เธออยากจะแอบถ่ายรูปคู่นัดดูตัวคืนนี้ให้พี่สาวลูกพี่ลูกน้องดู แต่ตอนนี้โทรศัพท์มือถือของอีกฝ่ายไม่สามารถรับข้อความได้ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกสนุกน้อยลง
อาหารเริ่มเสิร์ฟและทุกคนก็หิว ระหว่างรับประทานอาหาร พวกเขาคุยกันเรื่องวัยเด็กของลูก ๆหลานๆ เพราะพวกเขายังไม่อยากสร้างแรงกดดันให้กับหนุ่มสาวทั้งสอง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องงานหมั้นในตอนนี้
แต่ทานอาหารไปได้สักพักสิ่งที่ควรพูดก็ยังต้องพูดถึง นายท่านเนี่ยยกแก้วขึ้น " เร็ว แค่สองตระกูลชนแก้วกัน เรื่องนี้ก็สำเร็จไปได้ด้วยดี
เนี่ยเหยียนเฟิงหยุดเคี้ยว จิบน้ำแล้วมองไปที่คุณปู่ "คุณปู่ ผมมีอะไรจะพูด"
นายท่านเนี่ยเดาได้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร จึงมองไปที่เขาอย่างจริงจัง "เหยียนเฟิง มีอะไรก็กลับไปคุยกันที่บ้าน"
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการให้หลานชายของเขาปฏิเสธการแต่งงานในทันที ซึ่งเป็นการไม่เคารพตระกูลอันด้วย
เนี่ยเหยียนเฟิงมองดูตระกูลอัน สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความรักและความคาดหวังต่อเขา ประกอบกับสายตาที่กดดันของคุณปู่ เขาจำต้องเก็บคำพูดที่เขาต้องการจะพูดไว้ในใจ
"มาเร็ว มาเร็ว ดื่มเพื่อเด็กทั้งสองกันคนละแก้ว ก็จะถือว่าเป็นการหมั้นหมายกันแล้วนะ หลังจากนี้ค่อยรอโอกาสที่เหมาะสมในการจัดงานแต่งงานให้กับพวกเขา" นายท่านเนี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ
"ถ้าเหยียนเฟิงงานยุ่ง เราสามารถทำทุกอย่างให้เรียบง่ายได้" นายท่านอันยังกล่าวอย่างเข้าใจ
“ไม่มีปัญหา เราจะจัดงานแต่งอย่างยิ่งใหญ่เพื่อต้อนรับนั่วนั่วเข้าสู่ตระกูลเนี่ย” นายท่านเนี่ยไม่ต้องการปฏิบัติต่อหลานสะใภ้อย่างไม่ยุติธรรม
เนี่ยเหยียนเฟิงรู้สึกกลุ้มใจ จากนั้นเขาก็เหลือบมองเวลา เขามีประชุมตอนสองทุ่มครึ่ง. และเขาควรจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้
"คุณปู่ครับ ผมยังมีการประชุมสำคัญรออยู่ ผมขอตัวก่อนนะครับ" เนี่ยเหยียนเฟิงลุกขึ้นและพูด
“รีบขนาดนั้นเลยเหรอ?” นายท่านเนี่ยไม่อยากให้เขาไป
นัยน์ตาของอันนั่วเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ เพิ่งจะเจอกันก็ต้องแยกจากกันแล้วเหรอ? เธอยังต้องการคุยกับเขาให้รู้จักกันและกันมากขึ้นอยู่เลย!
"เป็นการประชุมที่สำคัญมาก ดังนั้นจะไปสายไม่ได้" หลังจากที่เนี่ยเหยียนเฟิงพูดจบ เขาก็หันไปขอโทษผู้ใหญ่ของตระกูลอัน "ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ คุณปู่อัน คุณลุงและคุณป้า อันนั่ว ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"
เนี่ยเหยียนเฟิงรู้สึกงงงวย เขาก็พูดไปอย่างชัดเจนแล้ว ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงยังมุ่งมั้นที่จะอยากแต่งงานกับเขา แต่งงานกับเขาแล้วได้ประโยชน์อะไรไหม?
สำหรับอันนั่วการที่ได้แต่งงานกับเขาถือเป็นความโชคดีมากแล้ว
ไม่ว่าในอนาคตเธอจะต้องเจอกับความยากลำบากอะไร เธอก็พร้อมที่จะแบกรับมันไว้ไปพร้อมกับเขา
"ผมไปก่อนล่ะ" เมื่อเห็นว่าจะไม่ทันเวลา เขาก็ก้าวขายาวๆ ไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบ อันนั่วรีบเดินตามเขาไป
เมื่อพวกเขาปรากฏตัวในห้องโถงด้วยกัน อันนั่วได้รับสายตาอิจฉาจากผู้หญิงรอบๆ ตัวเธอ การใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ทำให้เธอรู้ว่ามันคุ้มค่า และผู้ชายคนนี้ก็ตอบสนองทุกความต้องการของเธอ
เฝ้าดูเขาเข้าไปในรถ เฝ้ามองดูเขานั่งอยู่ในรถออฟโรด ซึ่งเหมือนหัวใจของอันนั่วได้ถูกเขาพรากไปแล้ว
รถของเนี่ยเหยียนเฟิงพุ่งตรงไปยังทิศทางของฐานที่เขาประจำอยู่ตอนนี้ ในทิศทางของชานเมือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...