รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 968

เนี่ยเหยียนเฟิงพยักหน้า “ตอนอายุประมาณหนึ่งขวบ พ่อผมเสียชีวิต ส่วนแม่ก็แต่งงานใหม่”

อันฉีมองเขาอย่างปวดใจ เธออยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นมาโดยตลอด เธอได้รับทั้งความรักของพ่อและแม่ เมื่อเทียบกันแล้วเธอรู้สึกสงสารเขาเป็นอย่างมาก

“ขอโทษที ฉันไม่ควรถามอะไรแบบนี้เลย” อันฉีรู้สึกเสียใจ เธอกลัวว่าจะไปสกิดต่อมความทรงจำที่ไม่ดีของเขา

“ก่อนที่คุณจะมาเป็นเมียผม คุณก็จำเป็นต้องรู้เรื่องของผมให้มากๆ สิ” จู่ๆ เนี่ยเหยียนเฟิงก็จงใจพูดขึ้น

อันฉีพูดไม่ออก “…”

ทำไมจู่ๆ เขาก็มอบตำแหน่งภรรยามาให้เธอล่ะ เรื่องของพวกเขายังไม่ไปถึงไหนเลย!

“คุณอย่าพูดอะไรมั่วๆ สิ” อันฉีกัดปากมองไปทางหน้าต่างด้วยใบหน้าแดงกร่ำ ตอนนี้อันนั่วและเขาถอนหมั้นกันแล้ว เธอไม่ได้กังวลอะไรมาก แต่ก็ไม่กล้าจะคิดไปไกลขนาดนั้น

“ไม่ช้าก็เร็ว” เนี่ยเหยียนเฟิงมองเธอด้วยความมั่นใจ

อันฉีไม่ได้ต่อบทสนทนาอะไรเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาดี ในตอนนั้นรถของเนี่ยเหยียนเฟิงก็ได้หยุดจอดลงข้างสวนสาธารณะที่คนพลุกพล่านแห่งหนึ่ง “ลงเดินกันเถอะ!”

อันฉีพยักหน้าและลงรถไปกับเขา อากาศในเมืองกำลังดี ไม่ได้หนาวเย็นเหมือนเขตภูเขา ถึงแม้จะเป็นต้นฤดูหนาวแต่อุณหภูมิก็ไม่นับว่าเย็นมาก ยังคงมีกลิ่นอายของปลายฤดูใบไม้ร่วงอยู่

อันฉีเพิ่งจะเดินไปได้สองก้าว ชายหนุ่มก็คว้ามือเธอไปจับ อันฉีขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ เธอทำได้เพียงปล่อยให้เขาจับไป

เมื่อผู้คนเริ่มเยอะขึ้นเขาก็ยังคงจับมือเธอไว้แบบนั้น ทั้งหมดนี่ล้วนเป็นการกระทำของคู่รักทั้งสิ้น

“อยากดื่มอะไรหน่อยไหม” เนี่ยเหยียนเฟิงถามเธอ

อันฉีเห็นว่ามีร้านกาแฟอยู่ เธอจึงพูดว่า “ฉันอยากดื่มกาแฟสด เราเดินไปดื่มไปก็ได้”

เนี่ยเหยียนเฟิงปล่อยมือเธอ “เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้”

แววตาเนี่ยเหยียนเฟิงวูบไหวไป จู่ๆ เขาก็ตะโกนขึ้นมา “ได้สิ! ค่อยว่ากัน พวกเราไม่รีบร้อนเรื่องงานแต่งอยู่แล้ว”

รอบนี้ถึงคราวอันฉีงุนงงบ้าง เมื่อกี้เขาเพิ่งจะบอกว่าอยากรีบขอเธอแต่งงาน ทำไมตอนนี้ถึงบอกไม่รีบแล้วล่ะ

เนี่ยเหยียนเฟิงจนปัญญาที่จะบอกเธอว่าเขายังมีภารกิจเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายรออยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่มั่นใจนักว่าตัวเองจะกลับมาได้อย่างสมบูรณ์

เมื่ออันฉีกำลังจะถามเขา เขากลับยื่นมือมาจับที่ไหล่ของเธอ “กลับกันเถอะ! ลมแรงมากแล้ว”

อันฉีรู้สึกว่าเขามีเรื่องอะไรที่จะพูดแต่กลับไม่พูดออกมา

นี่เขามีเรื่องอะไรปิดบังเธองั้นเหรอ

เมื่อพวกเขากลับไปที่รถ มีกล้องตัวหนึ่งบนรถที่จอดอยู่แถวๆ นั้นกำลังถ่ายพวกเขาอยู่ ในกล้องเต็มไปด้วยภาพใบหน้าของอันฉี