รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 586

นั่นคือผู้ชายของเธอ!

สีจิ่วเฉินถือดอกกุหลาบสีแดงที่อบอุ่นช่อหนึ่งออกมา เขาสวมเสื้อกันลมตัวยาวสีดำบางๆ เดินไปหาเธอเหมือนกับเจ้าชายขี่ม้าขาว

เขาเปิดประตูรถและส่งดอกกุหลาบช่อนี้ให้เธอด้วยตัวเอง ถังจือซย่าถือดอกไม้ไว้และได้รับสายตาอิจฉาของสาวๆ ที่ทำเยี่ยมๆมองๆ อยู่ในร้านดอกไม้

ถังจือซย่าได้กลิ่นหอมของดอกไม้ที่อบอวลและมีเสน่ห์ ตอนนี้เลยอารมณ์ดีมาก

จู่ๆ ผู้ชายคนนี้ก็โรแมนติกขึ้นมา!

“ไปกับผมที่บริษัทแล้วตอนบ่ายค่อยไปรับเฉินเฉินกลับบ้าน ส่วนตอนเย็นครอบครัวเราสามคนจะกินข้าวกันที่บ้าน” สีจิ่วเฉินจัดการเรียบร้อยแล้ว

ถังจือซย่าพยักหน้า “ตกลง!”

ตามเขาไป ไม่ว่าจะไปที่ไหน เธอก็มีความสุขทั้งนั้น

ณ สีซื่อกรุ๊ป ในห้องทำงานของท่านประธาน ผู้ช่วยหญิงได้นําขนมและกาแฟมาดูแลเถ้าแก่เนี้ยอย่างไม่กล้าเมินเฉยแม้แต่น้อย

และไม่รู้ว่าใครปล่อยข่าวว่าสีจิ่วเฉินมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาตามจีบมานาน เรียกได้ว่าเป็นที่รักอย่างสุดซึ้ง ซึ่งไม่มีใครเทียบเธอได้

นั่นคือผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าถังจือซย่า อดีตดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงของหอรุ่ยเป่า

ถังจือซย่านั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้าต่างยาวที่ขอบตกถึงพื้น เธอจิบกาแฟ พลิกดูนิตยนิดหน่อยด้วยช่วงเวลาสบายๆ ที่ในใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง

เธอจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้น จนกระทั่งถูกมือหนึ่งโอบไหล่ไว้เธอถึงหันกลับไป ชายหนุ่มที่ไปประชุมกลับมาแล้ว

“ประชุมเสร็จแล้วเหรอ” ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้น

และชายหนุ่มที่อยู่มุมนี้ก็ก้มหน้าลงแล้วพรู่ลมหายใจร้อนๆ ลงบนริมฝีปากแดงของเธอ “อืม”

ถังจือซย่าหลงใหลเล็กน้อย วินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็จูบลงมาอย่างอ่อนโยนแต่รุนแรง ถังจือซย่าเขินอายที่ได้รับการจูบด้วยท่าทางแปลกๆ เช่นนี้

จนกระทั่งมีคนเคาะประตู ถังจือซย่าจึงผลักเขาออก สีจิ่วเฉินจึงพูดไปทางด้านนอกประตูอย่างไม่พอใจ “เข้ามา”

ฉู่เฮ่าผลักประตูเข้ามา เมื่อเขาเห็นทั้งสองคน เขาก็ยิ้มอย่างรู้ทัน “ประธานสี งั้นผมจะกลับมาในภายหลัง”

“มาก็มาแล้ว รีบพูด” สีจิ่วเฉินขมวดคิ้ว

“มีเอกสารด่วนต้องการให้คุณเซ็น” ฉู่เฮ่ารีบยื่นเอกสารให้ สีจิ่วเฉินรีบกวาดสายตาและเซ็นชื่อเสร็จอย่างรวดเร็ว “ภายในครึ่งชั่วโมง ห้ามใครเข้ามารบกวน”

สายตาของสีจิ่วเฉินมืดลงเล็กน้อยอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่นั้นแวววาวไปด้วยความปรารถนาบางอย่าง แขนยาวๆ โอบกอดและแนบเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา “ขอได้ไหม”

ประโยคนี้มีนัยของความน่าสงสารอยู่เล็กน้อย

ราวกับว่าเขากำลังรอเธออยู่ตลอด โหยหาเธอและเรื่องนี้จะทำได้ก็ต่อเมื่อเธอพยักหน้า มิฉะนั้นเขาจะไม่กล้าข้ามเส้น

ถังจือซย่ากระพริบตาอยู่หลายครั้ง แล้วกระซิบถามว่า “งั้นคืนนี้คุณให้เฉินเฉินนอนที่บ้านตระกูลสี”

ดวงตาของสีจิ่วเฉินดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง เขายิ้มและพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ได้ ผมจะโทรหาเฉินเฉินเดี๋ยวนี้”

ชายหนุ่มคนนี้แทบรอไม่ไหวที่จะโทรกลับไปยังบ้านตระกูลสี

“ฮัลโหล พ่อครับ” เสียงเฉินเฉินดังขึ้นมา

“ลูกชาย คืนนี้พ่อกับหม่ามี๊มีธุระ ลูกอยู่กับคุณย่าที่บ้านตระกูลสีได้ไหม”

“ไม่เอา ผมจะกลับบ้านไปอยู่กับพ่อกับหม่ามี๊” ถังอวี่เฉินปฏิเสธ