ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 69

วันต่อมา ช่วงสายๆธีร์กลับมาจากต่างจังหวัดก็ขับรถมาที่ร้านเลย

นับหนึ่งกับมีมี่ที่นอนในห้องก็เพิ่งตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน

เนื่องจากเมื่อคืนนับหนึ่งอ่านบทจนถึงตีสองเลยทำให้ตื่นสาย

หลังจากผลัดกันอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ พอออกมานั่งลงบนเก้าอี้

เหมือนทั้งสองจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยมองหน้ากันอย่างตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง แล้วมีมี่ก็เอ่ยถามขึ้น

" เราลืมอะไรในห้องเก็บของหรือเปล่า "

นับหนึ่งได้แต่พยักหน้าตอบ

" อื้อๆ "

" เชี่ย เราตื่นสายขนาดนี้ พวกเขาคงถูกปล่อยไปแล้วมั้งเนี่ย "

เอ่ยจบทั้งสองก็รีบวิ่งออกจากห้องลงไปยังชั้นล่าง พอถึงชั่นล่างก็รีบเปิดประตูเข้าไปดูในห้องเก็บของทันที

" คนหายไปแล้ว! "

มีมี่อุทานออกมาทันที่ที่ตรงหน้าไร้เงาสองชายฉกรรจ์ในห้องเก็บของ

" แล้วแบบนี้ เราก็ไม่รู้แล้วน่ะสิ ว่าใครส่งพวกเขามา "

นับหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ากังวล มีมี่จับข้อมือน้องพร้อมกับเอ่ย

" ต้องเป็นครีมกับเจนแน่ๆที่ปล่อยสองคนนี้ไป ไปเราไปถามพวกเขากัน "

เอ่ยจบหล่อนก็จูงมือนับหนึ่งออกไป เดินเข้าไปหาครีมที่กำลังรับออเดอร์อยู่แล้วนั่งรออย่างเงียบๆ

หลังจากครีมรับออเดอร์เรียบร้อยแล้วก็หันมามองนับหนึ่งกับมีมี่แล้วเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน

" จะมาถามเรื่องผู้ชายสองคนนั้นใช่มั้ย "

" อื้อ/ค่ะ "

ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกับตอบรับคำ แล้วนับหนึ่งก็เอ่ยถามขึ้น

" พี่ปล่อยพวกเขาไปเหรอคะ "

ครีมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วชี้ไปที่เจนที่หันหลังให้ เธอกำลังชงกาแฟให้ลูกค้าอยู่

พอชงเสร็จก็แต่งหน้าด้วยฟองนมกับคาราเมลเรียบร้อยแล้ว เธอก็ถ้วยวางลงในถาดที่พร้อมเสิร์ฟ

ครีมเลยรีบยกถาดออกไปเสิร์ฟพร้อมกับเอ่ยทิ้งท้ายเสียงขุ่นก่อนจะเดินออกไป

" ปล่อยคนไปโดยไม่รู้จักคิดให้รอบคอบก็อยู่ตอบน้องเองแล้วกัน "

" ไม่ใช่ไม่คิด แต่คิดดีแล้วต่างหากล่ะ "

เจนงึมงำก่อนจะหันมามองหน้านับหนึ่งกับมีมี่ด้วยสีหน้ายิ้มแห้ง

" พี่เจน ตอบมาค่ะ ว่ามำไมต้องปล่อยพวกเขาไปด้วย แล้วทำไมถึงไม่ถามพวกเราสองคนก่อน "

มีมี่นั่งกอดอก เอ่ยเสียงต่ำจับจ้องเจนอย่างไม่กะพริบ เจนยิ้มแหยแล้วเอ่ยอธิบายขึ้น

" คืองี้นะ เมื่อเช้าอ่ะ พี่กับครีมเข้ามาเจอสองคนนั้นเข้า

ก็ได้สอบถามไป ว่าเป็นขโมยหรือเปล่า ทำไมถึงถูกจับมัดไว้แบบนี้

พวกเขาบอกว่า แค่ตามน้องนับหนึ่งมาเฉยๆ เพราะชื่นชอบน้องเป็นพิเศษ

เป็นแฟนคลับของน้องเลยตามมา ไม่ได้มีเจตนาคิดร้ายอะไรเลย

สีหน้าพวกเขาเมื่อเช้านี้ ดูอิดโรยเหมือนจะหิวมาก พี่สงสารก็เลยปล่อยไปจ้ะ พวกเขาดูไม่มีพิษมีภัยจริงๆนะ

การที่เราจับพวกเขาขังไว้โดยไม่แจ้งตำรวจ หากพวกเขาไม่พอใจ

ก็อาจจะแจ้งความจับเราในข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวได้นะ

