รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 956

"ทำไมดื่มชาก็ยังสำลัก" เธอบ่น

"แม่ หนูไปห้องน้ำก่อนนะ" หลังจากพูดเสร็จ อันฉีก็ลุกขึ้นและเดินออกไป

เธอเดินอย่างรวดเร็วและดูเหมือนคนที่กำลังจะหลบหนีออกจากห้องวีไอพี อันฉีไม่ได้คิดที่จะไปห้องน้ำ เธอแค่อยากออกมาสูดอากาศ

เธอถูกดึงดูดด้วยเสียงเปียโนในห้องโถง และเธออดไม่ได้ที่จะเดินจากห้องวีไอพีไปที่ห้องโถง และเห็นการแสดงเปียโนสด เธอยืนอยู่พักหนึ่งและเห็นว่าหญิงสาวบนเวทีดูเหมือนจะไปแล้ว อันฉีคิดว่า ยังไงซะเธอก็ไม่มีอะไรทำ เธอจึงเดินไปถามผู้จัดการ

ผู้จัดการรีบพยักหน้าและยิ้ม "ได้แน่นอน คุณหนูเชิญตามสบาย"

อันฉีเดินไปที่เปียโนและนั่งลง นิ้วเรียวยาวของเธอดูเหมือนจะมีไว้เพื่อเล่นเปียโน เสียงโน้ตที่กระทบจิตวิญญาณดังแว่วในภัตตาคาร ดึงดูดสายตาของแขกจำนวนไม่น้อย เมื่อพวกเขาเห็นหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเปียโน พวกเขาถูกดึงดูดอีกครั้งด้วยรูปลักษณ์ของหญิงสาว

เธอสวมสูทสีขาว ผมยาวห้อยลงมา สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดคือรูปร่างหน้าตาที่งดงาม สดใสและสง่างาม ราวกับแสงอาทิตย์อันอบอุ่นในฤดูหนาวอันหนาวเหน็บนี้

อันฉีลืมตัวเองไปชั่วขณะ เธอหลับตาลงเล็กน้อย แต่นิ้วของเธอราวกับก้อนเมฆและสายน้ำที่พริ้วไหว ถ่ายทอดเสียงเพลงที่ไพเราะที่สุดมาสู่ผู้ฟัง

"ระดับนี้ ใกล้ระดับปรมาจารย์แล้วมั้งเนี่ย！" แขกหญิงวัยกลางคนทึ่งกับสิ่งนี้และอดไม่ได้ที่จะกล่าวชมเชย

"อืม ก็ไม่รู้ว่าเป็นคุณหนูจากตระกูลไหน เธอสวยมาก แถมยังเล่นเปียโนเก่งอีกด้วย"

ที่ทางเข้าห้องโถง ชายคนหนึ่งที่ขาเรียวยาวเดินเข้ามา เขาสวมเสื้อกันลมสีดำและมีออร่าเปล่งประกาย ดูเหมือนว่าเขาจะรีบมาทานอาหารเย็น เขาก้าวขายาวมาก ทว่าในขณะที่เขาเดินเข้ามาในภัตตาคาร เขาถูกดึงดูดด้วยเสียงเปียโนที่ไหลลื่นเหมือนสายน้ำ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองดู

เมื่อมองไป รูม่านตาที่ดำขำของเขาก็หดลงทันที เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวที่เล่นเปียโนอยู่บนเวทีจะเป็นอันฉี

อันฉีมองตามทิศทางของนิ้วของบริกร เห็นชายสองคนนั่งอยู่ริมหน้าต่าง มีชายหนุ่มวันทำงานผู้สง่างามยกแก้วขึ้นให้เธอ ราวกับชื่นชมเธอเป็นอย่างมาก

อันฉีพยักหน้าอย่างสุภาพกับชายคนนั้น แต่เธอไม่ได้ดื่มและวางไว้ข้างๆ เธอ เมื่อเธอยืนขึ้น ชายคนนั้นก็ยืนขึ้นด้วย อันฉีเดินกลับไปทางห้องวีไอพี และชายคนนั้นก็เดินมาถึงตัวเธอแล้ว

"คุณหนูครับ คุณเล่นเปียโนได้ดีมาก ไม่รู้ว่าจะสามารถทำความรู้จักกับคุณและเป็นเพื่อนกันได้ไหม" ชายคนนั้นมองเธออย่างกระตือรือร้น ราวกับว่าเขาต้องการทำความรู้จักกับเธอเร็วๆ

อันฉีไม่ต้องการดึงดูดใคร เธอกล่าวอย่างขอบคุณว่า "ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ"

หลังจากพูดจบ เธอตัดสินใจที่จะจากไป แต่ชายคนนี้อยากรู้จักเธอจริงๆ เขายื่นมือออกไปเพื่อหยุดเธอ "คุณหนู ผมอยากรู้จักคุณจริงๆ ผมไม่ใช่คนไม่ดี ผมแค่อยากเป็นเพื่อนกับคุณ"

อันฉีตกใจมาก เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายกระตือรือร้นแบบนี้ มันทำให้เธอลำบากใจ จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายเย็นชาดังขึ้นจากข้างหลังเธอ "เธอมีแฟนแล้ว"