รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 576

บ้านตระกูลสี

สีจิ่วเฉินกลับมารับคุณย่า สีจิ่วเฉินต้องรับเธอไปพักผ่อนที่โรงแรมด้วยตัวเอง เนื่องจากเธออายุมากแล้ว

“จิ่วเฉิน เอ๊ะ! นาฬิกาที่ย่าเคยให้แก่ตอนนั้นทำไมแกไม่ใส่แล้วล่ะ ไม่ใช่ว่าดูถูกสายตาของย่าหรอกนะ!” นายหญิงใหญ่สีนั่งอยู่บนรถอดไม่ได้ที่จะมองนาฬิกาข้อมือของสีจิ่วเฉินแล้วนึกถึงนาฬิกาที่เคยมอบให้เขา

สีจิ่วเฉินมุมปากยกยิ้มขึ้น แล้วพูดเอาใจว่า “ครับ คุณย่า คืนนี้ผมจะใส่นาฬิกาเรือนนั้นแล้วกัน!”

“นาฬิกานั่นเป็นดาวนำโชคของแก ย่าคำนวณจากเวลาตกฟากของแก แถมยังผ่านการทำพิธีมาแล้วอีกด้วยนะ!” นายหญิงใหญ่สีกล่าว

“ผ่านพิธีมาแล้วด้วยเหรอครับ” สีจิ่วเฉินยิ้มเย้า

“แน่ล่ะ นาฬิกาเรือนนี้จะพาโชคดีมาให้แก่”

“อื้ม! ครับผมจะใส่”

ทางด้านโรงแรม เนื่องจากสีจิ่วเฉินรับคุณย่ามา ก็ไม่ทันเวลาที่จะไปรับถังจือซย่า ดังนั้นเขาจึงให้ค้นรถไปรับเธอ ถังอวี่เฉินเองก็อยู่ในโรงแรม พอดีให้เขาได้ดูแลก่อน

“ค่ะ ไม่ต้องมารับฉันแล้ว ไปๆมาๆมันวุ่นวาย ฉันนั่งรถมาเองได้ค่ะ” ถังจือซย่าพูดกับเขา

“อ้อ จริงสิ จือซย่า ช่วยไปเอานาฬิกาเรือนหนึ่งที่ตู้เก็บนาฬิกาให้ผมทีสิ” สีจิ่วเฉินหันไปพูดกับถังจือซย่า

“ได้สิ! เรือนไหนล่ะคะ”

สีจิ่วเฉินส่งรูปภาพให้เธอรูปหนึ่ง “คุณลองหาดู น่าจะอยู่ที่ชั้นบนของตู้เก็บนาฬิกา”

“ค่ะ นาฬิกาเรือนนี้มีความหมายพิเศษอะไรมั้ยคะ” ถังจือซย่าถามอย่างสงสัย นาฬิกาที่เขาเจาะจงต้องมีความหมายพิเศษแน่

“นาฬิกานี้คุณย่าให้ผมมา"

ถังจือซย่าอดไม่ได้ที่จะดีใจ เมื่อครู่เธอเกือบจะหึงแล้ว และยังคิดไปว่าผู้หญิงคนไหนมอบให้เขากัน!

ตึกสูงใหญ่สุดหรูของโรงแรมงามระยับ คืนนี้ผ้าม่านและด้านนอกของกำแพงล้วนใช้ไฟสีแดงประดับ แสงสีแดงที่เต็มไปด้วยความหมายของเทศกาลและความยินดีนั้นสาดส่องออกมา งดงามเป็นอย่างมาก

มีออร่าเจิดจรัสราวกับเพชรที่ทำให้ผู้คนลุ่มหลง

รถจอดลงที่หน้าประตู และที่หน้าประตูมีคนๆนึงรออยู่นานแล้ว ไฟฉายไปที่ชายหนุ่มซึ่งสวมชุดสูทสีดำ เส้นผมสีดำราวกับน้ำหมึก ถูกเซ็ตไว้ทำให้เขาดูแล้วยิ่งดูเด็กและหล่อเหลา เขาเห็นรถสีดำที่แล่นเข้ามามุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้นด้วยความยินดี

ผู้หญิงที่เขารอมาแล้ว

ประตูรถถูกเปิดออกด้วยมือของเขา ถังจือซย่าก็มองเห็นความมีมารยาทของเขาจากในรถ เธอปิดบังความเขินอายที่มีไม่มิด ดวงตาคู่งามหลุบลงเล็กน้อยราวกับดอกไม้ที่เขินอาย

แต่ในระหว่างที่เธอเหลือบตาขึ้น แสงไฟอันอบอุ่นก็สาดลงบนร่างของชายหนุ่ม มองดูแล้วอบอุ่นและมีเสน่ห์

จ้านฉิงเหย่ที่ถูกทอดทิ้งให้ยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง่ เขารู้สึกลำบากใจ เฮ้อ! วันนี้เขาเองก็แต่งตัวหล่อไม่แพ้ใคร นับว่าเป็นคนหล่ คนหนึ่งเลยทีเดียว ทำไมถังจือซย่าถึงไม่ส่งสายตามาให้เขาบ้างเลยสักนิดกันนะ

เขาไม่เคยเห็นถังจือซย่ามองผู้ชายคนไหนอย่างลึกซึ้งแบบนี้มาก่อน เมื่อก่อน เขาเองก็หวังว่าจะได้เห็นสายตาแบบนี้ของเธอ ตอนนี้เขาเข้าใจถึงเหตุผลแล้ว เป็นเพราะเขาไม่เหมาะสม