สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 105

ได้ยินคุณพ่อพูดถึงงานแต่งของเธอกับฉินเจียงหยวน ทีแรกหนานหยาควรดีใจ แต่พอถึงนึกท่าทางที่ฉินเจียงหยวนทำกับเธอช่วงนี้ ใบหน้าจึงมีความเศร้าหมอง

หนานหนิงไป๋มองความผิดปกติของลูกสาวออก จึงขมวดคิ้วแน่น "ทำไมหยาหยา? ลูกทะเลาะกับเจียงหยวนเหรอ?"

หนานหยานั่งอยู่ข้างเตียง ก้มหน้า แล้วพูดอย่างน้อยใจ "เขาไม่ซื่อสัตย์ ไปแอบมีผู้หญิงคนอื่น"

"ไอ้หมอนั่น กล้าจับปลาสองมือเหรอ?"

หนานหยายิ้มอย่างขมขื่น ไม่ใช่แค่สองมือ ที่เธอรู้ก็สองสามมือแล้ว แล้วยังมีที่ไม่รู้อีก ไม่รู้ว่าข้างนอกยังมีอีกเท่าไหร่

ถ้ามีแค่คนสองคน เธอยังยอมเสียแรงไปตบ ไปแย่งได้ แต่เยอะขนาดนั้น……เธอจะแย่งไหวได้ยังไง ดีไม่ดีอาจจะโดยพวกเขารุมก็ได้ จะเสียแรงทำไมล่ะ?

หนานหนิงไป๋ด่าอย่างหงุดหงิด หนานหยาพูดช่วยฉินเจียงหยวน "เขาก็แค่หลายใจ บางครั้งก็ดีกับหนูมาก จนตอนนี้ก็ไม่ได้จะเลิกกับหนู กิ๊กพวกนั้น เขาก็แค่เล่นด้วย แต่ยังไงคุณหญิงฉินก็ต้องเป็นของหนูแน่นอน!"

พอได้ยินแบบนี้ คิ้วที่ขมวดแน่นของหนานหนิงไป๋ค่อยคลายออก ถึงแม้เขาจะโมโห แต่ในใจก็ไม่คิดว่าเป็นเรื่องร้ายแรงอะไร แค่ด่าพอเป็นพิธี เขากำลังจะพูดปลอบ แต่ไม่คิดเลยว่าหนานหยารู้เรื่องกว่าที่เขาคิดไว้อีก

"หนูคิดแบบนี้ได้ก็ถูกแล้ว พ่อรู้ว่าลูกสาวพ่อไม่ใช่คนคิดตื้น"

หนานหนิงไป๋ทำท่าทางเอ็นดู แล้วตบมือหนานหยาเบาๆ พร้อมพูดปลอบใจ "ลูกพ่อ ลูกฟังพ่อนะ ผู้ชาย เกิดมาก็แตกต่างกับผู้หญิงแล้ว เหมือนที่เขาว่ากันว่า ผู้ชายต้องเลือกทางเดินให้ถูก ผู้หญิงต้องเลือกสามีที่ดี ผู้หญิงอย่างลูก ต้องเช็ดตาให้สะอาด ทั้งชีวิตมีผู้ชายแค่คนเดียวก็พอแล้ว แต่ผู้ชายทำไม่ได้ ทำไมคนโบราณถึงมีภรรยาหลายคนล่ะ ก็ต้องมีเหตุผลของมันอยู่แล้ว ตอนนั้นแม่ลูกก็ไม่ยอมให้อภัยพ่อเพราะเรื่องนี้ แล้วจะหย่ากับพ่อ แต่สุดท้าย พอแก่แล้ว ไม่มีเงินไม่มีผู้ชาย น่าสงสารมาก ลูกอย่าทำตามแม่เด็ดขาด อย่าหัวดื้อ ต้องมองให้ออก มองให้ทะลุปรุโปร่ง"

หนานหยาฟังแล้วในใจไม่ค่อยสบายใจ "พ่อคะ แม่หนูไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอา จากที่หนูรู้มา มีคนตามจีบแม่เยอะแยะ แล้วยังมีศาสตราจารย์ด้วย"

"อย่าตลกหน่อยเลย ศาสตราจารย์คนไหนจะชอบแม่ลูก?"

หนานหนิงไป๋ไม่เชื่อ แล้วดูถูก แต่พอเห็นสีหน้าหนานหยาจริงจัง เหมือนไม่ได้พูดเล่นกับเขา ใบหน้าเขาจึงเปลี่ยนไป "ถึงจะมีจริง แต่ก็แค่อยากเล่น ไม่แต่งงานกับแม่ลูกแน่นอน คนอื่นต้องการอะไรล่ะ ต้องการเพราะอายุเยอะ หรือว่าต้องการเพราะมีลูกอีกไม่ได้?"

