รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 471

“อย่าเป็นกังวลเกินไป เฉินเฉินจะต้องไม่เป็นอะไร”

“แล้วคุณล่ะ ฉันไม่ได้เป็นห่วงแค่เฉินเฉิน แต่ฉันเป็นห่วงคุณด้วย” ถังจือซย่าพูดเสียงแหบแห้ง

“ฉันก็จะไม่เป็นอะไรเหมือนกัน อย่าประเมินฉันต่ำเกินไปสิ” สีจิ่วเฉินหัวเราะ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ของเธอ

“จิ่วเฉิน คุณสัญญากับฉันนะ คุณจะต้องกลับมา”

“ถ้าฉันกลับมาได้อย่างปลอดภัย มีรางวัลให้ฉันไหม” สีจิ่วเฉินทำน้ำเสียงจริงจังขึ้น

“มี รอวันที่คุณกลับมาอย่างปลอดภัย เราสองคนแต่งงานกันนะ! ฉันจะแต่งงานกับคุณ เป็นภรรยาของคุณ” ถังจือซย่าพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

ชายหนุ่มดีใจ “จริงหรือ ขอเพียงฉันกลับมาอย่างปลอดภัย เธอก็จะแต่งงานกับฉันใช่ไหม”

“จริงค่ะ ฉันไม่โกหกคุณ” ถังจือซย่าจริงจังเป็นพิเศษ ขอเพียงแค่เขากลับมา จะให้เธอทำอะไรก็ได้

แต่ว่า...เขาจะสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยจริงหรือ เขาสามารถรอดจากเงื้อมมือของสีรุ่ยหมิง แล้วกลับมาได้อย่างปลอดภัยหรือ

คนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี และไม่ควรประเมินความสามารถของพวกเขาต่ำเกินไป

“โอเค ตกลงตามนี้นะ แม้ว่าฉันจะต้องตกนรก ฉันก็ต้องคลานมาแต่งงานกับเธอ” เสียงของสีจิ่วเฉินหนักแน่นราวกับกำลังกล่าวคำสาบาน

ถังจือซย่าตกใจสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย “สีจิ่วเฉิน ฉันไม่ได้ให้คุณคลานกลับมา ฉันให้คุณปลอดภัยกลับมา”

คลานกลับมา ฟังดูเหมือนไม่มีแขนขากลับมาอย่างนั้นแหละ เธอไม่อยากจะคิดภาพ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ

“โอเคๆ สัญญาว่าจะเดินกลับมาหาเธอ” สีจิ่วเฉินหัวเราะเสียงทุ้มต่ำ ราวกับพลังงานของเขามีไม่จำกัด

เวลาถัดมาอีกสองชั่วโมง ถังจือซย่าไม่รู้ว่าเธอผ่านมันมาได้อย่างไร เธอรู้สึกเหมือนจิตใจแทบจะแตกสลาย เธอเอาแต่นั่งมองกล้องสังเกตการณ์อยู่ตลอดเวลา ขณะเดียวกันก็มองเห็นสีจิ่วเฉินยืนอยู่ที่ดาดฟ้าเรือเป็นครั้งคราว สลับกับมองหาลูกชายที่เรืออีกลำ แต่ก็ไม่เห็นเขาออกมาเลย

“คุณอาสี ผมไม่เป็นไร” ถังอวี่เฉินไม่อยากให้เขาเป็นกังวล

“จะให้แลกกับเด็กคนนี้ยังไง” สีจิ่วเฉินถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันจะส่งเด็กคนนี้ให้คนของคุณ ส่วนคุณจะถูกจับแทน และชีวิตของคุณจะขึ้นอยู่กับฉัน” หลินจิงจิงกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ครั้งนี้เธอใช้จ่ายเงินไปเพื่อบรรลุแผนการให้สำเร็จ เพราะฉะนั้น เธอต้องเด็ดเดี่ยว

สีจิ่วเฉินเดินไปหยุดข้างๆ คนของหลินจิงจิง ในขณะนี้ มีลูกน้องนับสิบของเธอยืนอยู่ที่บนดาดฟ้า สีจิ่วเฉินพาบอดี้การ์ดมาเพียงสองคน และยังมีเด็กอีกหนึ่งคน เธอเชื่อว่าเขาจะไม่กล้าตอบโต้เธอ

หากทำเรื่องให้วุ่นวาย ชีวิตของเด็กจะตกอยู่ในอันตรายได้

สีจิ่วเฉินเดินไปข้างๆ หลินจิงจิง แล้วยื่นมือออกไปให้คนของเธอจับเขาไว้

“ส่งเด็กให้พวกเขาเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น คนของฉันจะใช้ทุกวิถีทางตามล่าพวกแก แล้วฆ่าทิ้งให้หมด” คำพูดของสีจิ่วเฉิน เปรียบเสมือนคำสาปที่แผ่ซ่านเข้าไปถึงห้องหัวใจของหลินจิงจิงทันที