รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 587

“เด็กดี พรุ่งนี้เช้าพ่อจะเอาของขวัญมาให้!”

“แต่ผมอยากกลับบ้าน!”

“ของขวัญสองชิ้น!”

“แต่คุณย่าซื้อของขวัญให้เยอะมาก ผมยังไม่ได้แกะอะไรเลย ผมไม่อยากได้ของขวัญแล้ว” เจ้าตัวเล็กได้รับความโปรดปรานมานานแล้ว ของขวัญหรืออะไรก็ตาม ไม่สามารถดึงดูดเขาได้อีกแล้ว

สีจิ่วเฉินปวดหัวเล็กน้อย ปกติลูกชายของเขารู้เรื่องเสมอ ทำไมคืนนี้เอาใจยากนักล่ะ

ถังจือซย่าที่อยู่ข้างๆ ก็กลั้นยิ้มเอาไว้ ดูเหมือนว่าเขาจะผ่านลูกชายไปได้ยาก

“แล้วลูกต้องการอะไร ขอแค่ลูกพูด พ่อจะรับปากลูก” สีจิ่วเฉินหาวิธีเกลี้ยกล่อมลูกชาย

“ผมอยากนอนกับพ่อ!”

สีจิ่วเฉินหันหน้าไปเห็นหญิงสาวที่แอบหัวเราะ เขาก็ไม่เชื่อว่าจะจัดการกับลูกชายไม่ได้ เขาจึงถามลูกชายตรงๆ ว่า “เฉินเฉิน พ่อถามลูกนะ อยากได้น้องชายและน้องสาวไหม”

“อยาก ผมต้องการ” เจ้าตัวเล็กที่อยู่ปลายสายตะโกนด้วยความตื่นตกใจปนดีใจทันที

“ถ้าอยากได้ คืนนี้ก็ต้องอยู่กับคุณย่า ถ้าไม่ได้จริงๆ พ่อจะส่งลูกไปนอนกับลุงฉิงเหย่ โอเคไหม”

“โอเค! ผมอยากไปเล่นที่บ้านของลุงฉิงเหย่” เจ้าตัวเล็กขอร้อง

สีจิ่วเฉินแอบดีใจ ที่จัดการลูกชายได้แล้ว

“โอเค เดี๋ยวพ่อจะให้ลุงฉิงเหย่มารับลูก”

หลังจากวางสาย สีจิ่วเฉินก็โทรหาจ้านฉิงเหย่อีกสายหนึ่งทันที เกรงว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขากระตือรือร้นที่สุดในช่วงนี้

“ฮัลโหล! พี่!”

“ตอนบ่ายไปรับเฉินเฉินที่บ้านตระกูลสีหน่อย ให้เขาพักอยู่ที่บ้านนายคืนนี้”

“ไม่ได้อ่า! ผมจะขึ้นเครื่องไปทำธุระตอนบ่ายสามโมง” เห็นได้ชัดว่าจ้านฉิงเหย่มีธุระ

“เลื่อนเป็นวันหลังไม่ได้เหรอ”

“จองตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้วสิ” จ้านฉิงเหย่หัวเราะเสียงอู้อี้ที่ปลายสาย ราวกับรู้ความหมายที่เขาจะส่งเฉินเฉินมาหาเขา

โชคดี ที่ต่อมาเขาติดประชุมสำคัญอีกครั้ง ถังจือซย่าจึงสามารถเพลิดเพลินกับน้ำชายามบ่ายแสนอร่อยในห้องทำงานที่กว้างขวางของเขา

หลังจากประชุมเสร็จ สีจิ่วเฉินก็พาถังจือซย่าออกจากบริษัท

คืนนี้เขาไม่อยากให้ใครมารบกวนพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงจะทำอาหารเย็นเอง สีจิ่วเฉินเลยพาเธอไปช้อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าด้วยกัน

การช้อปปิ้งเป็นสิ่งที่ผ่อนคลายที่สุด ถังจือซย่าตั้งตารออาหารเย็นในค่ำคืนนี้มากเช่นกัน ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์เทียนหอม เธอจึงตัดสินใจที่จะซื้อมัน

ถังจือซย่าเลือกเทียนหอมกลับบ้านสิบกว่าชิ้น และอาหารเย็นมื้อนี้จะทำโดยสีจิ่วเฉิน เมื่อก่อนเขาไม่เคยต้องซักผ้าถูบ้านเองเลย จนถึงตอนนี้เขาได้เรียนรู้ที่จะทําอาหารอย่างประณีตและอร่อยแล้ว

หลังจากเลือกของหลายสิ่งหลายอย่าง สีจิ่วเฉินจึงโอบเธอไปที่เคาน์เตอร์สินค้าพิเศษ ใบหน้าของถังจือซย่าแดงก่ำ มองดูชายหนุ่มข้างๆ ที่กําลังเลือกของอยู่ ถังจือซย่ายุ่งจนไม่กล้ามองสินค้าข้างบนโดยตรง

ชายหนุ่มยังดึงเธอมาเลือกของแบบนี้อีก!

สีจิ่วเฉินกําลังดูป้ายด้านบนอย่างใจเย็น และหยิบกล่องหนึ่งในมือมาพิจารณา

ถังจือซย่าคิดว่าเขาซื้อเสร็จแล้วจึงเดินออกไป แต่เธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มยังดูอย่างละเอียด