รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 857

อันฉีอาบน้ำในห้องน้ำ รู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก การใช้ห้องน้ำส่วนตัวของผู้ชายคนนี้ ในอากาศมีกลิ่นอายฮอร์โมนเพศชายล่องลอยอยู่

อาบน้ำไปแล้วยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ อันฉีรู้สึกดีใจมากที่ไม่มีอะไรกับจี้เจ๋อ อันที่จริงเธอรักจี้เจ๋อและไม่ได้ถือสาเรื่องนี้ แต่จี้เจ๋อปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เธอยังรักษาตัวไว้ได้อย่างสมบูรณ์

ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมจี้เจ๋อปฏิเสธเธอ จี้เจ๋อบอกว่าเขาต้องเก็บช่วงเวลาที่งดงามที่สุดไว้ในคืนวันแต่งงาน นั่นทำให้ตอนนั้นอันฉีรู้สึกว่าเขารักเธอจริงๆ ถึงได้หักห้ามใจอย่างนั้น แต่ลองๆ คิดดูแล้ว เธอรู้สึกว่าจี้เจ๋อต้องมีเรื่องอื่นที่ปิดบังไว้

บางทีเขาอาจจะป่วยเป็นโรคอะไรสักอย่าง

สรุปแล้ว อันฉีรู้สึกขอบคุณสวรรค์ที่ช่วยเธอ

อันฉีสระผมยาวสลวยของเธอ เธอเป็นคนรักความสะอาดมาก จึงแทบจะอาบน้ำและสระผมทุกวัน

อันฉีแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินออกมา ผ้าขนหนูคลุมผมเปียกชื้น ใบหน้าเล็กๆ ของเธอมีเลือดฝาดเพราะไอน้ำ ซึ่งทำให้สีหน้าสีตาของเธอดูดีมาก

ผมดำขลับที่เปียกชื้นทำให้ใบหน้าเล็กๆ ของเธอยิ่งดูบอบบางและเครื่องหน้างดงาม

“ขอโทษค่ะ มีไดร์เป่าผมไหมคะ” อันฉีถามชายหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา

เนี่ยเหยียนเฟิงขมวดคิ้ว นี่มันปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว ผู้หญิงคนนี้จำเป็นต้องสระผมในเวลาดึกดื่นอย่างนี้เหรอ

“ไม่มี!” เขาตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“ที่ไหนมีบ้างคะ” อันฉียังคงซักถามต่อไป

“ที่นี่ไม่มีของแบบนี้” เนี่ยเหยียนเฟิงยังคงทำเสียงไม่พอใจ

อันฉีรู้สึกหงุดหงิด ไม่ใช่มั้ง! ถ้าไม่มีไดร์เป่าผม ผมยาวหนาดกดำของเธอจะแห้งได้ยังไงกัน ดึกแล้วไม่มีแดดเสียด้วย ปล่อยทิ้งไว้อับชื้นทั้งคืน พรุ่งนี้คงเหม็นอับแน่

"คุณช่วยคิดวิธีหาไดร์เป่าผมให้ฉันหน่อยสิ ถือว่าขอร้องล่ะ" อันฉีนั่งลงข้างชายหนุ่ม ดวงตาคู่งามกำลังฉายแววอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ

ขณะที่เธอเข้าไปใกล้ กลิ่นหอมของผู้หญิงลอยอยู่ในอากาศ เนี่ยเหยียนเฟิงสูดลมหายใจ และอดไม่ได้ที่จะขยับตัวนิดหนึ่ง

อันฉีตกตะลึงไปครู่หนึ่ง หรือว่าตัวเธอมีกลิ่นเหม็นอะไรหรือเปล่า ทำให้ผู้ชายคนนี้รังเกียจเธออย่างนี้

เธอนึกว่าเขาจะชอบแต่จับอาวุธต่อสู้!

อันฉีหยิบหนังสือมาอ่านฆ่าเวลา เธออ่านไปสักพัก ประตูก็เปิดจากด้านนอก เหยียนเฟิงเดินเข้ามาพร้อมไดร์เป่าผม ดวงตาของเธอเป็นประกาย "ขอบคุณค่ะ หัวหน้าทีมเนี่ย"

เนี่ยเหยียนเฟิงยื่นให้เธอแล้วไปนั่งบนโซฟาอ่านหนังสือต่อ ขณะที่อันฉีไปเป่าผมยาวสลวยในห้องน้ำ รู้สึกสบายเป็นที่สุด

หลังจากเป่าผมยาวของเธอจนแห้งแล้ว อันฉีก็ถามพร้อมรอยยิ้มว่า "ได้มาจากไหนคะ"

“ยืมมา” เนี่ยเหยียนเฟิงตอบเรียบๆ

รอยยิ้มของอันฉีค้าง ดึกมากขนาดนี้แล้ว เขาคงไม่ได้ไปเคาะห้องเพื่อนร่วมงานผู้หญิงใช่ไหม ทำให้เขาลำบากใจแล้ว

"ขอบคุณค่ะ!" อันฉีพูดจบก็วางไดร์เป่าผมลง "ครั้งหน้าช่วยหาให้ฉันเครื่องหนึ่งได้ไหมคะ"

เนี่ยเหยียนเฟิงเงยหน้าขึ้น ผมยาวของอันฉีถูกไดร์จนยุ่งเหยิงเล็กน้อยฟูฟ่องถึงเอว ห่อหุ้มใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอราวกับหยกขาว เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์และบรรยากาศ