รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 502

“อาจวิ้น! อาจวิ้น…” หลี่เจี๋ยเริ่มร้องไห้ เธอทรุดลงไปกองกับพื้น ถังชิงชิงเองก็ลงไปกอดเธอแล้วร้องไห้

คังเฮ่าเซวียนก็เสียใจ เขามองไปทางถังจือซย่า ใบหน้าของเธอขาวซีด สีจิ่วเฉินที่อยู่ด้านหลังประคองเธอไปนั่งอีกทาง

หลี่เจี๋ยจะทิ้งโอกาสแบบนี้ได้ที่ไหนล่ะ เธอฉวยโอกาสที่สีจิ่วเฉินยังไม่ทันจะได้ตอบสนอง ก็พุ่งเข้าไปตบหน้าถังจือซย่า ท่อนแขนแกร่งถูกยื่นมาบังด้านหน้าของถังจือซย่าในวินาทีต่อมา สีจิ่วเฉินเอ่ยด้วยความโมโห “ทำอะไรของคุณ”

“เพราะแก…เพราะแกทำให้พ่อแกเป็นแบบนี้ ทำไมต้องให้เขาดื่มเหล้า เขากินยาปกติก็อยู่ดี เพราะแกนั่นแหละ พวกแกตระกูลสีทำร้ายสามีของฉัน” หลี่เจี๋ยใช้จุดนี้มาด่าทอ

ถึงขั้นลากตระกูลสีเข้ามาเกี่ยวข้อง

“ใช่ พ่อฉันนอนเป็นผักแบบนี้แล้ว พวกแกสะใจใช่ไหมล่ะ” ถังชิงชิงก็เข้าผสมโรง

การได้ยินของถังจือซย่าสูญหายไปหลายวินาที ก่อนรอยมือจะปรากฏบนแก้มขาว

สีจิ่วเฉินเป็นห่วงจับใจ เขาส่งสายตาเรียบนิ่งไปทางแม่ลูกคู่นั้น “พวกคุณลองแตะต้องเธออีกสิ”

ดวงตาของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยไอสังหาร หากหลี่เจี๋ยไม่ใช่ผู้หญิง เขาก็คงลงไม้ลงมือไปแล้ว

หลี่เจี๋ยตกใจจนถอยหลัง เธอไม่กล้าโวยวายใหญ่โตเพราะสายตาของสีจิ่วเฉินทำให้เธอชะงัก

“คุณนายถัง ใจเย็นก่อน ตอนนี้การช่วยชีวิตประธานถังสำคัญที่สุด” คังเฮ่าเซวียนเข้ามาดึงหลี่เจี๋ย เขาไม่อยากให้เธอทำเสียแผน

“แม่…” ถังชิงชิงที่เห็นแม่ตัวเองเข้าไปตบถังจือซย่าก็รู้สึกสะใจ

ถังจือซย่ากุมแก้มไม่พูดอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของเธอกำลังถูกช่วยชีวิตอยู่ บวกกับความรู้สึกผิดในใจ เธอก็ไม่มีทางยอมแน่นอน

แม้ว่าถังจือซย่าจะรู้สึกเสียใจ แต่สติเธอยังคงเต็มร้อย เธอลุกขึ้นยืนข้างๆ สีจิ่วเฉิน สายตาจ้องมองไปยังหลี่เจี๋ย “ทำไมพวกคุณไม่พาพ่อมาส่งที่โรงพยาบาลประชาชน แต่ต้องอ้อมมาที่โรงพยาบาลนี้”

หลี่เจี๋ยชะงัก จังหวะนี้คังเฮ่าเซวียนก็เข้ามา “ขอโทษครับคุณถัง ผมผิดเองที่ไปผิดทาง ผมไม่สันทัดทางไปโรงพยาบาลแถวบ้านคุณ เลยอ้อมมาที่นี่”

“คังเฮ่าเซวียนรีบไปที่บ้านเพื่อพาพ่อมาส่งที่โรงพยาบาลแทนพวกเราก็ดีแค่ไหนแล้ว แกยังจะมาโทษว่าพวกเรามาส่งช้าอีกเหรอ หรือคิดว่าฉันจะทำร้ายสามีตัวเองหรือไง” หลี่เจี๋ยรีบหันไปโต้กลับ “แล้วแกล่ะถังจือซย่า ตอนที่พ่อแกเป็นลม แกไปมัวอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่”

“มันก็มัวแต่ไปเตรียมงานหมั้นไง จะเอาเวลาที่ไหนมาสนใจพ่อ” ถังชิงชิงได้ทีขี่แพะไล่

“พ่อแกนอนเป็นผักแบบนี้แล้วยังจะหมั้นอีกเหรอ? แกไม่กลัวฟ้าผ่าหรือไง สถานการณ์แบบนี้แกจะหมั้นได้ยังไง” หลี่เจี๋ยด่าทอยกใหญ่ ราวกับเรื่องที่ถังจือซย่าจะหมั้นคือการเนรคุณ

สีจิ่วเฉินกวาดสายตามองสองแม่ลูก เห็นได้ชัดว่าสายตาที่เธอใช้มองถังจือซย่าเต็มไปด้วยความรังเกียจ