รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 963

อันนั่วไม่เพียงแต่ชอบเขา แต่ภายในใจยังชื่นชมเขาอีกด้วย เพราะอำนาจที่แผ่ออกมาจากตัวเขาทำให้ใครๆ ก็ต่างพากันเคารพ

อันนั่วหายใจถี่ เธอประสานมือเข้าหากันเพื่อลดความตื่นเต้น การเจอกับเนี่ยเหยียนเฟิงตัวต่อตัวแบบนี้ทำให้เธอประหม่าไม่น้อย

“เหยียนเฟิง” อันนั่วกล่าวทักทาย เธอนั่งลงตรงข้ามเขา

เนี่ยเหยียนเฟิงรีบซ่อนแววตาที่กำลังครุ่นคิดอยู่เมื่อครู่และหันไปทางเธอ อันนั่วเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เธอไม่กล้าสบตาเขาโดยตรง

“คุณมาแล้วเหรอ” เนี่ยเหยียนเฟิงทักทายกลับ และยื่นเมนูอาหารให้เธอ “สั่งอาหารเถอะ!”

“พี่สั่งเถอะ! ฉันกินอะไรก็ได้” อันนั่วพูดอย่างเขินอาย

เนี่ยเหยียนเฟิงเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์ เขาสั่งอาหารไปทั้งหมดสี่เมนู เมื่อสั่งอาหารเสร็จจึงลุกขึ้นเพื่อรินน้ำชาให้อันนั่ว

อันนั่วรีบลุกขึ้น “ฉันทำเองได้ค่ะ!”

“คุณอันนั่ว คือผมมีเรื่องจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว” เนี่ยเหยียนเฟิงพูดอย่างเกรงใจ

“พี่พูดได้เลย!” อันนั่วมองเขาด้วยสายตาแห่งความหวัง เธออยากฟังว่าเขาจะพูดอะไร

เนี่ยเหยียนเฟิงสบตาเธอ และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมต้องการให้พวกเราถอนหมั้นกัน”

‘เพล้ง’ ถ้วยชาที่อันนั่วเพิ่งจะถือขึ้นมาร่วงลงบนพื้น โชคดีที่ยังไม่ทันได้รินชาลงไปมากนักน้ำจึงกระเซ็นออกมาเพียงเล็กน้อย อันนั่วก้มลงไปมองด้วยความตกใจ สีหน้าของเธอดูสับสน

เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าที่เนี่ยเหยียนเฟิงขอนัดเจอกับเธอเพียงเพราะจะพูดเรื่องถอนหมั้น

“ทำไมล่ะ” ภายในใจของอันนั่วเต็มไปด้วยความปวดร้าวและเสียใจ

อันนั่วน้ำตาไหลออกมาทันที เธอหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตา ในเวลานั้นเอง พนักงานก็เดินมาเสิร์ฟอาหาร เนี่ยเหยียนเฟิงไม่ได้ลงมือทานอาหารแต่อย่างใด เขานั่งมองอันนั่วที่ร้องไห้จนตัวโยนและปลอบใจเธอ “ผมเชื่อว่าคุณจะต้องเจอผู้ชายที่ดีกว่าผม”

ความเสียใจของอันนั่ว ประกอบกับความคาดหวังของครอบครัวที่มีต่องานหมั้นของพวกเขา ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก

แต่อย่างไรก็ตามอันนั่วไม่ใช่คนที่ดื้อรั้น แม้ว่าเธอไม่อยากจะยอมรับความจริง แต่เธอก็ยังคงรักษามารยาทที่ตัวเองควรจะมีไว้อยู่ เธอสูดหายใจลึกๆ มองไปทางเขา “คุณเนี่ย ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับคุณเลยในทุกๆ ด้าน คุณเป็นคนที่ดีมาก ฉันจึงขอให้พวกคุณ…ฉัน…ฉันขอโทษจริงๆ ทานอาหารให้อร่อยนะคะ”

พูดจบ อันฉีก็หยิบกระเป๋าเดินออกไปทันที เธอต้องการหาที่นั่งร้องไห้สักที่หนึ่ง

อันนั่วมายังร้านกาแฟที่อยู่ข้างภัตราคาร เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นพร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างร้อนรนและต่อสายไปหาอันฉีทันที

อันฉีที่กำลังทานอาหารกลางวันกับแม่ของเธออยู่นั้น จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเธอหยิบขึ้นมาดูและเห็นว่าเป็นอันนั่วที่โทรมา ใจเธอก็เต้นแรงราวกับจะทะลุออกมา เธอรีบรับสาย “ว่าไง อันนั่ว”

เธอไม่ได้ยินเสียงอันนั่วตอบกลับมา แต่ได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นแทน