รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 889

เมื่อพูดประโยคนี้จบ ดวงตาคู่สวยของอันฉีก็จ้องมองตรงไปที่ใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มเพื่อรอคำตอบจากเขา

รอไปแล้วสามวินาที สิบวินาที หนึ่งนาที...

สามนาที...

จนเกือบจะถึงตีนเขาแล้ว ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ได้ตอบเธอ

อันฉีรู้สึกผิดหวัง เธอมองไปบนพื้นราบ ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณปล่อยฉันลงเถอะ เดี๋ยวฉันเดินเอง”

เนี่ยเหยียนเฟิงกลับปล่อยเธอลงจริงๆ ภายใต้แสงจันทร์ แววตาที่เฉียบคมของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

อันฉีนิ่งเงียบและคิดที่จะเดินผ่านร่างของเขาไป แต่วินาทีถัดมา แขนของเธอก็ถูกฝ่ามือหนารั้งเอาไว้

หัวใจของอันฉีพลันเต้นระส่ำ เธอเกือบจะคล้อยไปตามแรงจนแนบชิดกับชายหนุ่ม แต่ในวินาทีถัดมา เสียงของชายหนุ่มกลับดังขึ้นมาที่ข้างหูว่า “อย่าเสียเวลามาอยู่กับผมเลยนะ ระหว่างผมกับคุณมันเป็นไปไม่ได้หรอก”

ใบหน้าของอันฉีแดงก่ำขึ้นมาอย่างกะทันหัน และเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในไม่กี่วินาทีถัดมา เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดว่าเธอนั้นกำลังคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียว

การปฏิเสธนี้ช่างตรงไปตรงมาและไม่เว้นช่องว่างให้เธอเลย

“สำหรับผม คุณเป็นแค่สิ่งที่ต้องปกป้อง ก็เท่านั้น บอกไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ” เนี่ยเหยียนเฟิงขยับปากพูดอีกครั้ง

อันฉีดึงมือของเธอกลับด้วยความกระอักกระอ่วน พลางเม้มปากเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ และในขณะนี้ บนกิ่งไม้ที่อยู่ด้านข้างก็มีลิงตัวนั้นกลับมาอีกครั้ง มันน่าจะสนใจแสงไฟนั้นมาก จึงกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้กับอันฉีพร้อมส่งเสียงร้องลั่นดังเจี๊ยกๆ

อันฉีไม่ได้รู้สึกอะไร แต่กลับกัน แขนยาวๆ ของชายหนุ่มที่อยู่ข้างเธอก็โอบรอบเธอมาไว้ข้างตัวของเขาอย่างกลัวว่าลิงตัวนี้จะเข้ามาทำร้ายเธอ

อันฉีก้มลงมองไปที่ท่อนแขนที่โอบเธอไว้แน่น เธอพบว่าชายคนนี้แค่จะปกป้องเธอ ไม่ได้มีความรู้สึกส่วนตัวใดๆ ร่วมอยู่เลย

อันฉีเดินก้มศีรษะรีบจ้ำอ้าวกลับไปยังฐาน พยายามทิ้งระยะให้ห่างจากชายคนนี้ให้มากที่สุด นี่คงจะเป็นวิธีเดียวที่เธอจะต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีคืนมา

ทำไมจะต้องรู้สึกน้อยใจด้วยล่ะ? โดนปฏิเสธก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่ดีนี่นา!

แต่อันฉีก็ได้แต่นอนครุ่นคิดพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง มันเป็นเพราะเธอเคยคบกับจี้เจ๋อหรือเปล่า? หรือว่าจะเป็นเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยแสดงความรักหวานแหววกับจี้เจ๋อต่อหน้าเนี่ยเหยียนเฟิง จึงทำให้เขาคิดว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่โลเลส่ำส่อน

หลังจากคิดคำนวณอย่างถี่ถ้วน เธอมาที่ฐานยังไม่ถึงครึ่งเดือนก็สารภาพรักกับเขาไปแล้ว ฮึ้ย ขายขี้หน้าสุดๆ อันฉีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจัดการกับอารมณ์ของตนเองใหม่อีกครั้ง ต้องทำตัวดีๆ ล่ะนะ!

เห็นได้ชัดว่าเธออารมณ์ดี เสี่ยวซื่อและหลี่หลงซิงก็ต่างอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองกันและกัน ในใจกำลังคิดว่า ไม่ใช่ว่านัดที่พวกเขาวางแผนเอาไว้เมื่อคืนนั้นจะทำให้เธอกับหัวหน้าทีมได้พัฒนาความสัมพันธ์กันไปอีกขั้นนะ!

อันฉีมองไปที่พวกเขา ก่อนจะมีคำถามผุดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ฉันรบกวนถามอะไรพวกคุณหน่อยได้ไหม”

“ว่ามาเลยครับ” เสี่ยวซื่อยินดีที่จะช่วยเหลือ

“หัวหน้าทีมของพวกคุณเคยมีแฟนมาก่อนหรือเปล่า” อันฉีถามตรงๆ

หลี่หลงซิงขำพรืดออกมา “คุณอันฉี คุณสบายใจได้เลย หัวหน้าทีมของพวกเราน่ะยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีแฟนเก่าแน่นอน”

“ใช่ๆ พวกเราอยู่กับเขามานานมากแล้ว ก็ยังไม่เคยเห็นว่าเขาจะมีเพื่อนผู้หญิงเลย ส่วนแฟนน่ะก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง คุณคบกับเขาได้แน่นอน” เสี่ยวซื่อก็พูดพลางยิ้มขำ

อันฉีก้มหน้ายิ้มอย่างเอียงอาย ภายในใจนั้นขมขื่น ก่อนจะเลิกคิ้วเข้มขึ้นพลางพูด “พวกคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ได้จะคบกับเขาสักหน่อย แค่ถามดูเฉยๆ น่ะ”