถังจือซย่า เรื่องของฉัน เธออย่าเข้ามายุ่งดีกว่า” ซ่งซานชิงเตือนเธอก่อน

“ซูเหม่ย คราวก่อนที่เธอขโมยโทรศัพท์ของฉันไปซ่อน ซ่งซานเป็นคนบงการให้เธอทำใช่ไหม!” ถังจือซย่าถามซูเหมย

สีหน้าของซูเหม่ยเปลี่ยนไปทันที ไม่คิดว่าเรื่องที่ผ่านมานานแล้ว ถังจือซย่ายังสืบจนรู้จนได้ เธอหันไปมองซ่งซานด้วยความวิตกกังวล

ซ่งซานรีบปัดความรับผิดชอบทันที “ซูเหม่ย ฉันสั่งให้เธอทำด้วยหรือ”

“ซูเหม่ย ฉันจะบอกเธอให้นะ ซ่งซานทำร้ายคนในครอบครัวของประธานสี จนถูกประธานสีไล่ออกจากบ้านแล้ว เธอยังคิดจะปกป้องหล่อนอีกหรือ” ถังจือซย่าเปิดโปงสถานะของซ่งซานอย่างไม่ไว้หน้า

ซูเหม่ยเป็นคนฉลาด เธอเองก็รู้สึกว่าคืนนี้ ซ่งซานหลบๆ ซ่อนๆ พิกล ที่แท้เธอก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับสีจิ่วเฉินมานานแล้วนี่เอง

“ใช่ค่ะ เป็นซ่งซานสั่งให้ฉันทำค่ะ พี่จือซย่า ทั้งหมดเป็นเพราะเธอสั่งให้ฉันทำ” ซูเหมยชี้ไปที่ซ่งซานอย่างแข็งกร้าว

“ซูเหม่ย เธอกล้าดียังไง...” ซ่งซานจ้องซูเหม่ยด้วยความเดือดดาล

ซูเหม่ยรีบไปยืนข้างถังจือซย่าทันที “พี่จือซย่า ยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ ซ่งซานข่มขู่ให้ฉันทำค่ะ ฉันไม่รู้เลยว่าเธอร่วมมือกับคนอื่นลักพาตัวลูกชายของคุณไป”

เมื่อนึกไปถึงความตื่นตระหนกในคืนนั้น เธอก็ยังรู้สึกโกรธมาก และเหลือบมองซูเหม่ยด้วยสายตาเย็นชา “ไปลาออกซะ”

เดิมทีซ่งซานต้องการหาโอกาสเข้าไปหา สีจิ่วเฉินในห้องวีไอพี ตอนนี้ถูกถังจือซย่าทำพังแล้ว เธอไม่พอใจมาก

เธอรู้ดีว่าจุดอ่อนของถังจือซย่าคืออะไร เธอเดินเข้าไปใกล้ถังจือซย่า ห่างแค่ประมาณหนึ่งเมตร แล้วพูดว่า “เรื่องบางเรื่องเปลี่ยนให้ตายก็เปลี่ยนไม่ได้ คืนนั้นฉันกับจิ่วเฉินแสดงความรักต่อกันอย่างลึกซึ้ง เราสองคนกอดกันแน่น จูบกันอย่างดุเดือด เขาทับอยู่บนตัวของฉันพร้อมกับหลั่งเหงื่อแห่งความสุข เราสองคนทำอย่างนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่เคยพอ”

ซ่งซานพูดออกมาอย่างไม่ละอายใจ

ถังจือซย่ารู้สึกแน่นหน้าอกราวกับมีบางอย่างจุกอยู่ที่อก ทรมานอย่างบอกไม่ถูก

“คืนนั้น ฉันไม่มีวันลืมมันได้ลง!” ซ่งซานหรี่ตา ทำทีอาลัยอาวรณ์

“เรื่องแบบนี้มีอะไรน่าอวดนักหรือ” ถังจือซย่าเยาะเย้ยเธอ

ซ่งซานยิ้มมุมปาก “ในใจของจิ่วเฉิน เธอก็ไม่ได้สะอาดอะไร เรื่องที่เธอเคยนอนกับตาหนุ่มคาวบอยนั่น เขาจะจดจำไปตลอดชีวิต นอกจากนี้ จิ่วเฉินเป็นผู้ชายที่ให้ความสำคัญกับผู้หญิงสะอาด เธอไม่รู้หรือ”

“เธอหุบปากไปเลย” สีหน้าของถังจือซย่าไม่พอใจอย่างรุนแรง