รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 859

เนี่ยเหยียนเฟิงกวาดตามองคนทั้งสอง แล้วพูดกับเสี่ยวซื่อว่า "นายวิ่งต่อไป"

เสี่ยวซื่อไม่กล้าบ่น เขาโบกมือให้อันฉีพร้อมรอยยิ้ม "คุณอันฉี งั้นผมไปวิ่งต่อก่อนนะครับ คุณพักผ่อนเยอะๆ!"

สายตาอันฉีสงสารขณะมองส่งเสี่ยวซื่อวิ่งออกไป และพูดน้ำเสียงไม่ใคร่พอใจกับเนี่ยเหยียนเฟิงว่า "เขาเพิ่งวิ่งกับฉันครึ่งรอบ แล้วคุณยังสั่งให้เขาวิ่งอีก เขาจะทนไหวเหรอ"

“นี่เป็นเรื่องที่ผมจัดการลูกน้องของผม คุณอันฉีไม่จำเป็นต้องยุ่ง” เนี่ยเหยียนเฟิงย้อนเรียบๆ

อันฉีกัดริมฝีปากสีแดงของเธออย่างเขินอาย แต่เธอสงสารเสี่ยวซื่อนี่นา!

อันฉีเดินไปทางโรงอาหาร เห็นได้ชัดว่าทุกคนรู้เรื่องที่เธอมาที่นี่ ต่างทักทายและสุภาพกับเธอมาก

หลังจากอันฉีกินอาหารอิ่ม ถึงรู้สึกตัวว่าเธอไม่มีโทรศัพท์มือถือ ไม่มีคอมพิวเตอร์ กระทั่งไม่มีอินเทอร์เน็ต เหมือนใช้ชีวิตในยุคดึกดำบรรพ์ ได้แต่อุดอู้อยู่ในห้องรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ จึงตัดสินใจออกไปเดินเล่นข้างนอก

อันฉีเลือกทางเดินเล็กๆ เดินไปเรื่อยๆ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน เห็นชายสองคนในมือหิ้วกระต่ายป่าที่ล่ามาได้กลับมาหลายตัว

“คุณคือคุณอันฉีที่มาใหม่ใช่ไหมครับ!”

“ค่ะ! ฉันเอง พวกคุณไปล่ากระต่ายป่ามาเหรอคะ” อันฉีถามอย่างเห็นเป็นเรื่องแปลกใหม่

“ครับ! แถวนี้มีกระต่ายป่าเยอะมาก ยิงมาให้พวกเราทำอาหารเพิ่ม” คนหนึ่งที่สูงวัยกว่าหน่อยพูดขึ้น

อีกคนที่อายุน้อยกว่าหน่อยมองอันฉี เขาเขินอายเกินกว่าจะพูดจนใบหน้าแดงเรื่อ

ในสายตาของพวกเขา อันฉีเป็นคนสวยที่หาได้ยาก ทั้งสวยงามและมีไหวพริบยิ่งกว่าดาราหนังเสียอีก

“ทางนี้ไปไหนคะ ฉันอยากไปเดินเล่นสักหน่อย” อันฉีถาม

"ทางนี้ตรงไปหลังเขา แถวนั้นมีหินค่อนข้างเยอะ ระวังด้วยนะครับ"

"โอเค!" อันฉียิ้มขอบคุณ

นี่เป็นครั้งแรกที่อันฉีเห็นหินรูปทรงแปลกตาเรียงซ้อนกันตามธรรมชาติ เธอเห็นก้อนหินผิวเรียบสองสามก้อน ยังปีนขึ้นไปได้! บางทีในใจทุกคนอาจมีจิตวิญญาณชอบผจญภัย

อันฉีเช่นกัน เธออยากจะท้าทายตนเองว่าจะปีนขึ้นไปได้หรือไม่ นอกจากนี้ ดอกไม้ป่าสองสามดอกที่บานอยู่ด้านบนสุดก็สวยงามมาก อยากจะปีนขึ้นไปชมสักหน่อย

อันฉีเหยียบหินก้อนหนึ่งแล้วปีนป่ายคว้าหินอีกก้อน อาศัยจุดรองเท้าของคนที่เคยเหยียบมาก่อนปีนขึ้นไป

อันฉีปีนขึ้นไปเรื่อยๆ ถึงค่อยรู้ว่าแม้มันจะดูเหมือนง่ายๆ แต่พอปีนแล้วทำไมมันยากเหลือเกิน อีกทั้งเท้าซ้ายขวาของเธอก็หาที่เหยียบต่อไปไม่ได้แล้ว รู้สึกว่าไม่อาจปีนต่อไปได้

ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง “คุณกำลังทำอะไร”

"ว๊าย..." อันฉีสะดุ้งตกใจ เธอปล่อยมือส่วนเท้าก็ลื่น ทั้งตัวพลัดตกจากด้านบนประมาณสองเมตร

ชายคนนั้นแทบจะทะยานมาพร้อมๆ กัน แต่ก็ไม่ทันการแล้ว อันฉีตกลงไปแล้ว เท้าของเธอแพลงทันทีที่แตะพื้น มันทำให้เธอเจ็บปวดจนร้องออกมา