รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 646

“ฉัน... ฉัน...อยากไปจริงๆ แต่...” เยี่ยวานวานคิดว่าเจียนจือเพ่ยจะไม่อนุญาตให้เธออย่างไปแน่นอน

“วานวาน แต่โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยนะ คนที่ไปก็มีแต่พวกวัยรุ่นต้องสนุกแน่ๆ”

เยี่ยวานวานพยักหน้าและพูดว่า “แล้วฉันจะคิดดูอีกทีละกันค่ะ”

“งั้นตกลง! ออกเดินทางสามทุ่มและพี่จะไปหาเธอเมื่อถึงเวลา” สีจวิ้นเจียพูดจบก็มีคนๆหนึ่งเดินเข้ามานั่งตรงเก้าอี้ที่เขาหนุนอยู่นั่นคือเจียนจือเพ่ย

สีจวิ้นเจียเอามือออกทันทีด้วยความลำบากใจ และพูดกับเยี่ยวานวานว่า “วานวาน พี่รอเธออยู่นะ”

เยี่ยวานวานคอยดูสีจวิ้นเจียที่กำลังกลับไปที่ที่นั่งของเขา จากนั้นหันไปมองชายที่อยู่ข้างๆ เขา “คุณชายเจียนคะ ขอคุยอะไรหน่อยได้ไหมคะ”

“ว่ามา” ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจียนจือเพ่ยพูดอย่างเย็นชา

“ฉันได้ยินมาว่าคืนนี้จะมีทัวร์ตอนกลางคืน ฉันไปเข้าร่วมด้วยได้ไหมคะ” เยี่ยวานวานพูดอย่างเบาๆ

“ไม่ได้” เจียนจือเพ่ยปฏิเสธตรงๆ

มันโหดเหี้ยมมาก

เยี่ยวานวานถอนหายใจ เธอคาดไว้แล้วว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ใบหน้าน้อยๆ ของเธอฉายแววผิดหวังเล็กน้อย “แต่ฉันอยากไปจริงนะคะๆ”

เจียนจือเพ่ยยังคงดื่มไวน์แดงต่อราวกับว่าไม่เคยได้ยินเธอพูดเรื่องนี้มาก่อน

เริ่มดึกแล้ว พวกพี่ๆ ลุกออกจากโต๊ะก่อนเวลาเพื่อกลับไปพักผ่อน ส่วนหนุ่มๆ ก็เพิ่งจะเริ่มเปิดประตูสู่สถานบันเทิงยามค่ำคืน คืนนี้มีการแสดงดอกไม้ไฟและทัวร์กลางคืนที่คุ้มค่ามาก

คืนนี้ถังหยูเฉินก็ทำได้ดีมากเช่นกัน และจ้านชิงเยี่ยก็พาเขากลับไปที่บ้านพักของเขา เพราะเขามีเลโก้และเกมสนุกๆ ที่นั่น ซึ่งเป็นของโปรดของพวกเด็กๆ

ถังจือซย่ามาที่โต๊ะของซ่งหยูเธอนั่งลงและพูดคุยกับเขา

ซ่งหยูไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนและสมาชิกในตระกูลสีคนอื่น ๆ ก็กลับไปหมดแล้วเหมือนกันมีเพียงแค่ถังจือซย่าและซ่งหยูเท่านั้นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ

“อาหยู ได้โปรดยกโทษให้ฉันสำหรับการต้อนรับที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ของวันนี้ด้วยนะ” ถังจือซย่าเธอยุ่งเกินกว่าที่จะดูแลแขกทุกคนได้

“ฉันมีความสุขมากที่ได้ร่วมงานแต่งงานของคุณเพราะงั้นคุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันเลย” ซ่งหยูตอบด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นภรรยาของเขาดื่มอวยพรกับซ่งหยูเป็นครั้งที่สาม เขาอดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามา

สีจิ่วเฉินถือแก้วไวน์แดงเดินเข้ามา

“เมียจ๋า” เขาเรียกเธอด้วยเสียงเบาๆ

ถังจือซย่าเงยหน้าขึ้นมามองเขาที่กำลังเดินเข้ามา เธอยันคางแล้วถามด้วยรอยยิ้ม “เราไปกันไหม”

“ฉันมาที่นี่เพื่อชนแก้วให้ผู้จัดการซ่ง” สีจิ่วเฉินชนแก้วกับซ่งหยู “ขอบคุณที่ช่วยภรรยาผมในตอนนั้นมากนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับท่านประธานสี ผมยินดีครับ” ซ่งหยูรีบลุกไปดื่มกับเขา

สีจิ่วเฉินใช้เหตุผลข้อเดียวในการพาภรรยาของเขาออกไป “คุณเมาแล้วนะครับผมจะพาคุณกลับไปพักผ่อนเอง”

หลังจากพูดจบ เขาก็พาถังจือซย่าไปหาประธานและหลังจากพูดคุยกับพวกคนใหญ่คนโตแล้วเขาก็พาถังจือซย่าออกไป

พวกเขาเดินกลับไปที่วิลล่า ความพลุกพล่านในห้องจัดเลี้ยงค่อยๆ จางหายไป โคมไฟข้างถนนส่องแสงสีขาวตลอดทาง ถังจือซย่าก็ดื่มไปแค่สองสามแก้วในคืนนี้ เป็นเพราะเธอคออ่อนเกินไป ดวงตาของเธอพร่ามัว ใบหน้าแดงก่ำของเธอเผยให้เห็นว่าคืนนี้เธอมีเสน่ห์มาก