รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 528

“ทำไมเหรอ?” ถังจือซย่าถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ยิ่งเจ้าคังเฮ่าเซวียนคนนั้นมองเธอมากเท่าไร ฉันก็รู้สึกว่ามันสมควรตาย” น้ำเสียงของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความหึงหวงอย่างรุนแรง

ริมฝีปากแดงๆของถังจือซย่ายกยิ้ม ท่าทางหึงหวงของชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าขำเสียจริงๆ 

“สำหรับฉันแล้วมีแต่ความรู้สึกแค้นต่อเขาเท่านั้น” ถังจือซย่าพูดอธิบายขึ้นมาหนึ่งประโยค 

“ให้ฉันเป็นคนจัดการคนพวกนี้เอง ฉันจะมอบจุดจบอันน่าเวทนาที่สุดให้กับพวกเขา” สีจิ่วเฉินรอจนอดใจไม่ไหวที่จะลงมือด้วยตัวเองมานานแล้ว 

“ตอนนี้หลี่เจี๋ยรับทุกอย่างไว้กับตัวเองทั้งหมด แต่ฉันรู้ว่าคนที่มีส่วนร่วมในการทำร้ายคุณพ่อของฉัน มีคังเฮ่าเซวียน ถังชิงชิงและยังมีซ่งฮั่นจงรวมทั้งสิ้นอยู่สี่คน พวกเขาแต่ละคนอย่าได้คิดจะหลุดหนีได้” 

ภายใต้ความมืดมิด แววตาของถังจือซย่าเปล่งประกายไปด้วยความโกรธ บางทีคุณพ่อฟื้นขึ้นมาได้ เรื่องการแก้ไขพินัยกรรมก็ไม่ต้องลงมืออะไรก็ต้องแพ้ภัยตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมา 

และคนพวกนี้กำลังชุบมือเปิบ โดยการจัดสรรบริษัทของคุณพ่อแบ่งกัน เพื่อเสพความสุขกับเงินของคุณพ่อ 

ดังนั้นเธอหวังว่าคุณพ่อจะฟื้นขึ้นมาในสักวัน ให้คนเหล่านี้ต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำ 

ท่ามกลางราตรีที่มืดมิด สีจิ่วเฉินยังคงอยู่ท่าเดิมไม่ขยับเขยื้อน แต่หญิงสาวในอ้อมแขนก็หลับสนิทไปแล้ว ราวกับว่าถ้าอยู่ในอ้อมแขนของเขา จะเป็นยานอนหลับที่ดีที่สุดของถังจือซย่า 

เพียงแต่ว่าเธอไม่รู้เลยว่า ตลอดค่ำคืนที่นอนกอดด้วยกันเช่นนี้ ชายหนุ่มแทบจะไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ เพราะว่าเขาไม่สามารถกอดเธอได้ และก็ยังไม่มีความคิดนั้นด้วย ดังนั้นทำได้เพียงแค่ระงับใจเอาไว้ 

แต่ว่าเมื่อต้องมาเผชิญกับหญิงสาวที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ การควบคุมตนเองที่สีจิ่วเฉินภาคภูมิใจที่มีก็หมดไปตั้งนานแล้ว เขาเพียงแต่ยืมแสงของพระจันทร์ จูบไปบนใบหน้ารูปไข่ของเธอหลายครั้ง เพื่อปลอบโยนตัวเอง 

เช้าของวันที่สอง ตอนที่ถังจือซย่าตื่นขึ้นมา ก็พบว่าชายหนุ่มข้างกายยังคงนอนหลับอยู่ เธอจึงค่อยๆลุกออกจากเตียงเพื่อไม่เป็นการปลุกเขาให้ตื่น 

ถังจือซย่านอนหลับสนิททั้งคืน เธอล้างหน้าแปรงฟันและออกมากินอาหารเช้า จากนั้นก็ไปเยี่ยมคุณพ่อ เพิ่งเดินมาถึงตรงทางเดิน ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเซ็นชื่อกับพยาบาลตรงเคาน์เตอร์ เป็นถังชิงชิงนั้นเอง 

สีหน้าของถังจือซย่าเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย ถังชิงชิงก็เห็นเธอเช่นกัน 

ถังชิงชิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ นึกถึงจุดมุ่งหมายที่มาในวันนี้ก็เพื่อมาขอร้องหล่อน ในแววตาของเธอจึงต้องเก็บซ่อนความเกลียดชังเอาไว้

“คุณถัง เราตรวจพบยอดเงินผิดปกติอยู่หลายรายการ อาจเป็นไปได้ว่ามีคนยักยอกเงินออกไปใช้ ยอดเงินที่ถูกยักยอกออกไปรวมทั้งสิ้นสามล้านกว่า” 

“ตรวจสอบว่าเงินก้อนนี้หมุนเวียนยังไงและไปที่ไหน” 

“รับทราบ พวกเราจะใช้นามของบริษัทติดต่อไปที่ธนาคารเพื่อตรวจสอบลึกเข้าไปอีก”

ถังจือซย่าวางสายโทรศัพท์ลง เธอตรวจเจอหลักฐานที่คังเฮ่าเซวียนยักยอกเงินของบริษัทไปได้แล้ว แต่แค่นี้ยังไม่พอ ยังมีเรื่องที่คุณพ่อเกิดประสบอุบัติเหตุในคืนนั้นอีกเรื่องที่คังเฮ่าเซวียนเองก็อยู่บนรถด้วย เขาและสองแม่ลูกหลี่เจี๋ยช่วยกันถ่วงเวลาช่วยเหลือคุณพ่อ จุดจบของพวกเขาไม่ควรจะง่ายขนาดนี้

ถังชิงชิงเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้ว เมื่อเธอเห็นถังจวิ้นที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่บนเตียง ในแววตานั่นมีแต่ความเคียดแค้น ผู้ชายคนนี้ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ เธอเรียกเขาว่าพ่อมายี่สิบกว่าปีแล้ว ถ้าหากไม่ได้อะไรจากตัวเขาเลย ก็เสียแรงที่เรียกอย่างเปล่าประโยชน์มายี่สิบกว่าปี

แต่เมื่อถังชิงชิงเห็นเงาของถังจือซย่าเข้ามา ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนกลับมาเป็นเสแสร้งในชั่วพริบตาและ บีบน้ำตาให้ไหลออกมา 

“คุณพ่อ คุณพ่อค่ะ พ่อรีบฟื้นขึ้นมาไวๆนะ ขอร้องล่ะพ่อต้องรีบฟื้นขึ้นมาไวๆเถอะ!”