สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 16

เหล้าที่ดื่มเข้าไปทั้งคืน ยังไม่ทันให้กระเพาะได้ดูดซึม ก็อ้วกออกมาบนตัวผู้ชายอย่างหยุดไม่อยู่

สถานการณ์ตอนนั้นใช้คำว่า"เละเทะทุลักทุเล"มาบรรยายได้เลย

ฟู่ยวี่ไม่ใช่คนรักสะอาดอะไรมาก แต่ถ้าใครโดนคนอื่นอ้วกใส่แบบนี้ก็ต้องไม่สบอารมณ์แน่นอน

หนานซ่งอ้วกเสร็จแล้วยังไม่พอ แถมยังดึงเนกไทของเขามาเช็ดปากอีก จากนั้นก็เรอ "ขอโทษนะคะ ห้ามไม่อยู่"

ปากพูดว่า"ขอโทษ" แต่ไม่เห็นเธอแสดงท่าทางรู้สึกผิดอะไรเลย

เส้นเลือดที่หน้าผากฟู่ยวี่กระตุก แววตาที่มีเสน่ห์ตอนนี้กลับเหมือนมีดที่แหลมคม แล้วเอาแต่จ้องมองหนานซ่ง

ผู้หญิงคนนี้สวยมากจริงๆ ผิวขาวกระจ่างใส ริมฝีปากก็บางเป็นเส้นตรง ใบหน้าทั้งมีเสน่ห์แล้วก็น่ารัก ภาพลักษณ์ดูยังไงก็ไม่เหมือนผู้หญิงเที่ยวกลางคืน แต่กลับเหมือนดอกไม้ที่ล้ำค่า

คนสวยทำให้คนใจอ่อนเสมอ ฟู่ยวี่ถอนหายใจเสียงเบา แล้วหักห้ามความโมโหไว้

ไป๋ชีรีบพยุงหนานซ่งกลับมา เห็นบนตัวฟู่ยวี่มีแต่อ้วกจึงเอ่ยว่า "คุณชายขอโทษนะครับ น้องสาวของผมเมา"

ประตูลิฟต์เปิดออก หนานซ่งโดนไป๋ชีพยุงตัวออกไป แต่ยังหันกลับไปพูดอย่างใจป้ำว่า "ถอดเสื้อลงมา เดี๋ยวฉันจะชดใช้เอง"

"พอแล้ว รีบไปเถอะ!"

ฟู่ยวี่ก็เดินออกมาจากลิฟต์ด้วย เห็นไป๋ชีพยุงหนานซ่งเข้าไปในห้องสูทเลขแปดแปด จึงอดหรี่ตาลงไม่ได้ ห้องสูทนั่นเป็นห้องเจ้าของบาร์ซุ่ยอวิน ดูเหมือนว่าคุณชายคนนี้คงเป็นคุณชายชีตระกูลไป๋สินะ

แล้ว"น้องสาว"ที่เขาพูดถึงคือใครกันแน่?

ไม่เคยได้ข่าวเลยว่าตระกูลไป๋ยังมีคุณหนูด้วย

……

คฤหาสน์ตระกูลยวี่

ห้องหนังสือที่เงียบสงบ ยวี่จิ้นเหวินรวบรวมสมาธิในการทำงาน ห้องที่เงียบสงบมีแค่เสียงกระดาษที่พลิกไปมา

ผลกระทบจากพาดหัวข่าว รุนแรงกว่าที่เขาคิดไว้มาก

ข่าวเรื่องการแต่งงานกระทบกับตัวแบรนด์โดยตรง แบรนด์จิวเวลรี่อย่าง"หนึ่งเดียวหนึ่งใจ"ของยวี่กรุ๊ปโดนชาวโซเชียลแอนตี้ แผนรับมือที่ฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์เสนอมา ก็คือเลื่อนงานแต่งออกไปก่อน รอกระแสเริ่มซาลงแล้วค่อยว่ากัน หรือไม่ก็ต้องสร้างกระแสนิทานรักของเขากับโจ๋เซวียนต่อ แล้วใส่สีเติมไข่เรื่อง"ความรักที่ยาวนาน ไม่เคยทอดทิ้งกัน" จะให้ดีก็ต้องเชิญคุณหญิงคนเก่าออกหน้า ให้เธอยอมรับว่าเป็นมือที่สาม

