รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 529

“คุณพ่อค่ะ ลูกคิดถึงคุณพ่อ ลูกคิดถึงคุณพ่อเหลือเกิน”

ถังจือซย่ายืนมองอยู่ตรงหน้าบานหน้าตาบานยาว เธอเห็นอย่างชัดเจนว่าน้ำตาของถังชิงชิงไม่มีสักหยดที่จริงใจ 

ณ ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง ซ่งซานสวมหน้ากากเอาไว้ ทั้งตัวแต่งตัวสไตล์ฝรั่ง ใบหน้าที่ศัลยกรรมมาทั้งหน้า ยังคงดูสวยงาม เธอควงแขนคังเฮ่าเซวียนเอาไว้ พวกเขากำลังเดินช็อปปิ้งกันอยู่

คังเฮ่าเซวียนเองก็ค่อยๆเริ่มชอบซ่งซานขึ้นมาแล้ว ซ่งซานรู้วิธีเอาใจผู้ชาย พอได้มาอยู่ข้างกายเธอสามารถตอบสนองความต้องการของชายหนุ่มของเขาได้ทั้งหมด

“เสื้อผ้าตัวนี้ไม่เลวเลย คุณลองสวมดูสิ” 

“มันแพงเกินไป” คังเฮ่าเซวียนเห็นราคาแล้วไม่อยากลอง 

แต่ว่าซ่งซานดึงตัวเขาเอาไว้แล้วเอ่ยขึ้น “ไม่ได้นะ ต้องลองนะ ในตอนนี้คุณไม่ใช่ผู้จัดการคังอีกแล้ว คุณคือประธานคัง” 

แววตาของซ่งซานเต็มไปด้วยความเคารพและรักใคร่ ทำให้คังเฮ่าเซวียนเกิดความรู้สึกมีความสุขขึ้นมาชั่วขณะ 

เขาลองเรียบร้อยแล้ว ซ่งซานเป็นคนไปจัดแจงจ่ายเงินให้ ถึงแม้จะเงินที่ใช้จะเป็นของคังเฮ่าเซวียน แต่เขาก็เต็มใจที่จะให้ใช้

เพราะความรู้สึกแบบนี้เป็นสิ่งที่ถังชิงชิงไม่มีวันให้กับเขาได้ ถึงแม้ถังชิงชิงจะแต่งงานกับเขาแล้ว แต่ว่าเธอยังคงดูถูกเขาอยู่เสมอ มีเพียงแค่ซ่งซานเท่านั้นที่สามารถทำให้เขาได้รู้สึกว่ามีเกียรติ 

“ซานซาน รอผมได้เงินจากถังซื่อกรุ๊ปมาก่อน พวกเราไปซื้อห้องชุดแถวริมทะเลกัน ต่อไปก็แต่งงานมีลูกกันที่นั่นอยู่ดูแลกันไปจนแก่เฒ่าด้วยกันดีไหม?” ในตอนนี้คังเฮ่าเซวียนพูดขึ้นมาอย่างซึ้งใจเป็นอย่างมาก

“ดีสิ! ฉันรอต่อไปไม่ไหวอยากจะใช้ชีวิตร่วมกับคุณแบบนี้” 

“ให้เวลาผมอีกสักหน่อย รอผมได้เงินมา ผมจะรีบถอนตัวออกมาทันที และหย่ากับถังชิงชิง แล้วแต่งงานกับเธอนะ” 

“อือ ฉันจะอดทนรอคุณ” ดวงตาของซ่งซานยิ้มอย่างได้ใจ เธอคิดว่า ถังจือซย่าไม่มีวันรู้เลยว่า เงินครึ่งหลังของชีวิตของเธอนั้น จะเป็นเงินที่มาจากคุณพ่อของถังจือซย่า 

ถังชิงชิงเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลมา และกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลถังสำหรับเธอแล้วที่นี่เคยเป็นบ้านที่อบอุ่น แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นบ้านที่เย็นยะเยือก เหลือเพียงคนรับใช้เพียงคนเดียวที่ยังไม่หมดสัญญาจ้างยังค่อยดูแลบ้านหลังนี้อยู่ โดยคอยเตรียมอาหารเอาไว้ให้สามมื้อต่อวัน 

“คุณหนู คุณกลับมาแล้วเหรอค่ะ ต้องการทานอะไรหรือเปล่าคะ?” ป้าหลิวถามขึ้น 

ถังชิงชิงนั่งลงบนโซฟา เธอกำลังนึกถึงคุณแม่ของเธอเธออยากจะช่วยคุณแม่ออกมา ไม่เช่นนั้น อาศัยหลักฐานที่อยู่ในมือของถังจือซย่าตอนนี้ ก็สามารถทำให้คุณแม่เข้าไปอยู่ในคุกได้อย่างแน่นอน ขอเพียงถังจือซย่าไม่ฟ้องร้อง ขอเพียงเธอยอมไม่เอาเรื่อง คุณแม่ถึงจะสามารถออกมาได้ 

ผู้ชายที่อยู่ข้างนอกเองก็มองถังชิงชิงผ่านรั้วประตูมาเช่นกัน ทันใดน้ันดวงตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นมา อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความตื่นเต้นอีกด้วย

“เธอเป็นลูกสาวของหลี่เจี๋ยหรือ?” 

ถังชิงชิงมองไปยังผู้ชายที่อยู่ข้างนอก ก่อนจะโบกมือขึ้นมาไล่ด้วยความรำคาญเล็กน้อย “ไปให้พ้น อย่าได้มาขอทานที่บ้านฉัน” 

ผู้ชายด้านนอกอึ้งไปเล็กน้อย มือทั้งสองข้างของเขากำเหล็กดัดแน่นพร้อมเอ่ยถาม “เธอใช่ลูกสาวของหลี่เจี๋ยใช่หรือไม่” 

“เกี่ยวอะไรกับแกด้วย เจ้าคนขอทาน ไสหัวไปให้พ้น” ถังชิงชิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร 

ผู้ชายที่ยืนด้านนอกรั้วเหล็กมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “คุณหนูท่านนี้ ขอคุยด้วยหน่อยได้หรือเปล่า ฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอหน่อย” 

“ฉันไม่มีเวลาว่างมาสนใจแกหรอก” ถังชิงชิงพูดจบ ก็ดึงป้าหลิวเล็กน้อย “อย่าไปสนใจเขาเลย” 

ชายหนุ่มมองไปที่เงาของถังชิงชิงที่เดินจากไป ก่อนจะมองดูรอบคฤหาสน์ตระกูลถัง ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยแสงระยิบระยับ มันเป็นแสงแห่งความละโมบ