รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 647

“ต่อไปผมจะดูแลผู้จัดการซ่งเองคุณไม่ต้องห่วงมากเกินไปหรอกและไม่จำเป็นต้องพบเขาตลอดเวลา” สีจิ่วเฉิน พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ถังจือซย่ากระพริบตาแล้วพูดว่า “เขาไปไหนแล้วล่ะ!” ฉันอยากจะชวนเขาออกไปทานอาหารเย็นด้วยกัน”

สีจิ่วเฉินกอดเอวของเธอไว้แน่นเหมือนกับว่าเขารำคาญแต่ไม่กล้าพูด

ถังจือซย่าหัวเราะราวกับว่าเธอทำสำเร็จ แล้วเอาแขนโอบรอบคอของเขาทันทีแล้วถามว่า “คุณหึงฉันเหรอ”

สีจิ่วเฉินจับหัวของเธอแล้วกดเธอลงบนแขนของเขาแล้วเขายอมรับว่า “ใช่ผมหึง ผมไม่สบายใจเลยเวลาที่คุณยิ้มให้เขาในห้องจัดเลี้ยงเมื่อนี้”

ถังจือซย่าเสียใจที่แกล้งเขา และอีกอย่างเธอก็เป็นภรรยาของเขาแล้วในวันหน้าเธอควรจะรักษาระยะห่างและความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนอื่นให้ได้มากที่สุด

เธอกอดไปที่กลางอกของเขาการแล้วได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของเขาและพูดว่า “เมื่อกี้ฉันล้อเล่น! คุณไม่รู้เหรอว่าฉันรักคุณมากขนาดไหน”

“ฉันรู้” สีจิ่วเฉินลูบผมยาวสลวยของเธอ ดวงตาของเขาอ่อนโยนมากและก็ทำอะไรไม่ถูกในขณะเดียวกันผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาก็เงยหน้าขึ้น และภายใต้แสงไฟคิ้วและดวงตาของเธอก็เปื้อนด้วยความมึนเมา ซึ่งมีเสน่ห์เป็นพิเศษ

เขาจับมือของถังจือซย่าอีกครั้ง และพาเธอเดินไปใต้ไฟถนนเพื่อไปยังวิลล่าสำหรับจัดงานแต่งงานของพวกเขา

“ฉันซื้อวิลล่าหลังนี้ ในอนาคตเราจะมาพักผ่อนที่นี่กันบ่อยๆ” สีจิ่วเฉินพูด

ถังจือซย่าพยักหน้า “ตกลง!”

“คืนนี้เป็นคืนแต่งงานคืนเข้าหอของเรานะ” จู่ๆ สีจิ่วเฉินก็เตือนเธอ

ถังจือซย่ายิ้มอย่างเขินอาย “แต่ฉันเหนื่อย! คุณไม่เหนื่อยเหรอ?”

สีจิ่วเฉินจะเหนื่อยได้อย่างไร? วันนี้เขามีพลังงานเยอะมาก

“คืนนี้ นายหญิงใหญ่สีไม่ได้รับอนุญาตให้บ่นว่าเหนื่อย” สีจิ่วเฉินพูดเสียงแหบๆ

ถังจือซย่ามีดวงตาที่ทั้งใหญ่และส่องประกายคู่หนึ่งและเธอก็มีเสน่ห์ของเธอที่แสดงออกถึงความน่าเอ็นดู “คุณไม่รักฉันแล้ว ฉันเหนื่อยมาก คุณยังไม่ยอมให้ฉันพักอีก”

ที่ท่าเรือกลุ่มวัยรุ่นเริ่มล่องเรือในตอนกลางคืน เรือยอทช์ขนาดใหญ่ที่หรูหราทั้งลำสว่างไสวและมีไวน์และของหวานทุกชนิดอยู่ภายใน สิ่งที่มีความสุขที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยก็คือการปะทะกันของวัยรุ่น เก็บไว้ในความทรงจำว่าเป้นคืนที่ดีคืนหนึ่ง

สีจวิ้นเจียยืนอยู่ข้างท่าเรือ มองเวลาบนนาฬิกาตลอดเวลา เขากำลังรอเยี่ยวานวาน สำหรับเขาแล้วเขาไม่สนใจผู้หญิงที่มาในคืนนี้เลยสักคน ในใจของเขามีเพียงเยี่ยวานวานเท่านั้นที่เป็นคนเดียวที่เขาอยากเจอมากที่สุด

ในเวลานี้อยู่ๆก็มีคนๆหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ชุดเซ็กซี่ของเธอทำให้ผู้ชายประหม่าในทันที ซ่งหยูเดินตามชายหนุ่มคนหนึ่ง และเขาก็เห็นสีจวิ้นเจียอยู่ข้างๆรถสปอร์ตของเขา ไม่ว่ายังไงรถสปอร์ตที่อยู่ข้างหลังเขาก็เสน่ห์อย่างหนึ่งที่เขามีอย่างแน่นอน

ในที่สุดซ่งหยูก็พบเป้าหมายสำหรับคืนนี้ ในเวลานี้ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับเธอทักทายสีจิ้นเจียว่า “พี่จวิ้นเจียทำไมยังไม่ขึ้นเรือคะ”

“ฉันกำลังรอใครบางคนอยู่น่ะ คุณเข้าไปข้างในก่อนได้เลย” สีจิ้นเจียคอยบังคับตัวเองให้อดทนไว้

“เรือกำลังจะออกในอีกสิบนาที บอกเพื่อนของคุณให้รีบขึ้น!”

ในตอนนี้สีจวิ้นเจียรีบมากดูเหมือนว่าเยี่ยวานวานจะไม่มา แต่เขาก็ยังไม่พอใจเล็กน้อยหลังจากที่เขาเจอหมายเลขโทรศัพท์แล้ว เขาก็กดหมายเลขภายใน 58

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว