รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 498

“ถังจือซย่าใกล้จะหมั้นแล้ว หลังจากหมั้นหมายกันแล้ว สีจิ่วเฉินก็สามารถที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องกับบริษัทของประธานถังในฐานะลูกเขย แค่เขาส่งคนมาที่บริษัทหน่อย ก็สามารถที่จะดูแลจัดการได้ดีแล้ว ถึงเวลานั้น ฉันก็จะถูกไล่ออกจากชั้นบริหารได้ตลอดเวลา” คังเฮ่าเซวียนพูดกดดันหลี่เจี๋ย

หลี่เจี๋ยเองก็แอบร้อนรนใจเหมือนกัน “ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว จะต้องลงมือก่อนที่ถังจือซย่าจะหมั้น”

“ใช่แล้ว หากประธานถังเสียชีวิต พินัยกรรมของเขาก็จะถูกประกาศออกมา คุณกับชิงชิงถึงจะรักษาส่วนที่พวกคุณควรจะได้รับได้ ถึงเวลานั้น ต่อให้สีจิ่วเฉินจะเข้ามาเกี่ยวข้องกับบริษัท พวกคุณก็จะสามารถอยู่ในตำแหน่งหุ้นส่วนได้อย่างมั่นคง”

นัยน์ตาของหลี่เจี๋ยนั้นมีความอำมหิตแวบผ่าน เพื่ออนาคตของตนเองกับลูกแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะต้องลงมือจริงๆ แล้ว

ณ งานเลี้ยงครอบครัวของตระกูลสี ญาติสนิทของนายหญิงใหญ่สีมาถึงกันหมดแล้ว จัดงานออกเป็นสามโต๊ะ บรรยากาศครึกครื้นกันน่าดูเลย

ถังจวิ้นเองก็มาถึงแล้วเช่นกัน เขาเป็นคนที่สนิทกับคนอื่นได้ง่ายอยู่แล้ว บวกกับเขาเป็นพ่อตาในอนาคตของสีจิ่วเฉิน ก็เลยได้รับความเคารพจากคนอื่นๆ เช่นกัน

“พ่อคะ ดื่มน้อยๆ หน่อยค่ะ” ถังจือซย่าเดินมาจากอีกโต๊ะ เพราะรู้ว่าตอนนี้พ่อไม่ควรที่จะดื่มเหล้า

วันนี้ถังจวิ้นดีใจอย่างมาก ดังนั้น เขาก็เลยดื่มอย่างไม่รู้ตัว พอได้ยินลูกสาวพูดแบบนี้ เขาเองก็เอาแก้วไปรินชามาดื่มแทนอย่างรู้ตัว “โอเคๆ ไม่ดื่มแล้ว”

ถังอวี่เฉินนั่งอยู่ข้างๆ นายหญิงใหญ่สี ผู้หลักผู้ใหญ่ที่มองดูสีจิ่วเฉินเติบโตมาก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเด็กคนนี้เหมือนกับสีจิ่วเฉินตอนเด็กมากจริงๆ

แต่ถังอวี่เฉินไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลสี ทุกคนก็เลยหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนี้กัน

โชคชะตาในอนาคตของตระกูลสีจะเป็นยังไง พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปพูดถึง เครือญาติของตระกูลสีนั้นแน่นแฟ้นกลมเกลียว หากใครคนใดคนหนึ่งมีความเจริญทุกคนก็จะเจริญตามไปด้วยกัน แต่ถ้าใครที่ถูกทำลายให้พ่ายแพ้ คนอื่นๆ ก็จะล่มไปตามๆ กัน

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ นายหญิงใหญ่สีก็ชวนนายหญิงคนอื่นๆ มาพูดคุยเล่นกัน ถังจวิ้นเองก็ได้รู้จักผู้ใหญ่ที่มีอำนาจในตระกูลสี นั่งพูดคุยกันทุกเรื่องราวตั้งแต่ห้ายันดิน อดีตและปัจจุบัน

ส่วนวัยรุ่นจึงหาเรื่องทำกันเอง ส่วนถังจือซย่าและสีจิ่วเฉินก็ออกมาเดินย่อยอาหารกันข้างนอก

บนท้องฟ้านั้นมีพระจันทร์ส่องแสงสว่าง แม้จะหนาวเหน็บ แต่อากาศก็ดีมากเลยทีเดียว

ถังจือซย่ารู้สึกสดชื่นอย่างมาก ใกล้วันหมั้นเข้ามาอีกวันแล้ว

“นั่งพักหน่อยเถอะ! ไม่ต้องเดินแล้ว ระวังขาของคุณด้วย” ถังจือซย่าเลือกเก้าอี้แล้วนั่งลง สีจิ่วเฉินเองก็นั่งตาม เขาปลดกระดุมเสื้อสูทออก จากนั้นก็โอบเธอไว้ในอกของเขา ถังจือซย่าพิงอยู่บนอกของเขาอย่างสบายใจแล้วก็ชมวิวในสวนภายใต้แสงจันทร์

“อาจวิ้น…” หลี่เจี๋ยพูดตะโกน

ถังชิงชิงเองก็ลุกขึ้นมาจากโซฟา “แม่ เขาเป็นอะไรหน่ะ ต้องเรียกรถพยาบาลไหม”

หลี่เจี๋ยนั้นมีสติดีอย่างมาก นัยน์ตาของเธอมีความอำมหิตแวบผ่านไป “เรียกรถอะไรกัน ปล่อยเขาไว้แบบนี้แหละ!”

ถังชิงชิงมองดูแม่ จากนั้นก็มองดูถังจวิ้นที่อยู่บนพื้น เธอนึกขึ้นได้ว่านี่ก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของเธอ เธอเองก็เลยทำใจแข็งเหมือนกัน

“แม่ งั้นจะทำยังไงดีคะ”

“เรียกคังเฮ่าเซวียนมา”

ถังชิงชิงรีบโทรไปหาคังเฮ่าเซวียน แล้วพูดด้วยความร้อนรนว่า “เฮ่าเซวียน รีบมาที่บ้านฉันเร็ว พ่อฉันเป็นลมไปแล้ว”

“โอเค ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย” คังเฮ่าเซวียนตอบทันที