สายตาของเธอจับจ้องไปที่เงาหลังอันฉีอย่างอดไม่ได้ เธอถอนหายใจเบาๆ คิดกับตัวเอง ไม่รู้ว่าว่าผู้หญิงคนนี้จะหยุดลูกชายของเธอจากภารกิจนี้ได้หรือไม่ ลูกชายของเขาจะยอมเพื่อเธอหรือไม่
แต่ไม่ว่าอย่างไร นี่คือหนึ่งในเป้าหมายของชฮั่วจยาในค่ำคืนนี้ เธอต้องการให้อันฉีเกลี้ยกล่อมลูกชายของเธอให้ละทิ้งภารกิจนี้ เธอมีความปรารถนาเพียงข้อเดียวในชีวิต นั่นคือเธอไม่ต้องการสูญเสียลูกชายไป
ข้างๆ ฮั่วจยาผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว และกระซิบว่า "ท่านรองประธานาธิบดีฝากเรียนว่าท่านจะไม่มาแล้ว ท่านกำลังต้อนรับแขกปลึกตัวมาไม่ได้"
ฮั่วจยาพยักหน้า "โอเค ฉันเข้าใจแล้ว อีกสิบนาที เชิญคุณอันฉีไปที่ห้องรับรองของฉัน"
นี่คืองานเลี้ยงอาหารค่ำแบบดั้งเดิม แขกทุกคนมาในเสื้อผ้าหรูหรา บุคคลที่โดดเด่นจากทุกสาขาอาชีพมารวมตัวกันในห้องจัดเลี้ยง
อันฉีเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำแบบตะวันตก เธอนั่งข้างเนี่ยเหยียนเฟิง ท่าทางที่อ่อนโยนและใจดีของเธอดึงดูดสายตาของผู้คนไม่นิอย ในขณะเดียวกัน ก็สงสัยชายร่างสูงและหล่อเหลาข้างๆ เธอ
เนื่องจากเนี่ยเหยียนเฟิงไม่ค่อยได้ออกงานกับแม่ตั้งแต่เด็ก หลายคนจึงไม่รู้ว่าเนี่ยเหยียนเฟิงเป็นลูกชายคนเดียวของฮั่วจยา
“เหยียนเฟิง” เสียงทุ้มๆ ของผู้ชายดังเข้ามา
เนี่ยเหยียนเฟิงยืนขึ้นและเรียกอย่างสุภาพว่า "อาหนิง"
หนิงชิงฉวนเป็นสามีคนปัจจุบันของฮั่วจยา เพราะพวกเขาไม่เคยมีลูก จึงรับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่เด็ก หนิงชิงฉวนเป็นคนที่สง่างามและมีนิสัยที่ไม่ธรรมดา เขาตกหลุมรักฮั่วจยาตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ เขาเคารพในอาชีพการงานและสิ่งที่เธอเลือกเสมอ
และนี่คือเหตุผลที่เนี่ยเหยียนเฟิงยังคงเคารพและปฏิบัติต่อพ่อเลี้ยงของเขาด้วยความเคารพและสุภาพ
"อันฉี คุณอาหนิงครับ" เนี่ยเหยียนเฟิงแนะนำให้รู้จักกับอันฉี
อันฉีทักทายอย่างสุภาพ "สวัสดีค่ะ อาหนิง"
"สวัสดี เธอเป็นแฟนของเหยียนเฟิงใช่ไหม ยินดีต้อนรับ" หนิงชิงฉวนพยักหน้าเปื้อนยิ้ม "เหยียนเฟิง อามีเพื่อนเก่าหลายคนอยากเจอเธอ พอมีเวลาไหม"
เนี่ยเหยียนเฟิงพูดกับอันฉีว่า "ผมไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมา"
อันฉีประหม่าบีบมือครู่หนึ่ง ฮั่วจยามีกลิ่นอายของการอยู่ในตำแหน่งที่ทรงเกียรติมานาน รู้สึกกดดันอย่างอธิบายไม่ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
“ไม่ต้องกังวลไป ฉันไม่ได้ต่อต้านเธอ ฉันชอบเธอมาก และดีใจมากที่เธอชอบลูกชายของฉัน ฉันจะไม่ยุ่งย่ามความสัมพันธ์ของพวกเธอสองคน” ฮั่วจยาปลอบใจอย่างอ่อนโยน
หลังจากที่อันฉีได้ฟังก็คลายความกังวลใจ เธอรู้สึกว่าแม่ของเนี่ยเหยียนเฟิงเป็นคนใจกว้างและอ่อนโยน แม้ว่าเธอจะอายุห้าสิบกว่าแล้ว แต่เธอก็ยังดูมีเสน่ห์และสง่างาม
เธอพอจะรู้แล้วว่ารูปลักษณ์ที่ยอดเยี่ยมของเนี่ยเหยียนเฟิงเหมือนใคร เขาเหมือนแม่ของเขาเปี๊ยบ!
"อันฉี ฉันต้องขอโทษด้วยที่ตรวจสอบเธอก่อนล่วงหน้า ฉันจึงเข้าใจเธอในระดับหนึ่ง ต่อไป ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะขอความช่วยเหลือจากเธอ"
อันฉีรีบพยักหน้า "คุณป้า เชิญพูดเลยค่ะ"
“เธอน่าจะรู้อยู่แล้วว่าพ่อของเหยียนเฟิงเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก พ่อของเขาถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมขณะปฏิบัติภารกิจ เพราะเหตุนี้เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังจึงถูกปลูกลงในหัวใจของเหยียนเฟิง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...