สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 111

หนานหลินไม่ได้ออมมือกับเหอซิน

เธอโดนตบไม่เบา ใบหน้าที่เคยผ่านศัลยกรรมมานั้นเปราะบางจนถูกโจมตีได้ง่าย เนื้อเละจนเหมือนมะเขือเทศเน่า

ด้วยใบหน้าแบบนี้ เหอซินจึงไปบ่นกับหนานหนิงจู๋ อยากให้เขาช่วยสนับสนุนเธอ ไม่คิดว่าพอหนานหนิงจู๋เห็นใบหน้าเธอ ก็อุทานออกมาเสียงดังว่า “เฮ้ยผี” แล้ววิ่งออกไปราวกับวิ่งหนี

เหอซินเห็นหนานหนิงจู๋มีท่าทางตกใจกลัวจนฉี่ราด ก็กัดฟันอย่างเกลียดชัง คนอย่างเธอเชี่ยวชาญด้านความรัก เคยเจอผู้ชายมาทุกรูปแบบ จะตาบอดมาเจอคนขี้ขลาดแบบนี้ได้อย่างไรกัน!

คนตระกูลหนานอย่างพวกเขา ไม่มีใครดีสักคน!

วันนี้หนานซ่งและหนานหลินนังตัวดีทั้งสองคนตบหน้าและทำให้เธออับอาย ในอนาคตเธอต้องเอาคืนเป็นสิบเท่า ร้อยเท่า!

เหอซินกัดฟัน รีบไปซ่อมแซมใบหน้าใหม่อีกครั้งที่โรงพยาบาลศัลยกรรม อยู่ที่โรงพยาบาลเธอโทรหาหนานหนิงจู๋ ร้องไห้ขณะฟ้องเขา บอกว่าหนานซ่งและหนานหลินร่วมมือกันรังแกเธอ อยากให้เขาช่วยสนับสนุนเธอ

หลังจากหนานหนิงจู๋วิ่งไป เดิมทีก็รู้สึกผิดนิดหน่อย ไม่เห็นหน้าภรรยา ในใจก็ไม่กลัวขนาดนั้นแล้ว เมื่อได้ยินคำขอร้องที่นุ่มนวลของเธออีกครั้ง ความเป็นลูกผู้ชายที่หายไปนานก็กลับมาแล้ว

“ก็ได้ๆ ที่รักเธออย่าร้องไห้นะ ยัยสองคนนั้นกล้ามารังแกผู้หญิงของฉัน ฉันจะไปคิดบัญชีกับพวกหล่อน!”

……

ตอนกลางคืน สามพี่น้องนั่งทานอาหารบนโต๊ะกลม

หนานหยาเพิ่งนั่งลง แสร้งยกมือขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ อยากโชว์แหวนหมั้นบนนิ้วเธอสักหน่อย

แหวนเพชรสิบกะรัตเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ แต่หนานซ่งและหนานหลินที่นั่งฝั่งตรงข้ามเหมือนไม่เห็นมัน ใจจดใจจ่อกับการทานอาหาร ไม่ยกเปลือกตาด้วยซ้ำ

สองคนนี้ ตาบอดหรือไง?

หนานหยาทนไม่ไหว กระแอมไอเสียงดัง จากนั้นก็ออกตัวถามหนานหลินก่อน “หลินหลิน ดูแหวนที่มือฉันสิ สวยไหม?”

หนานหลินโดนแสงทิ่มตา ก็หรี่ตาลงเล็กน้อย พูดขึ้นเรียบๆ “ก็โอเคนะ”

“อะไรคือก็โอเค นี่แหวนเพชรที่พี่หยวนของเราไปอิตาลีเดินทั่วทั้งเมืองฟลอเรนซ์เพื่อคัดสรรมันมาอย่างดีเลยนะ”

ใบหน้าหนานหยาเต็มไปด้วยความดีใจของสาวน้อย ชื่นชมแหวนวงนี้ที่ตัวเองชอบมาก “เขารู้ว่าฉันมีความฝันเกี่ยวกับเจ้าหญิง เลือกแหวนรูปทรงมงกุฎให้ฉันโดยเฉพาะเลย ฉันรักเขาตายเลยจริงๆ!”

หนานซ่งกำลังทานไข่ตุ๋นอยู่ มุมปากยกขึ้นด้วยความประชดประชันที่คลุมเครือ “เธอระวังหน่อยแล้วกัน อย่าตายบนร่างเขาก็พอ”

หนานหยาจมอยู่กับความสุขหลุดพ้นไม่ได้ แค่ทำเป็นว่าหนานซ่งกำลังอิจฉาเธอ จึงทำเสียงฮึดฮัดอย่างขี้เล่น

“พี่สอง พี่อยากแต่งกับฉินเจียงหยวนเหรอ?”

