สีจิ่วเฉินชนแก้วกับเธอ “ขอบคุณมากๆเลยนะ”
ซ่งหยูรีบพูดว่า “คุณสีคะฉันขออวยพรให้คุณนะคะ”
สีจิ่วเฉินยังคงถ่อมตัวและดื่มกับเธอ
ในที่สุดการชนแก้วอวยพรก็จบลงและพวกเขาก็กลับมานั่งที่อีกครั้ง เป็นเวลา 12:20 น. และถึงเวลารับประทานอาหารอย่างเป็นทางการ
และก็เสียงเพลงที่สนุกสนานเปิดขึ้นมาเบาๆ บรรยากาศในงานและท่วงทำนองต่างๆค่อนข้างลงตัว
เจ้าหนุ่มน้อยคนนี้ใช้โอกาสนี้เพื่อกลับไปหาพ่อแม่แล้วก็ถ่ายรูปร่วมกัน หลังทานข้าวกัน ถังจือซย่าก็ออกไปถ่ายรูปกับรุ่นน้องอีกสองสามคนจากตระกูลสี ฉากที่จัดคืนนี้ก็สวยงามมากเช่นกัน
ถังจือซย่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งออกมา เธอรีบเรียกเธอ “คุณหนูเยี่ยครับ”
“น้องสาวของเจ้าสาว” เยี่ยวานวานเดินเข้ามาอย่างดีใจ
“มาถ่ายรูปกันเถอะ!”
“โอเคใช่ไหมครับ” เยี่ยวานวานเข้ามายืนข้างถังจือซย่าอย่างตื่นเต้น
ในกล้องมีภาพถ่ายที่มีพวกเขาอยู่ด้วยกันอยู่สองสามภาพ เยี่ยวานวานเธอมีความสุขมากและชอบคุณถังคนนี้มาก
“ถ้าคุณไม่รีบร้อนไปไหนล่ะก็ไปเที่ยวเกาะกับคุณเจี่ยนสักสองคืนก็ได้นะคะ ถังจือซย่าพูดกับเธอ
“ตกลงค่ะ!” เยี่ยวานวานพร้อมกับพยักหน้า
แขกทุกคนพร้อมกันพักเที่ยงและงานเลี้ยงแต่งงานก็ยังคงดำเนินต่อไปในตอนเย็นและก็จะมีการเต้นรำด้วย
ถังจือซย่ากลับไปที่วิลล่าเธอเพื่อเช็คเท้าของตัวเองเพราะวันนี้เธอสวมรองเท้าส้นสูงเป็นเวลานานเกินไป
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ขอผมดูหน่อย” สีจิ่วเฉินเดินเข้ามาและคุกเข่าลงต่อหน้าเพื่อช่วยดูเท้าของเธอ
เมื่อเห็นรอยแดงบนนิ้วเท้าเล็กๆ ที่ขาวๆของเธอ เขาลูบมันให้เธออย่างลำบากใจ “ตอนกลางคืนอย่าใส่ส้นสูงอีกเลย”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ฉันต้องใส่รองเท้าส้นสูงเพื่อสวมชุดราตรี”
“งั้นเดี๋ยวผมแช่เท้าให้นะ”
“พอแล้วค่ะ คุณก็เหนื่อยมามากเหมือนกัน” ถังจือซย่ารู้สึกสงสารเขา
“ไม่เป็นไรหรอก” หลังจากเขาออกไปและเขาก็ขออ่างพิเศษสำหรับแช่เท้าให้เธอ และเขาก็เติมน้ำร้อนลงไปและก้มลงไปเพื่อแช่เท้าให้เธอ
แต่เพราะเธอไม่ทันระวัง กลับกลายเป็นว่าเธอลืมปิดเสียงมือถือ มือถือของเธอเลยดังขึ้นทันทีเมื่อเธกดถ่าย
ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้น
บรรยากาศเงียบสงัดไปสองสามวินาที
เยี่ยวานวานทั้งเขินและอายในขณะเดียวกันจากนั้นเธอก็รีบซ่อนมือถือ “ฉันไม่ได้ถ่ายรูปคุณนะ! อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันกำลังถ่ายเซลฟี่อยู่”
แม้ว่าเจียนจือเพ่ยจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง แต่เขาก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้กำลังตบตาเขาอยู่
เธอแอบถ่ายรูปเขาจริง ๆ !
เยี่ยวานวานหน้าแดงมาก เธอรีบขึ้นไปชั้นบน และทันทีที่เธอเข้าไปในห้อง เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมาดูรูปที่ถ่ายไป วันนี้เขาสวมสูทสีดำ เขาหล่อมากและเขาก็มีกลิ่นอายที่สงบเสงี่ยมและลึกลับ
“หล่อมาก เขามีหน้าตาเทียบกับแนวหน้าในวงการบันเทิงได้เลยนะเนี่ย! ทำไมเขาถึงไม่ไปเข้าวงการบันเทิงเลยล่ะ เยี่ยวานวานพึมพำอย่างสงสัย
จากนั้นเมื่อเธอมองดูรูปนี้อีกครั้ง เธอก็ถอนหายใจ เธอเสียดายที่ก่อนหน้านี้ถ้าเขายิ้มมากกว่านี้อีกหน่อยคงจะหล่อขึ้นเป็นสองเท่าแน่ๆ”
วันนี้จ้านชิงเยี่ยมีความสุขมากเช่นกัน หลังจากที่เขาได้คุยเล่นกับกลุ่มคนจากตระกูลสีในห้องจัดเลี้ยง แม่ของเธอถึงกับต้องหยุดเธอไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...