รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 550

ถังชิงชิงต้องยอมถอยให้ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้เธอเกลียดถังจือซย่ามากจริงๆ ที่บังคับให้เธอเข้าสู่สถานการณ์เช่นนี้

แต่ถ้าไม่มอบบริษัทให้แก่เธอ ก็ไม่มีทางเลือกอื่น

“ก็ได้! ฉันจะให้หุ้นของบริษัททั้งหมดแก่เธอ เธอให้ฉันห้าล้าน” ถังชิงชิงประนีประนอม และเธอได้เพิ่มคำขอร้องอีกอย่าง “ปล่อยแม่ของฉันออกมา”

“เรื่องแม่ของเธอก็อย่าได้คิดอีก แม่เธอสมควรชดใช้ในการกระทำของเธอ” ถังจือซย่าไม่ยอมประนีประนอม

ถังชิงชิงโกรธจนน้ำตาไหล “นั่นคือแม่ของฉันนะ”

“ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วๆ เรื่องชั่วๆทำไว้เยอะสุดท้ายก็ต้องชดใช้” ถังจือซย่าตอบเธอเบาๆ

ถังชิงชิงกระตุกกึกในใจ เธอคิดถึงป้าหลิว แล้วมือของเธอก็เริ่มสั่นเล็กน้อย เธอคิดว่าชั่วชีวิตนี้ไม่มีทางต้องชดใช้กรรมแน่

“ตกลง ตอนนี้ฉันจะไปบริษัทกับเธอ เซ็นมอบใบโอนหุ้น” ถังชิงชิงไม่อยากเกี่ยวข้องกับถังซื่อกรุ๊ปแม้วินาทีเดียว

“ตกลง!” ถังจือซย่ายกมุมริมฝีปากขึ้น นัยน์ตามีแววผ่อนคลาย

ถังซื่อกรุ๊ปเป็นเลือดเนื้อและจิตใจของบิดามาตลอดชีวิต เธอก็ไม่อยากให้จบลงด้วยการล้มละลาย

ถังจือซย่าขับรถไปถังซื่อกรุ๊ปด้วยตัวเอง ด้านหลังรถของเธอมีรถออฟโรดสีดำตามมาตลอด นั่นคือบอดี้การด์ที่สีจิ่วเฉินจัดมาอารักขาเธอ

ในสำนักงานของถังจวิ้น ถังชิงชิงแทบทนรอไม่ไหวที่จะเอาใบสัญญาหุ้นออกมา เธอทำสัญญาโอนหุ้นและลงนามในสัญญาอีกครั้ง หลังจากที่เธอลงนามเสร็จแล้ว ถังจือซย่าก็ได้เซ็นชื่อบนนั้นอย่างสง่างามและประทับลายนิ้วมือ

ถังชิงชิงมองไปที่หนังสือสัญญาฉบับนั้น ทั้งอาลัยอาวรณ์ทั้งโล่งใจ เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแรงกดดันจากหนี้สินอีกต่อไป

“พี่ งั้นตอนนี้พี่จะทำยังไงต่อ?” ถังชิงชิงเจตนาถามอย่างสนิทชิดเชื้อ เธออยากรู้ว่าถังจือซย่ามีปัญญาทำอะไรได้บ้างที่สามารถพลิกวิกฤติปัจจุบันของถังซื่อกรุ๊ป

โดยธรรมชาติแล้วถังจือซย่าก็ไม่มีความสามารถนี้หรอก แต่ยังดีว่าเธอมีคนหนุนหลัง

และยังเป็นคนหนุนหลังที่เก่งฉกาจ

“ฉันมีวิธีของฉัน เธอไปได้แล้ว” ถังจือซย่าหันไปพูดกับเธอ

ที่รถคันสีดำ บอดี้การ์ดเปิดประตู ร่างที่สง่างามก้าวลงมา สีจิ่วเฉินสวมชุดอย่างเป็นทางการสีดำ มีออร่าอันทรงพลัง

คนกลุ่มหนึ่งลงมาจากรถที่อยู่ข้างหลังและเดินตามมา สายตาของคนเหล่านี้มองที่สีจิ่วเฉินอย่างเคารพ เมื่อเขาก้าวเดินไป พวกเขาจึงเดินตามหลังเข้าไปในห้องโถง

คนกลุ่มนี้ดูมีพลังยิ่งใหญ่เกรียงไกร

ถังจือซย่ารู้ว่าสีจิ่วเฉินจะมา แต่เธอไม่รู้ว่าเขามาถึงแล้วและพาคนมามากมายขนาดนี้

ในเวลานี้เอง ที่นอกประตูสำนักงาน สีจิ่วเฉินได้ผลักประตูเข้าไป ถังจือซย่าถามเขาอย่างสงสัยเล็กน้อย “คนกลุ่มนั้นคือใครคะ”

“ลูกค้าเก่าแก่ของพ่อเธอ พวกเขามาร่วมประชุมด้วย”

ถังจือซย่ากระพริบตา รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ ดูเหมือนว่าเขามีโครงการที่จะฟื้นฟูถังซื่อกรุ๊ปแล้ว

สีจิ่วเฉินจับมือของเธอ “ไปเถอะ! ฟังดูว่าพวกเขาว่ายังไง”