เนี่ยเหยียนเฟิงคิดว่าถ้ายังเมินเฉยต่อเธอแบบนี้ เธออาจจะรบกวนเขาทั้งคืนก็ได้ และเขายังรีบไปประชุมอีก! เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพูดว่า "สองนาที มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว"
อันฉีไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์มือถือมาแล้วกดเบอร์ของจี้เจ๋อ แฟนหนุ่มของเธออย่างรวดเร็ว
เธอยืนรอแฟนรับสายอย่างกระวนกระวายใจ โทรติดแต่อีกฝ่ายไม่รับสาย
"รีบรับสิ! จี้เจ๋อ คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณน่าจะลงจากเครื่องบินแล้วนะ!"อันฉีพึมพำอย่างกังวลใจ
หลังจากวางสาย เธอยังคงโทรออกอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่รับสาย และในเวลานี้ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอเริ่มรู้สึกเบื่อ
"เอาโทรศัพท์คืนมา"
"ขอเวลาอีกสักนิด หนึ่งนาทีก็ได้" หลังจากอันฉีพูดจบ เธอก็กดโทรออกอีกครั้ง เมื่อยังไม่มีการรับสาย แววตาของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง
เธอสูดลมหายใจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จู่ๆ ขอบตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง อาจเป็นเพราะช่วงนี้เธอคิดถึงจี้เจ๋อมาก เธอพยายามอย่างหนักที่จะติดต่อเขา แต่เขากลับไม่รับสาย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก
ภายใต้แสงไฟเนี่ยเหยียนเฟิงมองดูท่าทางของเธอที่เกือบจะร้องไห้ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "มันคุ้มค่าไหมที่คุณจะสละชีวิตเพื่อผู้ชายคนนี้"
อันฉีสัมผัสได้ถึงความเย้ยหยันในน้ำเสียงของเขา เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า "คุณไม่รู้หรอกว่าการรักใครสักคนมันเป็นอย่างไร การคุยกับคุณก็เหมือนสีซอให้ควายฟัง รอให้คุณตกหลุมรักใครสักคนก่อน คุณจะเข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้"
หลังจากพูดจบอันฉีก็หันหน้าหนี น้ำใสๆ สองหยดไหลออกมาจากเบ้าตาของเธอ เธอเช็ดน้ำตาด้วยความอึดอัดใจ จากนั้นหันหลังกลับและเดินไปทางห้องพักผ่อน
ภายใต้แสงไฟข้างถนน เงาของเธอแผ่ซ่านอารมณ์ที่อ้างว้างและน่าสงสาร เนี่ยเหยียนเฟิงหันไปมองเธอก่อนที่จะเดินต่อไปยังห้องประชุม
ในการประชุมครั้งนี้ เป็นการหารือเกี่ยวกับลิปสติกแท่งนี้และระดับอันตรายของอันฉี
เนี่ยเหยียนเฟิงหรี่ตาและขมวดคิ้ว และเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ชายหญิงสองคนคุยกันในลิฟต์ เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงขรึมว่า "เร่งเสียงดังขึ้นอีก"
เสียงนั้นก็ดังขึ้นทันที และทั้งห้องประชุมก็เต็มไปด้วยเสียงของจี้เจ๋อพูดแทะโลมหญิงสาวคนนั้น
"ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนสวยกว่าคุณเลย ตอนอยู่บนเครื่องบินผมคิดอยู่ตลอดว่าถ้าผมได้ครอบครองคุณ ผมคงจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก" จี้เจ๋อพูดเกี้ยวพาราสี
หญิงสาวยิ้มหน้าบาน และสีหน้านั้นแสดงออกมาได้ชัดเจนว่าพวกเขาสามารถสมคบกันได้ด้วยดี "จริงเหรอ? งั้นหลังจากนี้ฉันจะตามคุณไปทุกที่ แต่คุณต้องรับผิดชอบค่าที่พักนะ!"
“ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง” หลังจากจี้เจ๋อพูดจบ เขาก็อดใจรอไม่ไหว เขากดเธอเข้ากับผนังลิฟต์และกระหน่ำจูบเธอ
“คนบ้า ไปทำกันที่ห้องสิ! ” หญิงสาวทำท่าจะผลักเขา แต่เธอก็ยังจับแขนเขาเอาไว้และมองเขาอย่างมีความสุข
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...