รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 749

เยี่ยวานวานเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอถามไปทันที “แม่ แม่ถึงไหนแล้ว”

“อยู่ในลิฟต์แล้ว”

“แม่ ทำไมแม่บอกแบบไม่บอกก่อนล่ะ!”

“ฉันมาบ้านเธอทำไมต้องบอกก่อนด้วย! มาเปิดประตูเร็วเข้า”

“อะ! แม่ รอแปปนึงนะคะ หนูขอแต่งตัวก่อน” หลังจากพูดจบเยี่ยวานวานก็ไม่สนใจที่จะแต่งตัว แต่รีบวิ่งออกไปเปิดประตูห้องนอนที่สองและปลุกชายที่นอนอยู่บนเตียง “เจียนจือเพ่ย ลุกเร็ว แม่ฉันมา จะให้แม่เห็นคุณไม่ได้”

“หือ?” เจียนจือเพ่ยลืมตาขึ้น และเมื่อเขาลุกขึ้นนั่ง ผ้านวมก็เลื่อนลงมาจากหน้าอกของเขา

เยี่ยวานวานเห็นเพียงกล้ามเนื้อหน้าอกที่ชัดเจน สายตาของเธอสั่นไหว

ชายคนนั้นก็มองเธอด้วยความสนใจ ชุดนอนสีชมพูทำให้รูปร่างเพรียวบางและมีเสน่ห์ของเธอไม่มีอะไรปกปิด เขายิ้มขึ้นอย่างอารมณ์ดี “ฉันบอกแล้วว่าเป็นC!”

เยี่ยวานวานเอื้อมมือไปปิดตาของเขาและพูดอย่างหงุดหงิด “คุณมองไปที่ไหนของคุณ ห้ามมอง”

เจียนจือเพ่ยรู้สึกว่าดวงตาของเขาถูกปิดด้วยฝ่ามือที่อ่อนนุ่ม ช่วงเช้าเป็นช่วงเวลาที่ผู้ชายตื่นเต้นมากที่สุด เธอสัมผัสเขาด้วยแบบนี้แล้ว พร้อมกับได้กลิ่นหอมในลมหายใจของเธอ ซึ่งกระตุ้นประสาทสัมผัสของเขามากยิ่งขึ้น เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงและโอบเยี่ยวานวานเข้ามาในอ้อมแขนทันที

เขาก้าวถอยหลังและเธอก็กดใบหน้าลงบนอกของเขา

ใกล้มาก

“คุณ...เจียนจือเพ่ย ปล่อย”

ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หลี่เย่ว์มาถึงแล้ว

“แม่ฉันมาแล้ว รีบไปซ่อนเร็ว” เยี่ยวานวานดันเขา มือเล็กๆ ของเธอทั้งผลักและจับ

เจียนจือเพ่ยส่งเสียงขึ้นมาด้วยความตกใจ “เธอจับอะไรน่ะ!”

“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ” เยี่ยวานวานยิ่งรีบก็ยิ่งลนลานมากขึ้น เธอลนลานมากจนจับไปโดนที่ไหนบ้างก็ไม่รู้เลย

“กำลังจะเปิดแล้วค่ะๆ” ในขณะนี้ เยี่ยวานวานกำลังเก็บเสื้อผ้าของเจียนจือเพ่ยที่อยู่บนราวแขวนเสื้อด้านนอก เธอหอบเสื้อผ้าของเจียนจือเพ่ยจำนวนหนึ่งเข้าไปในห้องของเธอ ขยำมันให้เป็นก้อนกลมแล้วยัดเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของเธอ ตอนที่หันหลังกลับเพื่อออกจากห้องนอนใหญ่ เธอก็เห็นชุดชั้นในของเขาตกลงบนพื้นเธอรีบเอื้อมมือไปหยิบมันแล้วซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าทันที จากนั้นก็หายใจเข้าลึกๆ และมองไปทางห้องนอนแขก เธอคิดว่าเจียนจือเพ่ยคงจะไปซ่อนแล้วแน่ๆ

เธอเปิดประตู หลี่เย่ว์มองไปที่ลูกสาวของเธอที่ยุ่งวุ่นวายมานานก่อนที่จะเปิดประตู และถามด้วยท่าทางที่งุนงงว่า “ทำอะไรอยู่เนี่ย!”

“หนู...หนูเพิ่งตื่นค่ะ” เยี่ยวานวานแกล้งทำเป็นหาวและทำเป็นง่วงนอน

“ลูก เมื่อคืนนอนดึกอีกแล้วเหรอ ระวังนะ นอนดึกจะทำร้ายร่างกายกับหัวใจนะ อันตรายมากเลย”

“รู้แล้วค่ะแม่!”

“แม่ซื้ออาหารเช้ามาให้แล้ว มากินกันเถอะ!” หลี่เย่ว์พูดขณะจัดข้าวของบนโต๊ะ และดูแลบ้านลูกสาวของเธออย่างขยันขันแข็ง

เดิมทีเธอและสามีไม่อนุญาตให้เธอออกมาใช้ชีวิตตามลำพัง แต่มาคิดดู ลูกสาวของเธอก็โตแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องการพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง แต่เธอก็ยังคิดถึงลูกสาวอยู่ทุกวัน!

หลี่เย่ว์ทำความสะอาดและมองไปที่ประตูห้องนอนแขก เธอคิดว่าลูกสาวคงจะตากเสื้อผ้าไว้ในห้องรับแขกไว้นานแล้วแน่เลย! ทำให้มันไม่อับชื้นจะได้ไม่ขึ้นรา หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็เอื้อมมือออกไปบิดลูกบิดและเปิดประตูเข้าไป