รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 577

สีจิ่วเฉินถึงจะเป็นคนที่เหมาะสมกับเธอทุกอย่าง

ราวกับว่าซาวันตั้งใจให้พวกเขาเป็นคู่กัน เขาเป็นแค่เพียงคนที่สื่อสารให้ถังจือซย่าได้มาอยู่ตรงหน้าสีจิ่วเฉิน

แม้ให้จะดูสดใส แต่กลับมีความเศร้า

เขาไม่ได้อิจฉา แอร์กลับยินดี เพราะถังจือซย่าได้มีความสุขเป็นสิ่งที่เขาอยากเห็น

คืนนี้ถังจือซย่ารู้สึกอับอายเป็นพิเศษ ในตอนเธอถูกสีจิ่วเฉินจูงมือเดินเข้าไปในห้องโถง ราวกับว่าเป็นเด็กน้อยที่ทั้งเชื่องและเชื่อฟัง

ในขณะที่เข้าไปในลิฟต์ เธอถึงเพิ่งจะหันมาเห็นจ้านฉิงเหย่ เธอจึงยกมือขึ้นทักทาย “ไฮ ฉิงเหย่”

จ้านฉิงเหย่ยิ้มอย่างขมขื่น “ตอนนี้เธอเพิ่งจะเห็นฉันเหรอ”

ใบหน้าของถังจือซย่าแดงเรื่อขึ้น ดวงตาของสีจิ่วเฉินเต็มไปด้วยความขบขัน เขาก้มหน้าลงชื่นชมผู้หญิงที่กำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นของเขา และแสดงออกอย่างลึกซึ้งออกมาว่าอะไรคือดวงตาเต็มไปด้วยเธอ

จ้านฉิงเหย่ที่อยู่อีกด้านก็เห็นฉากสวีทเข้าจนหวานเลี่ยน เขากระแอมไอเบาๆ “ควบคุมตัวเองหน่อยได้ไหม จัดงานหมั้นให้เสร็จก่อนค่อยว่ากัน”

สีจิ่วเฉินยิ้มจนตาหยี “ฉิงเหย่ ความรู้สึกแบบนี้นายคงไม่มีทางได้สัมผัส”

ถังจือซย่าเองก็ยกมือขึ้นปิดปากแล้วหัวเราะ จ้านฉิงเหย่เมื่อคิดดูแล้วก็เหมือนว่าจะเป็นแบบนั้นเขาจึงหัวเราะตาม

ภายในโถงจัดเลี้ยง

ทั้งหมดนั้นโรแมนติกมากราวกับอยู่ในความฝัน ถังจือซย่าบอบฉากงานหมั้นที่เป็นสีฟ้า ดังนั้นฉากทั้งหมดจึงถูกตกแต่งเป็นสีฟ้าอ่อนและสีฟ้าที่ดูบริสุทธิ์และระยิบระยับ

ภายในงานประดับประดาด้วยดอกกุหลาบสีฟ้า และเป็นวิวจริงๆ ในอากาศเองก็กลิ่นหอมของดอกไม้จางจางลอยอยู่

ถังจือซย่าถูกสีจิ่วเฉินพาไปส่งที่ห้องพักด้านข้าง ถังจือซย่าจึงเพิ่งนึกถึงนาฬิกา เออหยิบนาฬิกาออกจากกระเป๋าส่งให้เขา “ใช้นาฬิกาเรือนนี้ไหมคะ”

สีจิ่วเฉินรับมาแล้วพยักหน้า “อืม เรือนนี้แหละ” สีจิ่วเฉินใช้มือข้างหนึ่งปลดนาฬิกาพลางพูดไปด้วย “นาฬิกาหญ้านี่คุณย่าให้ผมมาในวันเกิดอายุยี่สิบ และออกแบบนาฬิกานี้ให้ผมโดยเฉพาะ มันมีความหมายกับผมมาก” พูดจบบเขาก็สวมนาฬิกาอย่างสง่างาม แล้วมองไปที่นาฬิกาเรือนนั้น “คุณย่าบอกว่า นี่คือนาฬิกาที่จะโชคดีและวาสนามาให้ผม”

ถังจือซย่าพยักหน้า “คำพูดของคุณย่าต้องไม่ผิดแน่ค่ะ”

ผ่านเรื่องราวมามากมาย ถังจวิ้นคิดได้เรื่องหนึ่งคือมีเพียงสายเลือดเดียวกันเท่านั้นถึงจะรักเขาอย่างแท้จริง อีกทั้งเขาจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ชดเชยและรักจือซย่าสองแม่ลูก

คนอื่น เขาไม่อยากสนใจและไม่อยากยุ่ง

สีหมิ่นลูกสาวของนายหญิงใหญ่สีเดินเข้ามา “แม่คะ ได้ฤกษ์แล้วค่ะ”

“ดี งั้นรีบเริ่มเถอะ!” นายหญิงใหญ่สีแทบรอไม่ไหวที่จะประกาศว่าถังจือซย่าเป็นลูกในสะใภ้ในอนาคตที่ได้เลือกไว้

“แม่คะ ครั้งนี้สมใจแล้วสินะคะ!”

“แล้วไม่ใช่หรือไงล่ะ!” ดวงตาของนายหญิงใหญ่สีเบ่งบานราวกับดอกไม้

ฤกษ์ดีนีเนายหญิงใหญ่สีเป็นคนไปหามา ดังนั้นฤกษ์ดีนั้นจึงไม่ได้เริ่มช้าไปหรือเร็วไปซึ่งตรงกับเวลาหกโมงห้าสิบนาที ดังนั้นยังเหลืออีกสองหน้าที่จึงจะเริ่ม

ราวกับถูกสร้างมาอย่างพิถีพิถันนั้นหล่อเหลาจนชวนให้ผู้คนลุ่มหลง