รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 530

ถังชิงชิงกลับไปนั่งบนโซฟาต่อ เธอถูกผู้ชายที่อยู่ข้างนอกทำให้อารมณ์เสียมากขึ้นไปกว่าเดิม เธอจึงหันไปพูดกับป้าหลิว “ต่อไปถ้าเจอผู้ชายคนนี้มาอีกก็ไม่ต้องไปสนใจเขา ไล่เขาออกไป”

“คุณหนู เขารู้จักกับนายหญิง อาจจะเป็นเพื่อนของนายหญิงหรือเปล่าคะ!” 

“คุณแม่ของฉันจะไปมีเพื่อนจนๆแบบนั้นได้ยังไง คนคนนี้มองดูก็รู้ว่าเป็นพวกขอทาน คงอยากมาขอทานบ้านเรานะสิ” ถังชิงชิงด่าออกมาอย่างไม่ไว้หน้าสักนิด

ป้าหลิวที่อยู่บ้านหลังนี้มานาน จึงถูกปลูกฝังนิสัยให้มีจิตใจชอบอยู่เหนือกว่าผู้อื่น เธอจึงพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่เลย นายหญิงจะไปเป็นเพื่อนกับคนประเภทนี้ได้ยังไงกัน?” 

ถังชิงชิงโทรศัพท์ไปหาคังเฮ่าเซวียน ทางด้านคังเฮ่าเซวียนนั้นก็กดรับสายแล้วเอ่ยขึ้น “ฮัลโหล ชิงชิง” 

“คุณอยู่ที่ไหนเหรอ?” 

“ผมออกมาพบลูกค้าน่ะ” 

“จะกลับบ้านเมื่อไรเหรอ?” 

“ดึกๆน่าจะกลับ” 

“งั้นกลับมาเถอะนะ! ฉันอยู่คนเดียวน่าเบื่อมากเลย” ถังชิงชิงคาดหวังว่าคังเฮ่าเซวียนจะกลับมาที่บ้านหลังนี้ 

แต่ว่าเธอไม่รู้เลยว่า ขณะนี้คังเฮ่าเซวียนกำลังนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟ ในอ้อมแขนของเขามีซ่งซานที่มองดูเขารับโทรศัพท์ด้วยใบหน้าที่ออดอ้อนอยู่ แถมยังจงใจลูบไปที่หน้าอกของเขาเล็กน้อย 

หลังจากวางสายโทรศัพท์ไป คังเฮ่าเซวียนก็ก้มลงไปมองที่ซ่งซวาน “คืนนี้ผมต้องกลับไปอยู่เป็นเพื่อนหล่อน” 

ซ่งซานกอดเขาด้วยความอาลัยอาวรณ์ “ฉันไม่อยากให้คุณไป ฉันอยากให้คืนนี้คุณนอนเป็นเพื่อนฉัน” 

“เด็กดี รอให้ผมได้เงินจากถังซื่อกรุ๊ปเมื่อไร ผมจะรีบหย่ากับหล่อนทันที อดทนอีกหน่อยนะ” คังเฮ่าเซวียนพูดปลอบโยนเธอ 

ซ่งซานจึงทำปากจู๋เล็กน้อย “ก็ได้!” 

วันนี้ถังจือซย่าไม่ได้เข้าไปที่บริษัท พอช่วงบ่ายเธอก็กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลถังเพื่อไปรับลูกชายออกมาพักผ่อนหย่อนใจ ตอนที่กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ ด้านหลังของเธอมีบอดี้การ์ดหลายคนเดินตามมาเพื่อคอยดูแลคุ้มกันความปลอดภัยของพวกเธอสองแม่ลูก 

“หม่ามี้! เมื่อไรคุณตาจะตื่นขึ้นมาเหรอ” ถังอวี่เฉินราวกับว่ารับรู้ได้ ดวงตากลมโตของเขาแสดงออกถึงความเศร้าโศกขึ้นมา 

“คุณตาป่วยอยู่จ้ะ ต้องใช้เวลานิดหน่อยถึงจะตื่นขึ้นมาได้ พวกเรารอคุณตาอีกหน่อยดีไหม?” 

“ดี บันทึกเอาไว้ ตรวจสอบต่อไป” ถังจือซย่าพูดกำชับกลับไปหนึ่งประโยค 

ถังจือซย่าเพิ่งจะเดินเข้าไปในห้องโถงก็เห็นสีจิ่วเฉินเดินเข้ามาพร้อมกับหมอหลายท่าน เธอหันไปมองชายหนุ่มคนนี้ที่ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยออร่าของคนเป็นผู้นำ เธอยืนชื่นชมอยู่ข้างๆเช่นเดียวกับผู้หญิงที่อยู่ในห้องโถงหลายๆคนที่นี่

สายตาอันลึกซึ้งของสีจิ่วเฉินจับจ้องไปยังเธอ จากนั้นเขาก็เอ่ยพูดบางอย่างกับผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก ก่อนที่จะเดินตรงเข้ามาหาเธอ 

ถังจือซย่าเอียงศีรษะมองสำรวจเขาเล็กน้อย สีจิ่วเฉินหรี่สายตาถาม “มองอะไรอยู่?” 

“เพิ่งเห็นว่าคุณหล่อมากจริงๆ” ถังจือซย่าเอ่ยพูดชื่นชม

สีจิ่วเฉินรู้สึกปลาบปลื้มใจ แต่ว่าก็ไม่วายที่จะพูดด้วยความงอนเล็กน้อย “ตอนนี้เพิ่งจะเห็นหรือไง?” 

ถังจือซย่าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเล็กน้อย “หมอคนคนเมื่อกี้นี้ฉันไม่เคยเจอมาก่อน เป็นหมอคนใหม่ที่เพิ่งจะเชิญมาเหรอ?” 

“อืม! เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านสมองและทางด้านหัวใจที่เชิญจากมาจากโรงพยาบาลอื่นโดยเฉพาะ หวังว่าจะเกิดผลดีต่ออาการป่วยของคุณพ่อคุณได้” 

ฉู่เฮ่าที่ยืนอยู่ข้างๆถือโอกาสพูดแทรกขึ้นมา “คุณถัง ประธานสีต้องใช้ความพยายามอย่างมาก โดยการไปขอร้องพวกเขาด้วยตัวเอง เพื่อที่จะเชิญแพทย์ผู้เชี่ยวชาญหลายท่านนี้มานะครับ ”