รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 578

ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหรือหน้าตา ก็ล้วนเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบบ

สิ่งนี้เองที่ทำให้สาวๆด้านล่างเวทีต่างคิดกันว่าถังจือซย่านั้นโชคดีมาก

แต่ใบหน้าของนายหญิงใหญ่สีนั้นดูเปล่งปลั่ง ร้านของเธอน่ะหล่อนี่นา! ตั้งแต่เล็กจนโตเขาก็ทำให้เธอยืดได้ไม่ว่าจะพาไปที่ไหนผู้คนต่างก็ชื่นชม

ภายในห้องพัก ถังจือซย่าได้ออกมารอที่ห้องโถงด้านนอก แม้ว่าจะเป็นเพียงการหมั้น แต่เธอก เดินบนพรมแดงเพื่อขึ้นไปบนเวที มือทั้งคู่อุ้มช่อดอกกุหลาบไว้ เมื่อฤกษ์มาถึงประตูใหญ่สีทองก็เปิดออก ท่ากลางเสียงเพลงเบาๆอันแสนโรแมนติก เธอค่อยๆเดินเข้ามากลางเลี้ยงและเดินขึ้นเวทีไปหาผู้ชายคนนั้น

“ว้าว! เจ้าสาวเองก็สวยมากเลย!”

“ยิ่งกว่าสวย”

“เหมาะสมกันจริงๆ”

ท่ามกลางเสียงชื่นชมของแต่ละช่วงวัย แขกที่เชิญมาคืนนี้ล้วนเป็นญาติของตระกูลสีและแขกผู้มีเกียรติคนสำคัญ

ดังนั้นนับว่าเป็นคนกันเอง

ถังจือซย่าเกินไปทีละก้าวขึ้นไปบนเวที พิธีกรคืนนี้คือพ่อจ้าน พ่อจ้านขึ้นเวทีเป็นสักขีพยานการหมั้นของทั้งสองคนด้วยตัวเอง

ถังจือซย่าทักทายด้วยยิ้มเล็กน้อยให้กับคุณลุงในอนาคตคนนี้ จากนั้นสีจิ่วเฉินก็เข้ามาจูงมือเธอ คือกับเขายืนชิดกัน

พ่อจ้านกล่าวแสดงความขอบคุณบนเวที จากนั้นอวยพรให้กับคนทั้งคู่

“พวกเราร่วมเป็นสักขีพยานระหว่างสีจิ่วเฉินกับถังจือซย่าที่เดินเคียงข้างกัน ด้วยความรักอันมากล้น และขออวยพรให้ พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างยาวนานจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพรช”

“อ๊ากนี้ขอเชิญเจ้าบ่าวสวมแหวนหมั้นให้กับเจ้าสาว ยึดมั่นรักแท้นี้ไว้ตลอดไป จากนั้นรอให้งานแต่งมาถึง”

คนควบคุมไฟรีบหรี่ไฟในงานเลี้ยงลงอย่างรู้งาน แต่ไฟบนเวทียังคงเปิดสว่าง ซึ่งทำให้คุณด้านล่างเวทีมองเห็นคนทั้งคู่บนเวทีได้ชัดเจน

คนควบคุมไฟชะงักไป จากนั้นก็เชื่อฟังคำพูดของเจ้าสาว เขาเอื้อมมือไปปิดไฟทั้งหมดลง

ทั้งโถงงานเลี้ยงมีความมืดครอบคลุม ระหว่างที่มืดนั้นทุกคนต่างตื่นตกใจ ไม่รู้ว่าทำไมถังจือซย่าถึงได้ทำแบบนี้

แม้แต่สีจิ่วเฉินเองก็ตกใจจนนิ่งไป ในตอนนี้เขามองไม่ชัดว่าถังจือซย่ากำลังคิดอะไร

สายตาของถังจือซย่าในตอนที่ไฟดับลงหมดแล้ว ตรงหน้าของเธอหมาป่าสะท้อนแสงสีเขียวนั่นลอยขึ้นมาบนหน้าปัดนาฬิกา

ถังจือซย่าใช้มือปิดริมฝีปากแดงของเธอเอาไว้ อารมณ์อันรุนแรงแทบจะทให้เธอหมดสติลงไป หัวสมองของเธอขาวโพลนในขณะเดียวกันเรื่องที่เกิดขึ้นในคลับเฮาส์เมื่อห้าปีก่อนก็ผุดขึ้นมา คืนนั้นมืดมากแต่เธอจำได้อย่างหนึ่ง

ก็คือกลางนาฬิกาเรื่อนนี้จะมีรูปหัวหมาป่าส่องแสงออกมา ในเวลานี้หัวหมาป่าบนนาฬิกาข้อมือของสีจิ่วเฉินเหมือนกับในความทรงจำของเธอราวกับแกะ

“จือซย่า เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงสีจิ่วเฉินถามอย่างเป็นห่วง เขาโอบเอวเธอไว้และสัมผัสได้ว่าร่างของเธอกำลังสั่นราวกับได้พบเรื่องอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอตกใจ