รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 959

"ตกลง พรุ่งนี้เช้าฉันจะนัดกับพี่เนี่ย ดูว่าจะได้เจอได้เร็วที่สุดวันไหน"

อันฉีหันไปมองอันนั่ว และเห็นว่าดวงตาที่ตื่นเต้นของอันนั่วเป็นประกายและแก้มของเธอก็แดง

อันฉีถอนหายใจอย่างขมขื่น เธอรู้สึกเห็นใจอันนั่วจริงๆ เธอเหมือนเป็นแค่ผู้ชม ความรู้สึกทั้งหมดที่อันนั่วมอบให้ ถูกเนี่ยเหยียนเฟิงเพิกเฉย และเธอไม่สามารถช่วยอะไรอันนั่วได้

เธออยากจะบอกคุณปู่ คุณอา และอันนั่วดังๆ ว่าเนี่ยเหยียนเฟิงจะยกเลิกงานแต่งงาน

แต่เธอไม่มีความกล้า เธอทำได้เพียงเฝ้าดูพวกเขาหารือเกี่ยวกับงานแต่งงานของอันนั่วอย่างกระตือรือร้น เต็มไปด้วยความสุขและความคาดหวัง

แต่เธอรู้ว่าสุดท้ายแล้วพวกเขาทั้งหมดจะต้องผิดหวัง

ขณะที่เดินออกมาจากร้านอาหาร หัวใจของอันฉียังคงตึงเครียด เธอกลัวว่าเนี่ยเหยียนเฟิงจะปรากฏตัวกะทันหัน และกลัวว่าเขาจะยกเลิกการหมั้นของอันนั่วอย่างเย็นชาต่อหน้าครอบครัวของเธอ

โชคดีที่อันฉีไม่ต้องกังวล ทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว และเขาก็ไม่ปรากฏตัว เธอนั่งอยู่ในรถของพ่อแม่เธอ ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา

"ฉีฉี หนูเป็นอะไรไป ครั้งนี้หนูกลับมาแล้วพูดน้อยลงนะ" หลี่เซี่ยนถามลูกสาวของเธอทันทีที่เธอขึ้นรถ และนิสัยของลูกสาวก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ราวกับว่าเธอได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่และสุขุมในทันใด

อันฉียิ้มให้แม่ของเธอ "หนูไม่ได้เป็นอะไร"

"น่าจะเพราะว่ากลัว พักผ่อนอยู่ที่บ้านอีกสักระยะคงดีขึ้น" อันจงหยางกล่าว

"ใช่ หนูยังมีความกลัวอยู่บ้าง หนูอยากพักผ่อนสักระยะ" อันฉีพูดเออออตามพ่อของเธอ ไม่อยากให้แม่ของเธอเป็นห่วง

เธอนอนบนโซฟาหนังแท้ตัวใหญ่ แปะแผ่นมาร์คตา 2 ชิ้นทับลงบนแผ่นมาร์คหน้าอีกที เปิดเพลงโปรดของเธอ และเริ่มเพลิดเพลินไปกับการดูแลผิวก่อนนอน

เมื่อฟังเพลง เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกง่วงเหงาหาวนอน ทันใดนั้นดูเหมือนเธอจะได้ยินอะไรบางอย่างมาจากประตูและหน้าต่าง เธอขมวดคิ้วนิดหน่อย เป็นไปได้ไหมว่าหน้าต่างของเธอไม่ได้ปิด

เสียงลมเหรอ

ช่างมันเถอะ เธอไม่อยากสนใจอีกต่อไป เพิ่งมาร์คได้ไม่ถึงสิบนาทีเลย！จ้องใช้เวลาอย่างน้อยยี่สิบนาทีถึงจะเอาออกได้

อันฉีไม่รู้ว่ามีอีกคนอยู่ในห้องของเธอ และชายคนนี้กำลังยืนอยู่ข้างๆ โซฟาของเธอ กอดอกชื่นชมท่าทีเธอที่กำลังเพลิดเพลิน พรมคุณภาพสูงที่เก็บเสียงฝีเท้าของชายคนนั้น จนทำให้ เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนเข้ามาในห้อง

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองผ่านแผ่นมาร์คตา อันฉีรู้สึกราวกับว่ามีดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เธอ ภาพลวงตานี้ยังดูเสมือนเสียด้วย เธออดไม่ได้ที่จะถอดแผ่นมาร์คตาออกแล้วลืมตาขึ้น เธอตกใจมาก และขณะที่กำลังจะกรีดร้องนั้น