รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 845

ในสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง หญิงสาวที่นั่งนับดาวบนเก้าอี้รู้สึกง่วงเล็กน้อย วันนี้เธอเหนื่อยมากหลังจากเจอสารพัดเรื่อง แต่เธอนอนไม่หลับ ต้องรอใครสักคนกลับมา .

ไม่มีอะไร เพียงเพื่อให้ได้อินเทอร์เน็ตของเธอกลับมาก็เท่านั้น

วันนี้สำหรับอันฉีมันเกินจะทนแล้วจริงๆ อาการบวมที่หน้าผากของเธอยังคงย้ำเตือนเธอว่าเนี่ยเหยียนเฟิงคนนี้หยาบคายกับเธอแค่ไหน

ไม่มีใครที่นี่สามารถตัดสินใจคืนอินเทอร์เน็ตให้เธอได้ มีเพียงเนี่ยเหยียนเฟิงเท่านั้นที่สามารถพูดคุยเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงต้องรอให้เขากลับมาก่อน

เมื่อเปลือกตาของเธอกำลังจะปิดลง ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจากประตูเหล็ก และเธอก็หายจากอาการง่วงไปในทันที

น่าจะเป็นเนี่ยเหยียนเฟิง เธอลุกจากเก้าอี้ทันที แล้ววิ่งไปที่ลานจอดรถ

เมื่อเนี่ยเหยียนเฟิงเปิดประตูลงจากรถ เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเย็นชาเรียกเขา

"เฮ้ย! ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว"

เนี่ยเหยียนเฟิงมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ภายใต้แสงไฟถนน ผมยาวของเธอถูกรวบไว้ด้านหลังศีรษะ และรูปร่างที่สวยงามของเธอถูกห่อหุ้มด้วยชุดลายพราง ชุดลายพรางทำให้เธอมีสไตล์ที่แตกต่างออกไป

“มีธุระอะไรหรือเปล่า” เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คุณสั่งให้พวกเขาปิดอินเทอร์เน็ตโทรศัพท์มือถือของฉันเหรอ”

"ใช่ จากนี้ไปคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้อินเทอร์เน็ต"

“ทำไม?” อันฉีรู้สึกหงุดหงิด

"เพื่อความปลอดภัยของคุณ" เนี่ยเหยียนเฟิงมีเหตุผลเพียงพอ

"ไม่ได้ ฉันต้องใช้อินเทอร์เน็ต ฉันต้องการตอนนี้ ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ" อันฉีรีบขอเขา แฟนหนุ่มของเธอกำลังจะกลับประเทศ และเธอไม่รู้ข้อมูลเที่ยวบินของเขาด้วยซ้ำ เธอรู้สึกเป็นกังวล

"ไม่ว่าจะสำคัญแค่ไหน แล้วมันสำคัญมากกว่าชีวิตของคุณหรือเปล่า" เนี่ยเหยียนเฟิงกล่าวขณะเดินไปที่อาคารการประชุม

หญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเขาวิ่งเหยาะๆ เพื่อให้ทันเขา "ใช่ มันสำคัญกว่าชีวิตของฉัน"

เนี่ยเหยียนเฟิงไม่สนใจ เขาจึงเดินตรงเข้ามาทางเธอ โดยคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะหลีกทางให้เขา

ใครจะรู้ว่าเธอไม่หลบ อีกก้าวเดียวเขาก็จะชนเธอแล้ว ในชั่วพริบตาทั้งสองคนแทบจะชิดกัน

เขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างชนเข้ากับหน้าอกของเขา อันฉีเงยหน้าขึ้น สีหน้าที่มีทั้งความโมโหและความดื้อรั้น เมื่อเธอรู้ตัวเธอก็รีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“กล้าดียังไงมาเอาเปรียบฉัน” เธอกัดฟัน

"ผมไม่สนใจคุณหรอก" เนี่ยเหยียนเฟิงพูดห้วนๆ

"ฉันก็ไม่ต้องการให้คุณสนใจฉันเหมือนกัน เอามือถือคุณมาให้ฉันยืมก่อน ฉันอยากโทรหาแฟนของฉัน" อันฉีไม่ใช้โทรศัพท์มือถือของเธอเองก็ได้ แต่เธอต้องการใช้ของเขา

"ไม่ให้ยืม" เนี่ยเหยียนเฟิงทำหน้ารังเกียจ เขาไม่ต้องการให้เธอยืมโทรศัพท์เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับความรัก!

“แค่ห้านาทีก็ได้” อันฉีมีท่าทีอ่อนลง เพราะชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าเธอ