อาหารค่ำถูกจัดเตรียมอย่างหรูหราเต็มโต๊ะ หลี่เจี๋ยนั้นเป็นคนโลภในทรัพย์สินเงินทอง และเกรงกลัวอำนาจ สำหรับสีจิ่วเฉินผู้มั่งคั่งแล้ว เธอจึงไม่กล้าต้อนรับเขาอย่างดูแคลน
“หม่ามี้ ผมอยากกินกุ้ง” เด็กน้อยพูดพร้อมกับชี้ไปที่จานกุ้ง
ถังจือซย่าล้างมือแล้วมาแกะกุ้งให้ลูกชายกิน ในขณะที่แกะกุ้ง ชายหนุ่มก็ยื่นชามมาให้ เธอจึงเอากุ้งที่กำลังแกะอยู่ในมือวางลงไปในชามของเขา แล้วเขาก็กินอย่างเอร็ดอร่อย
ถังจือซย่าแกะกุ้งให้เขาอย่างต่อเนื่อง ท่าทางที่เป็นธรรมชาติราวกับหน้าที่ของภรรยา หลี่เจี๋ยมองภาพตรงหน้า รู้สึกร้อนอกร้อนใจ
ดูเหมือนถังจือซย่าจะจับสีจิ่วเฉินไว้มั่นแล้ว สิ่งนี้ทำให้เธอและลูกสาวรับรู้ถึงวิกฤตที่รุนแรง
ถังชิงชิงรู้สึกหลงใหลในรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและอ่อนโยนของสีจิ่วเฉิน ในขณะเดียวกันก็เกลียดการแสดงความรักของถังจือซย่าต่อเขาด้วย
หลังจากทานอาหารเสร็จ ก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่า ได้เวลาที่สีจิ่วเฉินจะพาถังจือซย่าสองแม่ลูกกลับบ้านแล้ว
ถังจวิ้นออกมาส่งพวกเขาที่หน้าประตูบ้าน พร้อมกับกำชับให้ขับรถดีๆ หลี่เจี๋ยและถังชิงชิงก็ออกมาส่งเช่นกัน เมื่อเห็นรถหรูขับออกไปแล้ว ถังจวิ้นก็พูดว่า “ฉันจะออกไปเดินเล่นสักหน่อยนะ”
หลังจากที่เขาเดินออกไป ถังชิงชิงก็แสดงอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมา “แม่คะ แม่ดูท่าทางได้ใจของถังจือซย่าสิ มันจงใจทำตัวรักใคร่กับสีจิ่วเฉินต่อหน้าเราสองคน”
หลี่เจี๋ยก็รู้สึกเคียดแค้น “ถังจือซย่าคิดจะทาบกิ่งต้นไม้ใหญ่อย่างสีจิ่วเฉิน มันจงใจเตือนให้เรารู้ว่ามันไม่ใช่คนที่จะหาเรื่องได้ง่ายๆ”
“แม่คะ พวกเราอย่ายอมมันเด็ดขาดนะคะ” ถังชิงชิงกัดฟันพูด
ในขณะนั้น โทรศัพท์มือถือของถังชิงชิงก็ดังขึ้น เธอมองและรับสายด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง “ฮัลโหล คังเฮ่าเซวียน สองวันนี้คุณหายหัวไปไหนน่ะ ทำไมไม่รับสาย และไม่ตอบกลับอะไรมาเลย”
“ขอโทษนะครับชิงชิง ผมยุ่งมาก เพราะสองวันนี้บริษัทต้องจัดการกับสินค้าในสต๊อกให้เสร็จเรียบร้อย ไม่ได้ตั้งใจจะไม่ตอบกลับข้อความคุณนะ ตอนนี้ผมมีเรื่องจะบอกคุณ”
“เรื่องอะไร”
“ผมเห็นพินัยกรรมของพ่อของคุณ ตอนนี้จะส่งไปให้ คุณเอาไปให้แม่ของคุณดู ห้ามให้พ่อของคุณรู้ว่า มันถูกแอบถ่ายมาเด็ดขาดนะ ไม่อย่างนั้น ผมถูกไล่ออกแน่”
“แม่คะ แล้วพวกเราจะทำยังไงดี”
“คังเฮ่าเซวียนช่วยเราได้ นี่ก็แสดงว่าเขายืนอยุ่ข้างเดียวกับพวกเรา ส่วนพินัยกรรมน่ะหรือ ก็แค่เปลี่ยนมัน” ดวงตาของหลี่เจี๋ยทอประกายน่ากลัว
เธอแต่งกับถังจวิ้นก็เพื่อเงินและบริษัทของเขา ถ้าหากสุดท้ายแล้วเธอไม่ได้อะไรเลย หลี่เจี๋ยคนนี้จะยอมได้อย่างไร
ในใจของหลี่เจี๋ยมีความลับที่ไม่มีวันเปิดเผยได้ และเพราะความลับนี้ทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่มั่นคง เธอจำเป็นต้องได้ทรัพย์สินของถังจวิ้น เพื่อรับประกันความสุขสบายและมั่งคั่งตลอดชีวิตของพวกเธอสองแม่ลูก
ระหว่างทางกลับวิลล่าของสีจิ่วเฉิน พวกเขานั่งฟังเพลง เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนอันแสนจอแจนอกหน้าต่าง ส่วนลูกชายนั่งเล่นรูบิคคิวบ์เงียบๆ ถังจือซย่ารู้สึกผ่อนคลายและสงบ เธอไม่ร้องหาความมั่งคั่งร่ำรวย เธอต้องการเพียงความสงบสุขในชีวิต
รถขับตรงเข้าไปในวิลล่าของสีจิ่วเฉินและทันทีที่รถเข้ามาในโรงจอดรถ เธอก็เห็นรถบรรทุกสีเข้มจอดอยู่ในนั้น และไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่หลังรถ
ทันใดนั้นฉากตื่นตาตื่นใจก็ปรากฏขึ้น จู่ๆ ก็มีแสงไฟสว่างขึ้นด้านหลังรถบรรทุก และในตู้กระจกขนาดใหญ่ มีรถสปอร์ตสีขาวถูกตกแต่งด้วยลูกโป่งและดอกไม้จอดอยู่นิ่งๆ เต็มไปด้วยความโรแมนติกและหรูหรา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...