พี่กลัวน้องจะเสียชื่อเสียงเลยปล่อยๆพวกเขาไป ทีหลัง ถ้ามีอะไรก็ให้รีบแจ้งตำรวจก่อนเลยนะ อย่าทำแบบนี้อีก

ถ้าเกิดคนที่เราจับมัดไว้ เป็นอะไรขึ้นมาน้องสองคนจะซวยเอานะ "

" เขาพูดว่าเป็นแฟนคลับน้อง ชื่นชอบน้อง ไม่ได้คิดร้ายอะไร พี่ก็เชื่อเหรอ "

มีมี่โมโหมากที่เจนปล่อยคนไปโดยไม่ถามพวกเขาก่อน

นับหนึ่งคิดตามที่เจนพูดแล้วเอ่ยขึ้น

" อืม...ที่พี่เจนพูดมันก็ถูก หากว่าสองคนนั้นเป็นอะไรในมือเรา เราสองคนนี้แหละที่จะซวย เราสองคนลืมคิดตรงส่วนนี้ไปเลย ขอบคุณพี่เจนมากนะคะ "

เจนเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม

" จ้ะ "

เมื่อวานหลังจากที่ที่ทุกคนออกจากร้านไป นับหนึ่งกับมีมี่ที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็อาสาปิดร้านให้เจนกับครีม

พอมาปิดผ้าม่าน ก็เห็นชายฉกรรจ์สองคน นั่งบนโต๊ะหินอ่อนหน้าร้าน ด้วยความสงสัยมีมี่เลยเดินเข้าไปถาม

นับหนึ่งขึ้นไปปิดผ้าม่านชั้นสองแล้วลงมาเห็น ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ

" พี่มี่ นั่นพี่ทำอะไรน่ะ "

" พวกเขาสะกดรอยตามเราน่ะ "

ได้ยินดังนั้นนับหนึ่งก็ตกใจจนยืนอึ้งไปสามวิ

ส่วนมีมี่ก็ลากชายทั้งสองเข้าห้องเก็บของแล้วเอ่ยสั่งเสียงแข็ง

" นั่งลง แล้วพูดมา ว่าใครสั่งให้นายสองคนสะกดรอยตามเรา "

ชายที่สุขุมกว่าเงยหน้ามองหล่อนแล้วเอ่ยตอบด้วยสีหน้านิ่งเฉย

" ไม่มี "

มีมี่รู้สึกหงุดหงิดกับความหน้านิ่งของพวกเขามาก จึงเดินวนรอบตัวเขาแล้วเอ่ยขึ้น

"ฉันเห็นพวกนายเข้ามาสั่งเครื่องดื่ม นั่งทานในร้านตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว

ตอนนั้นฉันไม่สงสัยพวกนาย แต่ตอนนี้ไม่แล้ว คำพูดกับการกระทำของพวกนายมันขัดแย้งกัน

หากพวกนายยอมพูดว่าใครส่งมา ฉันจะปล่อยพวกนายไป

แต่หากไม่พูดก็อย่าหวังว่าจะมีใครติดต่อพวกนายได้อีก "

เอ่ยจบมีมี่ก็เข้าไปค้นตัวพวกเขา จากนั้นก็ยึดโทรศัพท์ไว้ และในตอนนั่นเอง กรก็โทรเข้ามาพอดี

พอมีมี่เห็นคนที่โทรเข้ามาถูกเมมชื่อไว้ว่า หัวหน้า นั่นยิ่งทำให้หล่อนมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าสองคนนี้ถูกส่งมาจริงๆ

หล่อนจึงเดินไปเอาถังน้ำแล้วจุ่มโทรศัพท์ของชายฉกรรจ์ทั้งสองทิ้งแช่ลงในน้ำ

จากนั้นก็หันมามองหน้านับหนึ่งพร้อมกับเอ่ย

" เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ ในเมื่อพวกเขาไม่ยอมพูดก็ให้นอนในนี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยส่งตำรวจ "

" อื้อ "

นับหนึ่งพยักหน้าตอบอย่างเห็นด้วย ตอนนี้เธอคิดไม่ออกจริงๆ ว่าใครกัน ที่ส่งคนมาสะกดรอยตามเธอ

ทั้งสองมัวยุ่งกับการจับตัวชายฉกรรจ์และเค้นถามเอาข้อมูลจนมืดค่ำก็ไม่ได้อะไร

พอกลับขึ้นไปบนชั้นสามจึงต้องเปิดไฟก่อนจะไล่ดึงผ้าม่านผืนใหญ่มาปิด เลยทำให้กวินกับกรเห็นพวกเขาเข้าพอดี