รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 597

“เธอชอบเป็นจุดสนใจโดยธรรมชาติ ซึ่งนิสัยแตกต่างจากผม เธอเคยซนและทำร้ายคุณบ้าง ขอร้องคุณอย่าเก็บมาใส่ใจเลย”

“จะเป็นอย่างงั้นได้ไงล่ะ” ถังจือซย่ายิ้มเล็กน้อย อดีตเหล่านั้นได้ผ่านไปแล้ว

ซ่งโยวเคยรู้ว่าซ่งอวี้จะจีบเธอเลยห้ามไว้ และเคยล่วงละเมิดทางวาจาต่อถังจือซย่าที่ตั้งครรภ์อยู่ในตอนนั้น แต่ซ่งอวี้ก็ยังคงดูแลเธอเพิ่มขึ้นโดยไม่คำนึงถึงการคัดค้านของน้องสาว แต่เธอไม่มีที่พึ่งอื่นจึงต้องรับการดูแลของซ่งอวี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

จนกระทั่งครั้งหนึ่งที่ลูกชายของเธอมีไข้สูง เป็นซ่งอวี้ที่อยู่กับเธอแล้วอุ้มลูกของเธอวิ่งไปตามถนนหลายสาย และไปเคาะประตูห้องหมอคนหนึ่ง สุดท้ายถึงทำให้เด็กอาการดีขึ้น

นั่นเป็นช่วงเวลาที่ถังจือซย่ากลัวจนตื่นตระหนกมากที่สุด เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือเธอโดยไม่คำนึงถึงการคัดค้านของน้องสาว

ดังนั้น ซ่งโยวจะเคยปฏิบัติต่อเธออย่างไร ถังจือซย่าจะไม่เก็บมาใส่ใจ

“จือซย่า เฉินเฉินล่ะ ไม่ได้เจอเจ้าตัวเล็กมานานแล้ว” ซ่งอวี้ถอนหายใจ

“เขาอยู่ที่โรงเรียน อายุสี่ขวบแล้ว วันหลังจะให้พวกคุณได้เจอกัน” ถังจือซย่าพูดด้วยรอยยิ้ม

“ได้สิ! ยิ่งโตยิ่งหล่อแน่ๆ ตอนเด็กๆ ก็ดูดีขนาดนั้น โตขึ้นต้องเป็นหนุ่มหล่อแน่ๆ” ซ่งอวี้ชื่นชม

ถังจือซย่านึกถึงพ่อของลูกชาย ถ้าเติบโตมาตามพ่อของเขา โตขึ้นคงจะเป็นคนหล่อมากจริงๆ

“หอรุ่ยเป่าเชิญคุณมาได้ยังไง!” ถังจือซย่าถามคําถามที่อยากรู้

“ผมได้รับคัดเลือกจากหัวหน้าฝ่ายบุคคล และผมมั่นใจในอนาคตของหอรุ่ยเป่ามาก ดังนั้น ผมจึงกลับประเทศเพื่อพัฒนา ไม่คิดว่าเราจะมีโชคชะตาต่อกันขนาดนี้ ผมเลยเห็นชื่อคุณ”

“ใช่! ฉันเคยเป็นสมาชิกของหอรุ่ยเป่า”

“เคยเป็นเหรอ ทําไมอยู่ๆ ก็ลาออกไม่ทำแล้วล่ะ” ซ่งอวี้ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

แววตาแห่งความสุขประกายอยู่ในดวงตาของถังจือซย่า เธอนึกขึ้นได้จึงหยิบการ์ดเชิญสองฉบับนั้นออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เขา “ขออนุญาต ตรงกับงานแต่งงานของฉันพอดี ฉันหวังว่าพวกคุณจะมาดื่มในพิธีแต่งงานของฉัน”

ซ่งอวี้เคยช่วยถังจือซย่าไว้ครั้งหนึ่ง ตอนที่เธอตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน เธอคิดสั้นขณะนั่งอยู่บนสะพานและตกลงไปในน้ำ ซึ่งซ่งอวี้เป็นคนช่วยเธอขึ้นมา

ดังนั้น คนที่ทำให้เธอท้อง ในสายตาของเขา เป็นคนที่ไร้ความรับผิดชอบ

ถังจือซย่าเตือนเบาๆ ว่า “อาอวี้ เรื่องในอดีตมันผ่านไปแล้ว! ตอนนี้ฉันมีชีวิตที่ดีมาก”

กําปั้นของซ่งอวี้กําแน่น “ทําไมคุณยังแต่งงานกับเขาอยู่ เขาให้คุณแต่งงานกับเขาเพื่อเอาเฉินเฉินคืนหรือเปล่า”

ถังจือซย่าตกใจแล้วส่ายหัว “ไม่ใช่ มีหลายเรื่องเกิดขึ้นระหว่างเรา ฉันเสียใจมากกับเรื่องเมื่อห้าปีก่อน พวกเรารักกันอย่างจริงใจ”

“แล้วเขารู้ไหมว่าเขาได้นำมาซึ่งหายนะอะไรบ้าง เมื่อห้าปีก่อนคุณได้รับความทุกข์ทรมานอะไรจากต่างประเทศบ้าง”

ถังจือซย่าไม่เคยพูดถึงเรื่องเมื่อห้าปีก่อนกับสีจิ่วเฉินมากนัก เพราะสำหรับเธอนั่นเป็นเพียงจุดต่ำสุดของโชคชะตา แต่การปรากฏตัวของซ่งอวี้ทำให้ความทรงจำเหล่านั้นกลับมาอีกครั้ง