หนานหยาเบะปาก "พ่อว่าแม่แบบนี้ หนูไม่ชอบฟัง"

"เอาล่ะ เอาล่ะ งั้นพ่อไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว"

หนานหนิงไป๋จับมือลูกสาว แล้วพูดเกลี้ยกล่อมต่อ "พ่อหมายความว่า แค่อยากให้ลูกคว้าโอกาสดีๆไว้ อย่าเอาแต่ใจ ลูกเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของพ่อ พ่อต้องอยากให้ลูกได้ดีอยู่แล้ว แต่งเข้าตระกูลฉินไปเป็นคุณหญิงน้อย เป็นเรื่องที่โชคดีมาก คนอื่นอยากได้แต่ก็ไม่มีโอกาส!"

"หนูรู้ค่ะ แม้แต่ในความฝันหนูก็อยากแต่งงานกับพี่หยวน แต่ว่า……"

หนานหยาไม่มีความมั่นใจ "ตอนนี้หนูไม่รู้ว่าเขาชอบหนูมากแค่ไหน ยังจะยอมแต่งงานกับหนูหรือเปล่า ช่วงนี้เขาโดนผู้หญิงสำส่อนล่อไป แล้วสนุกกับเขามาก แม้แต่กุญแจที่คอนโดก็เปลี่ยน หนูตามหาเขาไม่เจอเลย"

พอหนานหนิงไป๋ได้ยิน สีหน้าจึงเข้มงวดขึ้น

"ลูกพ่อ ลูกไว้ใจเถอะ อย่างตระกูลฉิน เรื่องงานแต่งงานฉินเจียงหยวนตัดสินใจเองไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องเชื่อฟังพ่อเขา เดี๋ยวอีกสองสามวันพ่อจะลองนัดพ่อเขามาคุย ที่เมืองผิงมีหลายธุรกิจที่ตระกูลฉินเป็นหุ้นส่วน พ่อให้ผลประโยชน์กับเขามาเยอะ ถึงเวลาที่พวกเขาต้องตอบแทนเราแล้ว"

พอหนานหยาได้ยิน จึงเริ่มมั่นใจ แล้วแอบดีใจ จากนั้นก็ผลักคุณพ่อเบาๆ "งั้นพ่อจะรออะไรอีกคะ พ่ออย่ารอสองสามวันเลยค่ะ รีบนัดคุณลุงฉินออกมาคุยเร็วๆ แล้วรีบคอนเฟิร์มเรื่องงานแต่งพวกหนู"

หนานหลินส่ายหน้า แล้วยิ้มอย่างเสียดสี "เมื่อกี้ในห้องทำงาน พี่ช่วยหนูเรียกร้องความเป็นธรรม แต่เขากลับไม่มองหนูเลยแม้แต่หางตา อย่าพูดถึงความเป็นห่วง รู้สึกผิดอะไรเลย ในใจเขาไม่มีหนูตั้งนานแล้ว หนูจะเคารพนับถือเขาเป็นพ่ออีกทำไม?"

หนานซ่งจับหน้าเธออย่างเอ็นดู แล้วถอนหายใจเบาๆ

"เขาว่ากันว่าพ่อดีลูกจะกตัญญู แต่ก็ต้องเป็นพ่อที่ดีก่อน ลูกถึงจะกตัญญู ถ้าพ่อทำหน้าที่นี้ไม่ได้ ก็โทษที่ลูกหลานไม่กตัญญูไม่ได้ วัฏจักรเป็นแบบนี้แหละ เธอไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องโทษตัวเองหรอก"

หนานหลินกัดริมฝีปาก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา หลายปีที่ผ่านมาเธออยู่ในบ้านหลังนั้นน้อยใจจนชินแล้ว แต่พอฟังพี่สาวพูดแบบนี้ เธอก็ยังรู้สึกน้อยใจอยู่ดี

"พี่ใหญ่ ทำไมบนโลกนี้ ถึงมีพ่อแม่ที่ไม่รักลูกคะ? ในเมื่อไม่รัก ทำไมตอนนั้นต้องคลอดออกมาด้วย?"

หนานซ่งดึงหนานหลินมาในอ้อมกอด แล้วลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดู "เกิดเป็นคน แม้แต่คนเขาก็เป็นไม่ได้ แล้วจะเป็นพ่อได้ยังไงล่ะ?"

น้ำตาหนานหลินไหลไม่หยุด "พี่ใหญ่ หนูคิดถึงคุณลุงคุณป้า"

มีแค่ที่คุณลุงคุณป้า เธอถึงรับรู้ได้ถึงความรักจากผู้ใหญ่ รู้สึกถึงความอบอุ่นในบ้าน

ขอบตาหนานซ่งชื้น เธอจะไม่คิดถึงพวกท่านได้ยังไง?

ยิ่งคิดถึงพวกท่าน ยิ่งจะปล่อยตัวการที่ทำร้ายพวกท่านไปไม่ได้ ระหว่างเธอกับหนานหนิงไป๋ แล้วก็หนานหนิงจู๋ต้องเปิดสงครามกัน สงครามครั้งนี้ คงไม่ไกลแล้วล่ะ