รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 762

ทันทีที่เจียนจือเพ่ยออกไป น้ำตาของเยี่ยวานวานก็ไหลออกมา เธอมองไปทางเตียงก่อนมุมปากจะยกยิ้มหวาน เธอไม่คิดเสียใจแน่นอน

แม้ว่าในอนาคตจะไม่แต่งงาน หรือคนที่แต่งด้วยไม่ใช่เขา ทั้งชีวิตนี้ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดมีเพียงแค่เขาคนเดียว

ผ่านไปสิบหน้านาทีเจียนจือเพ่ยก็รีบวิ่งขึ้นมา เขาซื้อยาหยอดตามาแทบทุกยี่ห้อ

เยี่ยวานวานไม่เชื่อสายตา ก่อนจะเลือกยี่ห้อที่ใช้บ่อยที่สุด นอนลงบนเตียงให้เขาหยอดตาให้เธอ

เจียนจือเพ่ยมองเธอที่นอนหลับตาทำสมาธิอยู่บนเตียงก็กดจูบลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ

เขาจะไม่ไปไหนทั้งนั้น จะอยู่ข้างๆ เธอรอจนกว่าดวงตาของเธอจะหายดี

ตอนนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่น เขาหยิบขึ้นมาดูก่อนจะขมวดคิ้ว แม้ว่าสายนั้นจะสำคัญมาแต่เขาก็เลือกที่จะกดตัดสาย

ตอนเที่ยงพวกเขานัดสีจิ่วเฉินและภรรยาไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน บรรยากาศระหว่างพวกเขาดีมาก ถังจือซย่าและเยี่ยวานวานกำลังแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับเครื่องประดับส่วนผู้ชายทั้งสองคนก็ตั้งใจฟัง

ตอนบ่าย สีจิ่วเฉินกลับบริษัทพร้อมกับภรรยาเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ ส่วนเจียนจือเพ่ยและเยี่ยวานวานก็กลับบ้าน

เมื่อมาถึงบ้านเยี่ยวานวานก็ง่วงยิ่งกว่าเดิม เจียนจือเพ่ยนอนเป็นเพื่อนเธอไม่นานเธอก็หลับไป

เจียนจือเพ่ยฉวยโอกาสนี้หยิบโทรศัพท์ออกมา ปลายสายกดรับก่อนจะรีบร้อนเอ่ยถาม “คุณชาย ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”

“เกิดอะไร?”

“จู่ๆ เงินจำนวนสามหมื่นสามพันแปดร้อยเก้าสิบล้านก็หายไปจากบัญชีตระกูลเมื่อสามวันก่อน พวกเราต้องการให้คุณกลับมาตรวจสอบ”

“พวกนายตรวจสอบให้แน่ชัดก็พอ”

“คุณชาย นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องเงินทองแต่เกี่ยวพันถึงเรื่องผู้สืบทอดบริษัทต่อด้วย คุณชายต้องกลับมา”

แววตาของเจียนจือเพ่ยขรึมลง “ได้ ฉันจะหาเวลากลับไป”

เยี่ยกั๋วเหาและภรรยาคิดเหมือนกัน เขาพยักหน้าและพูดว่า "ผมจะส่งคนไปเฝ้าที่นั่น ให้ถ่ายรูปมาให้พวกเราดูก่อน อย่าเพิ่งไปทำให้พวกเขากลัว"

“แบบนั้นก็ได้ รีบส่งผู้ช่วยของคุณไปถ่ายรูปให้ฉันดูหน่อย ต้องถ่ายด้านหน้านะไม่ใช่ด้านหลัง” หลี่เย่ว์เอ่ย

เยี่ยกั๋วเหาติดต่อผู้ช่วยของเขาทันทีและบอกให้เขาไปดักซุ่มอยู่ที่แถวๆ ที่เยี่ยวานวานอยู่ หรือไม่ก็ให้เขาไปรอในลาดจอดรถชั้นใต้ดิน ภารกิจคือต้องถ่ายรูปมาให้ได้ภายในวันนี้

ผู้ช่วยไม่กล้าประมาทจึงรีบออกไปทันที

ที่บ้านของเยี่ยวานวาน เธอกับเจียนจือเพ่ยกอดกันอยู่บนโซฟา เธอสูดดมกลิ่นกายของเขาและสัมผัสได้ถึงความสุข

เจียนจือเพ่ยแสดงให้เห็นอีกด้านของเขาที่ไม่เคยแสดงออกต่อหน้าใคร เขาเป็นคนสบายๆ อ่อนโยน และเอาใจใส่ เป็นแฟนที่สมบูรณ์แบบ

เสื้อยืดสีเทาที่สวมอยู่บนร่างกายเขาดูอบอุ่นและมีเสน่ห์ แม้ว่าเนื้อผ้าจะธรรมดาแต่เมื่ออยู่บนร่างกายของเขามันกลับกลายเป็นสไตล์ที่มีระดับในทันที ผมสีดำของเขาปิดอยู่บนหน้าผากอย่างเป็นธรรมชาติ ออร่านายน้องรองหายไปและนั่นทำให้ความหล่อเหลาและอ่อนเยาว์ที่ทำให้ผู้คนหลงใหลของเขาเด่นชัดขึ้น