อันฉีมองไปยังหมัดที่หนักหน่วงและใบหน้าโหดเหี้ยมของเขา เธอตกใจจนต้องถอยหลังกรู ในสายตาของเธอเขาไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดาแน่ๆ เพราะรังสีที่ตีแผ่ออกมาจากตัวเขานั้นช่างเลือดเย็นน่ากลัวเสียจริงๆ
ชายหญิงด้านหลังไล่ตามมาทันแล้ว เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยมือจากชายคนนั้นทันที และลุกขึ้นดึงตัวอันฉีมาไว้ข้างตัวเอง วินาทีต่อมาอันฉีที่สติสตังยังไม่กลับมาครบถ้วนก็ถูกชายหนุ่มกดเธอลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว หน้าผากของเธอกระแทกเข้ากับพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ ในตอนที่อันฉีกำลังจะโมโหขึ้นมาอยู่นั้นเธอก็ได้ยินเสียงดัง ปังปัง! ข้างหู
มันคือเสียงปืน
ใจของเธอเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง พระเจ้าช่วย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
ไม่ทันได้คิดอะไรมาก ตัวของเธอก็ถูกชายหนุ่มดึงเข้าไปในอ้อมกอดอย่างแรง ในวินาทีต่อมา เธอก็ถูกเขากอดและกลิ้งไปบนพื้นอีกสองครั้ง
อันฉีมึนหัวจนไม่สามารถตอบสนองกับอะไรได้ เนี่ยเหยียนเฟิงเห็นว่าด้านข้างมีคูน้ำอยู่พอดี จึงผลักเธอตกลงไปทันที
“นี่!” ทั้งตัวของอันฉีไม่มีที่ให้จับยึดได้ เธอจึงกลิ้งตกน้ำไป สายน้ำได้กระทบเข้าที่หน้าของเธอ คูน้ำนี่เป็นคูน้ำใสที่ไม่ลึกและไม่ตื้นจนเกินไป
“โอ้ย…” อันฉีร้องออกไปน่าสงสาร
เนี่ยเหยียนเฟิงไม่ได้สนใจเสียงร้องที่น่าสงสารของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง เขาเผชิญหน้ากับอันตรายที่ใกล้เข้ามาของคนทั้งสาม
“แกเป็นใครกันแน่” หญิงสาวที่เป็นหัวหน้าถามขึ้นด้วยความโกรธ
“พวกแกไม่มีค่าพอที่จะรู้” เนี่ยเหยียนเฟิงยิ้มเยาะ
“ฆ่ามันซะ” หญิงสาวหันกลับไปออกคำสั่ง
ผู้ชายที่ถือปืนอยู่ยกปืนขึ้นมาและไม่ลังเลที่จะยิงไปทางเนี่ยเหยียนเฟิง แต่ทว่าเนี่ยเหยียนเฟิงกลับหลบกระสุนได้อย่างว่องไวโดยที่ตัวของเขายังอยู่ที่เดิม
แต่สิ่งที่ทำให้เธอโมโหมากที่สุดนั่นก็คือไอ่บอดี้การ์ดที่โยนเธอลงมาราวกับเธอเป็นสิ่งของ ที่นี่สูงเกือบจะสองเมตร เธอคงไม่โดนปืนยิงตายหรอก แต่คงตกลงมาตายมากกว่า ถึงแม้จะทำไปเพื่อปกป้องเธอแต่อ่อนโอนสักนิดไม่ได้เลยหรือไงกัน
อันฉีเมื่อไม่ได้ยินเสียงอะไรบนเนินแล้ว เธอจึงพยายามปีนขึ้นมาจากทางด้านข้างอย่างสุดความสามารถ แต่ในขณะนั้นเองก็มีเฮลิคอปเตอร์สามลำบินผ่านมา ดูจากสถานการณ์แล้วคงไม่ปกติแน่นอน
อันฉีอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ทำไมจู่ๆ ก็มีเฮลิคอปเตอร์บินมาทางนี้ได้ล่ะ แถมยังดูเหมือนเฮลิคอปเตอร์ที่พวกทหารใช้กันเลย
สรุปแล้วทำไมเธอถึงโดนคนพวกนั้นไล่ฆ่ากันนะ? นี่เธอไปทำเรื่องอะไรให้แก็งอิทธิพลมืดมาอย่างนั่นเหรอ ต่อให้อยากจะทุบสมองหัวเองออกมาดูเธอก็คงไม่รู้อยู่ดี คนที่ปฎิบัติตัวอยู่ในกฎหมาย ไม่ลักเล็กขโมยน้อยเช่นเธอ ทำไมถึงไปหาเรื่องคนอันตรายพวกนี้ได้ล่ะ
เฮลิคอปเตอร์สองคนลงจอดที่ลานจอดรถ และอีกคันลงจอดบนสนามหญ้าด้านข้าง ใบพัดขนาดใหญ่ส่งเสียงดังก้อง แรงลมพัดเอาพืชพรรณที่อยู่รอบๆ ปลิวไปในอากาศ
อันฉีเพิ่งจะปีนขึ้นมาได้สำเร็จ ก็พบกับกลุ่มคนที่ตามฆ่าเธอเมื่อครู่ ผู้ชายทั้งสองคนนอนกองกันอยู่บนพื้น ส่วนผู้หญิงก็ถูกบอดี้การ์ดของเธอจับคอเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าบอดี้การ์ดของเธอฝีมือดีมากเลยทีเดียวที่จัดการทั้งสามคนได้อยู่หมัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...