รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 470

“ซูมเข้าไปดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่เรือบ้าง” ฉู่เฮ่าปรี่เข้ามาทันที ถังจือซย่าก็เข้าไปดูด้วยความรีบร้อนเช่นกัน

ภาพบนหน้าจอค่อยๆ ซูมเข้าไปใกล้ จนในที่สุด ก็ได้เห็นภาพส่วนหนึ่งบนเรือ มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนรักษาการณ์อยู่บนดาดฟ้าเรือ ภาพจากเรดาร์หมุนไปมา แต่ก็ยังไม่เห็นเงาของถังอวี่เฉิน และทันใดนั้น ภาพบนจอก็ล็อกไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังดื่มชาบนดาดฟ้าชั้นสาม

แม้ว่ากล้องจะยังไม่ซูมเข้าไปจนสุด แต่สายตาอันเฉียบคมของถังจือซย่า ก็สามารถจดจำบุคคลผู้นี้ได้แล้ว “หลินจิงจิง เธอคือหลินจิงจิง”

ฉู่เฮ่าก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อซูมเข้าไปใกล้อีก เป็นหลินจิงจิงจริงๆ เธอกำลังดื่มกาแฟ แล้วก็มีลูกน้องสองคนเดินเข้ามารายงานอะไรบางอย่างกับเธอ ไม่สามารถได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกันได้ เห็นได้เพียงภาพเท่านั้น

“คนที่ลักพาตัวเฉินเฉินเป็นคนของเธออย่างนั้นหรือ” ถังจือซย่าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหลินจิงจิงจะเป็นคนวางแผนลักพาตัวลูกชายของเธอ

เป้าหมายของหลินจิงจิงก็คือเธอ แต่เหตุใดเธอต้องลักพาตัวลูกชายของเธอด้วย แถมยังต้องการให้สีจิ่วเฉินไปเผชิญหน้าอีก

จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอคืออะไรกันแน่

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ถังจือซย่าสะท้านใจคือ หลินจิงจิงเกลียดเธอมาก แล้วเธอจะปฏิบัติต่อลูกชายของเธออย่างไร?

“เฉินเฉินต้องถูกเธอทำร้ายแน่นอน” ถังจือซย่าเอามือกุมหน้าอก รู้สึกเหมือนถูกของมีคมแทงเข้ามาที่หัวใจ

ฉู่เฮ่ารีบปลอบใจเธอ “คุณถัง อย่าเพิ่งกังวลไปก่อนเลยครับ ก่อนที่ประธานสีจะตอบรับเงื่อนไขของเธอ เธอจะไม่ทำอะไรเฉินเฉินครับ”

“พวกมันออกทะเลไปไกลกว่าร้อยไมล์ทะเลแล้ว อาจจะพาเฉินเฉินไปขายที่ทะเลหลวงก็ได้”

สำหรับถังจือซย่าแล้ว นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ลูกชายหายไป ทุกๆ นาทีของเธอรู้สึกทรมานใจเป็นอย่างยิ่ง

“ผู้ช่วยฉู่คะ คุณคิดว่าหลินจิงจิงต้องการให้จิ่วเฉินทำอะไร”

แต่ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของฉู่เฮ่าก็มีข้อความเข้า เขาเปิดดูข้อความนั้น ก็เข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้ง

“เรื่องบางเรื่องยังไม่แน่ชัด ผมเพิ่งได้ข้อมูลมาว่า หลินจิงจิงไม่ใช่ลูกนอกสมรสของหลินจิ่น พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด เป็นไปได้มากว่า หลินจิงจิงคนนี้เป็นคนของสีรุ่ยหมิง ทุกอย่างที่เธอทำ ก็เพื่อช่วยให้สีรุ่ยหมิงได้สีซื่อกรุ๊ปกลับคืนมา ส่วนเรื่องที่เธอต้องการให้ประธานสีทำอะไรนั้น อาจจะเป็นเรื่องการเซ็นสัญญาอะไรบางอย่างครับ"

“เหมือนกับครั้งที่แล้ว ที่สีรุ่ยหมิงให้เขาเซ็นสัญญาผู้ถือหุ้นครึ่งหนึ่งหรือคะ แล้วครั้งนี้ จิ่วเฉินอยู่ในกำมือพวกมัน เป็นไปได้ไหมว่า หลังจากที่เซ็นชื่อแล้ว พวกมันจะทำอะไรเขา” ถังจือซย่าคาดเดาล่วงหน้าไปไกล สีจิ่วเฉินเป็นหลานชายคนเดียวของคุณนายหญิงใหญ่สี ถ้าหากเขาเป็นอะไรขึ้นมา ตระกูลสีจะทำอย่างไร

“ดี! ก่อนที่เฉินเฉินจะได้รับการช่วยเหลือ อย่าเพิ่งทำอะไรผลีผลาม จงอดทนทำตามแผนการทั้งหมด การช่วยเหลือเฉินเฉินเป็นสิ่งสำคัญที่สุด” ในโทรศัพท์ เสียงของสีจิ่วเฉินเคร่งขรึมและทรงพลัง ราวกับว่าในใจของเขา ถังอวี่เฉินสำคัญกว่าชีวิตของเขาเสียอีก

ถังจือซย่ากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ จนมันไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง เธอปิดปากตัวเอง แม้แต่ร้องไห้ยังไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมา เพราะเกรงจะทำให้ชายหนุ่มเป็นกังวล

ฉู่เฮ่าที่อยู่ข้างๆ มองเธอด้วยความเห็นใจ แล้วพูดกับสีจิ่วเฉิน “ประธานสีครับ ขอให้คุณอดทน เราจะช่วยคุณกลับมา”

“ดี! ให้ฉันพูดอะไรกับจือซย่าหน่อย”

ฉู่เฮ่าส่งโทรศัพท์ให้ถังจือซย่า แล้วลุกขึ้นเดินจากไป

ในห้องอันเงียบสงบ สีจิ่วเฉินได้ยินเสียงร้องไห้ของถังจือซย่า “สะดวกคุยไหม ถ้าไม่สะดวก ฉันจะรอให้เธอ รู้สึกสงบใจขึ้นก่อนค่อยพูด”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณพูดมาเถอะ!” ถังจือซย่าสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามทำให้จิตใจสงบลง แต่น้ำเสียงของเธอยังคงสะอื้นและแหบ