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วแน่น เขาเกลียดการที่เอาเรื่องงานมายุ่งกับเรื่องส่วนตัว ยิ่งไม่มีทางให้ความร่วมมือสร้างกระแสกับพวกเขา คนในฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ คิดว่าเขาเป็นดารากิ๊กก๊อกเหรอ?

ยกปากกาขึ้นมา แล้วลงมือเขียน ยวี่จิ้นเหวินเขียนลงไปเลยว่า : หยุดกิจกรรมทุกอย่างของ"หนึ่งเดียวหนึ่งใจ รีบเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่

ดูสถานการณ์ของหุ้นแล้วก็กระแสเงินสด แววตาของยวี่จิ้นเหวินก็มืดมน แล้วยกสายขึ้นโทรหาผู้ช่วย "โอนเงินบริจาคทางการแพทย์ฝั่งตะวันตกหรือยัง?"

ยวี่จิ้นเหวินเอ่ยเสียงเยือกเย็น "ฟู่ยวี่"

"โอเคโอเค ไม่ล้อเล่นแล้ว ถ้ามีรูปถ่าย ฉันอาจจะช่วยแกสืบต่อได้ ฉันว่า ยังไงก็เป็นสามีภรรยากันมาสามปี แกไม่รู้เรื่องอะไรของเขาเลย ข้อมูลเท็จก็ช่างเถอะ ชื่อก็ยังไม่รู้ว่าเป็นชื่อจริงหรือเปล่า รูปถ่ายก็ไม่มี ฉันสงสัยมากเลยว่าแกได้แต่งงานจริงหรือเปล่า?" ฟู่ยวี่เป็นคนพูดมาก "เรื่องภรรยาเก่ายังไม่เคลียร์ ก็จะแต่งใหม่แล้ว แกคิดดีแล้วเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินไม่สนใจคำพูดของเขา ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องนอนหลัก เปิดลิ้นชักที่หัวเตียงแล้วเอาใบทะเบียนสมรสออกมา "รูปถ่ายบนทะเบียนสมรส ใช้ได้ไหม?"

"แกลองส่งมา เดี๋ยวฉันลองดู"

ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้วางสาย แล้วถ่ายรูปส่งไปทันที

อีกฝั่งของโทรศัพท์มีเสียงหัวเราะของฟู่ยวี่ "พี่สะใภ้หน้าตาก็ดูสวย ดูเป็นแม่ศรีเรือน……เอ๋ ไม่สิ ทำไมฉันรู้สึกคุ้นๆหน้า?"

ฟู่ยวี่ขยายรูป ขยายให้ใหญ่อีก แล้วขยายให้เล็กลง เล็กลงอีก "แกรอเดี๋ยว อย่าเพิ่งวางสาย"

เขารีบส่งรูปเข้าไปในโน้ตบุ๊ก ใช้แอพตัดต่อตัดรูปเจ้าสาวบนทะเบียนสมรส จากนั้นก็ตัดแต่งผมเธอให้เป็นผมสั้น แล้วเพิ่มเมคอัพเข้าไป ใบหน้าที่ดูมีเสน่ห์จึงปรากฏขึ้น

"พระเจ้าช่วย!" ฟู่ยวี่อึ้งนิ่งไปทันที

ยวี่จิ้นเหวินที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ไม่รู้เรื่อง แต่ใจกลับคล้อยตามไปกับฟู่ยวี่ "ทำไม?"

ฟู่ยวี่กลืนน้ำลายลงคอ แล้วเอ่ยกับโทรศัพท์ว่า "ฉันคิดว่าฉันเจอภรรยาเก่าแก เธออยู่ที่เมืองหนาน"