หนานหยาพยักหน้า รอยยิ้มแทบฉีกถึงใบหู “ใช่แล้ว! อุ๊ยตาย จริงๆ แล้วฉันยังสาว ไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานเร็วขนาดนี้หรอกนะ แต่พี่หยวนอยากแต่งกับฉันมาก แถมยังบอกว่า……ต้องแต่งงานให้เร็วที่สุด”

“ต้องคบซ้อนให้เร็วที่สุดมากกว่ามั้ง”

หนานซ่งให้คำแนะนำเธอเรียบๆ “ก่อนจะแต่งกับเขา ทางที่ดีที่สุดเธอต้องเข้าใจก่อนนะว่าเขามีผู้หญิงข้างนอกกี่คน อย่าไปเปื้อนของไม่สะอาด เป็นโรคแล้วมันจะไม่ดี”

หนานหยาเหมือนโดนทิ่มถูกแผล ใบหน้ามีความไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย รีบร้อนใจแล้ว

“พี่ใหญ่ พอรู้ว่าฉันจะแต่งงาน พี่ไม่ยินดีกับฉันก็ไม่เป็นไร แต่มาสาปแช่งฉันทำไม? ไม่อยากเห็นคนมีความสุขเหรอ? ฉันแต่งกับพี่เจียงหยวน ในใจพี่ต้องอึดอัดอยู่แล้ว ฉันก็เข้าใจได้”

มุมปากหนานซ่งยกขึ้นเบาๆ “เธอคิดมากไปแล้วจริงๆ พวกเธอสองคนคบกันได้ จริงๆ แล้วก็เหมาะกันมาก”

หนานหยามองเธอด้วยความสงสัย มักคิดว่าเธอไม่พูดอะไรดีๆ ออกมาหรอก

หนานซ่งไม่สะทกสะท้าน “ทำไมไม่กล้า? เธอกล้ามาเสียมารยาทที่หนานซิง ทำร้ายศิลปินบริษัทฉัน ต้องมีสติในการโดนโจมตี ทำไม อนุญาตให้เธอทำร้ายคนอื่นได้ แต่ไม่อนุญาตให้คนอื่นทำร้ายเธองั้นสิ?”

“เธอ……” หนานหนิงจู๋โกรธจนจะพุ่งไปข้างหน้า แต่ถูกหนานหนิงไป่ยื่นมือไปหยุด

เขาสับสน “ไอ้สาม มันเกิดอะไรขึ้น? นายกำลังพูดอะไร? พี่น้องได้รับบาดเจ็บเหรอ?”

สีหน้าหนานหนิงจู๋แย่สุดๆ ทำหน้าเย็นชาบึ้งตึง ยกมือชี้ไปที่หนานซ่ง “หลานสาวคนโตของเราเลิกจ้างฉัน เหอซินโกรธมาก เลยรีบไปคุยกับเธอที่บริษัทหนานซิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ สุดท้ายโดนเธอตบมา โดนตบจนหน้าเละไปหมดจนฉันตกใจกลัว ถึงแม้เหอซินจะบุ่มบ่ามไปบ้าง แต่ไม่ว่ายังไงหล่อนก็เป็นผู้ใหญ่ของเธอนะ เธอกล้าลงมือทำร้ายหล่อน บ้าไปแล้วหรือไง?”

หนานหลินได้ยินพ่อวิจารณ์และกล่าวหาหนานซ่ง ก็ยืนขึ้นพูดทันที “พ่อ พ่ออย่าหาเรื่องพี่ใหญ่ ฉันเป็นคนตบเหอซินเองแหละ”

“เธอ?”

หนานหนิงจู๋มองลูกสาวที่อ่อนแอและเป็นเด็กดีมาตลอด ก็หรี่ตา

จริงๆ แล้วเหอซินบอกในโทรศัพท์ว่าหนานซ่งปลุกระดมให้หนานหลินตบเธอ แต่เขาไม่ยักจะเชื่อ แค่คิดว่าภรรยาต้องการลากหนานหลินไปพัวพันด้วย สาวน้อยคนนี้ผู้โดนรังแกมาตลอด จะทำร้ายคนได้ที่ไหนกัน?

“ฉันเองค่ะ” หนานหลินยืดคอตรง ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “ฉันตบเธอไปทั้งหมดสามสิบที จนไม่เหลือเรี่ยวแรง มือฉันยังบวมอยู่เลย”

เธอยกมือขึ้นมา ถึงแม้จะใช้ก้อนน้ำแข็งลดความบวมนิดหน่อยแล้ว แต่ก็ยังมองออก บวมอยู่อย่างเห็นได้ชัด

“เธอทำจริงๆ เหรอ?”

เมื่อหนานหนิงจู๋เห็นเช่นนั้น ก็ทำหน้าเข้มงวดทันที ตะคอกอย่างรุนแรง “เธอกล้าตบแม่เธอ เธอจะเป็นกบฏหรือไง!”

เขาโกรธจนจะยกอุ้งมือตบ หนานหยาตกใจกลัวจนรีบถอยไปข้างๆ จะได้ไม่โดนลูกหลง

หนานซ่งยืนขึ้นมาคุ้มครองหนานหลินไว้ด้านหลัง เตะม้านั่งตัวหนึ่งไป หนานหนิงจู๋สะดุดมัน เกือบล้มหัวคะมำ