นี่เขาโง่หรือเปล่านะ
ในขณะนั้นเอง เนี่ยเหยียนเฟิงก็ได้ยินเสียงลูกน้องในทีมดังขึ้นผ่านหูฟัง “ลูกพี่ เมื่อกี้พวกเราเสียการเฝ้าระวังคนพวกนั้นไปแล้ว พวกมันติดตั้งอุปกรณ์บล็อคสัญญาณไว้กับตัว เพื่อขัดขวางการติดตามของพวกเรา ”
“ดังนั้นจากนี้ต่อไป พวกมันอาจจะปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ คุณหนูอันได้ทุกเมื่อ ลูกพี่ก็ระวังตัวด้วยนะครับ”
เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
และในตอนที่กำลังติดไฟแดงอยู่นั้นเอง อันฉีมองดูเวลาอันยาวนานที่ต้องรอไฟแดง เธอจึงดึงกระจกลงมาและหยิบลิปสติกในกระเป๋าเพื่อเตรียมที่จะทาริมฝีปาก
นั่นก็เป็นเพราะสายตาดุดันของผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะข้างตัวเธอ ทำให้เธอไม่ทำตัวไม่ถูกจนต้องหาอะไรทำ
เมื่อเธอทาลิปสติก เนี่ยเหยียนเฟิงก็กวาดสายตามามองทันที เขามองปลอกลิปสติกที่ถูกเปิดออก และยังมองเธอที่ทาลิปอีกด้วย
“นี่คุณมองอะไร” อันฉีหันหน้าไปมองเขา
“เปล่า”
จู่ๆ อันฉีก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา “นี่คุณคิดอะไรกับฉันใช่ไหม คิดจะใช้โอกาสนี้ทำอะไรกับฉันกันแน่”
“เปล่า” เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปข้างหน้า
“ฉันดูคุณก็รู้ว่ามีอะไรแน่ๆ ยังจะมีหน้ามาปกป้องฉัน ดูแล้วคนที่อันตรายที่สุดก็คือคุณนั่นแหละ” อันฉีใช้ดวงตาคู่งามจ้องไปทางเขา
เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้ว แต่ในหูฟังกลับมีเสียงหัวเราะคิ้กคักของเหล่าลูกน้องที่กำลังดูเรื่องน่าอายของหัวหน้าทีมที่น่าเกรงขามของพวกเขา นี่เป็นความสนุกที่หาได้ยากเสียจริง
“นี่ลูกพี่สารภาพไปเถอะ! คุณหนูอันสวยซะขนาดนี้ ลูกพี่ไม่เสียเปรียบหรอก” ลูกน้องคนหนึ่งช่วยผสมโรง
เนี่ยเหยียนเฟิงถอดหูฟังออกและโยนมันทิ้งไว้ในกระเป๋าเสื้อ และพูดเตือนหญิงสาว “ไฟเขียว”
อันฉีกัดปากสีแดงสดของเธอ นี่เธอกำจัดเขาไม่ได้จริงๆสินะ แต่ยังไงเธอก็ไม่อยากให้ผู้ชายแบบเขามาตามติดเธอทั้งวันนี่
เหยียนเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม “ผมเคยบอกแล้วว่า ผมจะดูแลความปลอดภัยให้คุณหนู”
“อันที่จริงฉันก็ไม่ได้มีอันตรายอะไรหนิ ทำไมต้องมาดูแลด้วย ถ้ามีเรื่องอะไรจริงๆ ฉันให้ตำรวจจัดการก็ได้ ไม่ต้องมาตามฉันตลอดเวลาแบบนี้หรอก ขอบคุณนะ แต่ลงไปได้แล้ว” อันฉีไล่เขาไปอย่างเย็นชา
เนี่ยเหยียนเฟิงวางอาหารเช้าไว้บนคอนโซลหน้ารถ เขาไม่ลงจากรถแถมยังกอดอกตัวเองเอาไว้และหลับตาลงราวกับพักเหนื่อย
อันฉีกัดปากสีแดงสดทำได้เพียงอดทน เธอเหยียบคันเร่งและออกรถไป
แต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่ารถสามคันที่ตามหลังเธอมา หนึ่งในนั้นมีรถออฟโรดคันดำที่ปกคลุมด้วยฟิล์มหนาแน่น ด้านในประกอบไปด้วยผู้ชายสองคนและผู้หญิงอีกหนึ่งคน สายตาของพวกเขาจ้องมองไปยังรถของเธออย่างโหดเหี้ยม
“เป้าหมายอยู่บนรถ และมีผู้ชายอีกหนึ่งคน”
“ก็แค่คนขี้ขลาดจะกลัวอะไร!”
“ตามมันไป หาโอกาสดีๆ แล้วลงมือซะ ขโมยกระเป๋ามาก่อน ทางที่ดีหาลิปสติกแท่งนั้นให้เจอ ถ้าไม่เจอล่ะก็ค่อยจับตัวผู้หญิงคนนั้นมาเค้นที่ซ่อนอีกที และทางที่ดีอย่าทำอะไรกระโตกกระตากล่ะ” หมาป่าเทาออกคำสั่งผ่านโทรศัพท์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...