รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 638

“โอเคค่ะ” ถังจือซน้องพยักหน้า ส่วนช่างแต่งหน้าที่คอยตามอยู่ข้างๆ ก็รีบเข้ามาช่วย เพราะว่าชุดเจ้าสาวของเธอมันยาวจริงๆ

ถังจือซย่ามาถึงทางที่จะเข้าโถงงานเลี้ยง พรมแดงที่ปูทั่วงานนั้นทรงพลังอย่างมาก พนักงานกางชุดเจ้าสาวของเธอออก ขณะนั้น มีช่างภาพเดินตามมา พนักงานทุกคนต่างหลบทางให้ ภายใต้แสงแดดในยามเช้าถังจือซย่าราวกับเจ้าหญิงที่สง่างามน่าดึงดูด ชายกระโปรงที่ยาวนั้นทำให้กลีบกุหลาบบนพื้นนั้นพลิ้วไหวลอยขึ้นมาเล็กน้อย

ภายในกล้องนั้น ถังจือซย่านั้นมีท่าทีธรรมชาติ แน่นิ่งสงบ หลายครั้งที่เธอหันไปยิ้มให้กับกล้อง หวานหยดย้อยจนห้ามไม่อยู่ พี่ช่างภาพแทบจะรับการโจมตีที่สวยงามขนาดนี้ไม่ได้ เป็นเจ้าสาวที่สวยมากจริงๆ

ทั้งตัวของเธอนั้นแผ่เสน่ห์ออกมา ทำให้ผู้ชายเห็นแล้วต้องหลงรัก ราวกับว่าวิญญาณหลุดออกจากร่างไป

ฝีก้าวของถังจือซย่านั้นเบาหวิว เธอถือชายกระโปรงชุดเจ้าสาวไว้ เขินบ้าง หนักแน่นบ้าง ระยะทางช่วงนี้ ไม่มีใครอยู่กับเธอ แต่เธอก็ไม่รู้สึกเดียวดาย เพราะเธอกำลังจะไปหาผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด มอบตนเองให้กับเขา ร่วมทุกข์สุขกับเขาไปจนแก่เฒ่า

พนักงานที่อยู่นอกระเบียงทางเดินนั้นต่างเป็นพยานให้กับเจ้าสาวที่มีความสุขคนนี้ พวกเธอนั้นอิจฉาอย่างมาก

ถังจือซย่าเดินจากระเบียงทางเดินที่ยาวๆ จนมาถึงด้านนอกประตู ข้างในนั้นเต็มไปด้วยแขก ต่างรอคอยที่จะเป็นพยานให้เธอกับสีจิ่วเฉิน

เพื่อนเจ้าสาวทั้งสามก็มาถึงแล้ว ส่วนเด็กโปรยดอกไม้ทั้งสองก็รอเธออยู่เหมือนกัน ถังจือซย่ามองดูลูกที่ยิ้มจนตาหยี ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ลูกนี่ดีใจถึงระดับไหนกันนะ

แต่ว่ามีความสุขจังเลย!

เจ้าตัวเล็กยังคงตั้งใจทำงานของเขา ส่วนเด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ก็สวยมากเหมือนกัน เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ถูกเลือกมาจากรุ่นเด็กของตระกูลสี ชุดกระโปรงสีชมพูนั้นทำให้เธอดูชมดูน่ารักมาก ถังจือซย่าเองก็ชอบมาก หวังว่าในอนาคตตนเองจะมีลูกสาวได้อีกคนหนึ่ง

“คุณป้า สวยจังเลยค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ” ถังจือซย่ายิ้มแล้วพยักหน้า

พวกเธอกำลังรอเวลามงคลอยู่ด้านนอกประตู ส่วนภายในโถงจัดงานเลี้ยงนั้นมีแขกเต็มไปหมด บรรยากาศชื่นมื่นอย่างมาก

นายหญิงใหญ่สีและอาวุโสต่างๆ ของตระกูลสีนั่งอยู่ที่ตำแหน่งหลัก ส่วนแขกที่สำคัญก็นั่งอยู่ที่ตำแหน่งรอง แต่ละคนนั้นต่างมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา หนึ่งในนั้นก็คือเย่ว์วานวานที่เป็นคนธรรมดาๆ นั่นเอง เธอโชคดีที่ได้นั่งข้างเจี่ยนจือเพ่ย เป็นพยานให้กับเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันนี้ในตำแหน่งที่เหมาะสมที่สุด

สายตาของเจี่ยนจือเพ่ยราวกับแสงเลเซอร์คอยๆ มองดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ต้องพูดเลยว่าเธอช่างตาถึงจริงๆ ที่ในวันนี้เธอเลือกชุดราตรีชุดนี้ ภายใต้แสงไฟ สีเหลืองแชมเปญขับผิวของเธอให้ดูขาวผ่อง การแต่งหน้าก็เป็นสไตล์อ่อนหวาน ราวกับลูกท้อฉ่ำๆ ทำให้คนอยากจะลิ้มลอง

“คุณจ้องฉันนานขนาดนี้ทำไม อย่าบอกนะว่ารักฉันเข้าแล้ว!” เย่ว์วานวานเท้าคางแล้วยิ้มถาม

เจี่ยนจือเพ่ยยิ้มเบาๆ “เธอคิดมากขนาดนี้ทำไมกัน”

เย่ว์วานวานตั้งใจขยิบตา จากนั้นก็เผยรอยยิ้มแล้วเข้าใกล้เขา “คุณเจี่ยน ฉันอัปลักษณ์จริงๆ เหรอ”

ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าที่เข้ามาใกล้ของเย่ว์วานวานนั้นราวกับไฟเลเซอร์ที่ยิงเข้าไปในใจของเจี่ยนจือเพ่ยแล้วเข้าไปในจิตวิญญาณ

ใบหน้านี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับคำว่าอัปลักษณ์เลย

เขาเคยเห็นผู้หญิงสวยมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่พอเห็นแล้วก็ลืมไปหมด แต่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ไม่รู้ว่าทำไม ดวงตาของเธอนั้นราวกับสายน้ำที่ใสสะอาด ราวกับว่ามีข้อเกี่ยวมาเกี่ยวรั้งเขาเอาไว้ ทำให้เขาไม่อาจละสายตาได้