สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 166

เมื่อเห็นใบหน้าของหนานซ่งผิดปกติ ซือเจ๋ออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง อยากถามว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า

แต่สัญชาตญาณบอกเขา น่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพี่ชาย

หนานซ่งบอกเขาว่าไม่ต้องยุ่ง ให้เขาเฝ้าซือตั๋วที่โรงพยาบาลก็พอ จากนั้นเธอก็พากู้เหิงและพี่ฮวาออกไป

มองดูด้านหลังพวกเขาที่กำลังจากไป ซือเจ๋อรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่เขากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ทำให้พี่สาวต้องลำบาก

ในสายตาของพี่สาว เขาคงเป็นแค่เด็กน้อย

...

หลังจากฟังเรื่องราวจากพี่ฮวาและการสอบสวนของกู้เหิง สาเหตุการบาดเจ็บของซือตั๋วก็ชัดเจนขึ้น

ซือตั๋วเกิดอุบัติเหตุขณะถ่ายภาพยนตร์แอ็คชั่นโบราณเรื่อง "ดั่งแสงจันทร์ในมหาสมุทร" ที่กำกับโดยหลินเจวี๋ย ผู้กำกับมากความสามารถ เนื้อเรื่องหลากหลาย มีทั้งศิลปะการต่อสู้ อำนาจจักรวรรดิ ความสงสัย การกระทำ และความรัก

ภูมิหลังคือในช่วงต้นราชวงศ์หมิง จักรพรรดิหมิงเซวียนเต๋อขึ้นครองบัลลังก์ และลุงทั้งสองจูเกาซวี่และจูเกาสุ่ยแม่ทัพระดับสูง ไม่พอใจที่หลานชายได้ครองบัลลังก์ จึงคิดก่อกบฏแย่งชิงบัลลังก์

เรื่องราวของลูกชายของจักรพรรดิเกาซวี่แห่งฮั่น ที่ค่อยๆกลายเป็นผู้พิทักษ์ส่วนตัวของจักรพรรดิหมิงเซวียนเต๋อ รอโอกาสและลอบสังหารเขา

เพื่อถ่ายทำฉากที่ถูกปลงพระชนม์ ลงทุนมาไกลหลายหมื่นไมล์เพื่อถ่ายทำที่ชิงซาน

ซือตั๋วแสดงเป็นตัวเอกสอง แสดงเป็นลูกชายของจักรพรรดิเกาซวี่แห่งฮั่น และเป็นผู้นำขององครักษ์เสื้อแพร

นี้ถือเป็นบทบาทที่สำคัญที่สุดตั้งแต่ซือตั๋วเข้าสู่วงการ

"ดั่งแสงจันทร์ในมหาสมุทร" เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกที่กำกับโดยหลินเจวี๋ยหลังจากการกลับมาของเขา และได้รับการลงทุนโดยหนานซิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์

ดังคำกล่าวที่ว่าเงินทองไม่รั่วไหลออกนอก แน่นอนว่านักแสดงของหนานซิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ต้องได้รับบทบาทที่เหมาะสม

ซือตั๋วเพิ่งเข้าร่วมหนานซิงไม่นาน เดิมทีหนานซ่งจะให้เขาแสดงเป็นตัวเอกสาม เพราะตัวเอกสองต้องแสดงเป็นเฉินมู่ รู้สึกว่าเขายังมีอารมณ์ที่เข้าไม่ถึง

แต่ทางหลินเจวี๋ย หลังจากผ่านการคัดเลือกสามครั้ง พิจารณาซือตั๋ว และตัดสินใจให้เขาแสดงเป็นตัวเอกสอง จ้าวจิ้งที่เป็นตัวเอกสองจึงกลายเป็นตัวเอกสาม

ปัญหาจึงเกิดขึ้น

เป็นเรื่องปกติมากที่ทีมงานจะเปลี่ยนหรือปรับบทบาท พระเอกก็เปลี่ยนมาแล้วหลายครั้ง ในที่สุดก็ตัดสินใจเลือกคนที่มีชื่อเสียงเทียบเท่าเฮ่อเซินมารับบทเป็นจักรพรรดิเซวียนเต๋อ

เมื่อบทบาทเปลี่ยนไป จ้าวจิ้งเดิมทีที่เป็นตัวเอกสองไม่พอใจ ในฉากการต่อสู้บนภูเขา เขา "ไม่ระวัง" ผลักซือตั๋ว ทำให้เขาตกลงมาจากเนินเขา

เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดอุบัติเหตุขณะการถ่ายทำ จ้าวจิ้งแสดงนอกบท พูดตามความจริงแล้วเขาน่าจะรู้กฏ แต่ก็ยังเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้

บนจอมอนิเตอร์ก็ไม่สามารถเห็นแรงจูงใจของคนได้ นอกจากนี้นักแสดงนามสกุลจ้าว ก็ถูกจัดเตรียมโดยโปรดิวเซอร์ ปกติเขาจะถ่อมตัวและใจดีมาก ทุกคนเห็นแต่ไม่พูด

การวางอุบายแบบนี้ การแกล้งแสดงผิดเล่นนอกบทแบบนี้ พวกเขาเคยเจอมาเยอะแล้ว

ล้วนยึดถือคติที่ว่า "มีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย" จึงไม่กล้าพูดพล่อยๆ

แม้ว่าซือตั๋วจะเข้าโรงพยาบาล การถ่ายทำก็ยังต้องดำเนินต่อไป และอาการบาดเจ็บที่ขาของซือตั๋วหายไม่ทัน บทบาทตัวเอกสองก็ต้องเปลี่ยนคนมาแสดงแทน

เมื่อหนานซ่งมาถึงกองถ่าย ทีมงานกำลังถ่ายทำฉากกลางคืน เป็นฉากที่จ้าวจิ้งกำลังเล่นเป็นเฉินมู่ และยังเป็นช่วงเวลาสำคัญของบทบาทเฉินมู่

ฝนเทียมบนภูเขา ทีมงานถ่ายทำอย่างประหม่า อยู่ๆหนานซ่งก็ปรากฏตัวในที่เกิดเหตุอย่างกะทันหัน ยืนอยู่ตรงมุม ไม่ขัดจังหวะการถ่ายทำ

"คัท--"

ผู้กำกับหลินเจวี๋ยนั่งหลังจอมอนิเตอร์ ขมวดคิ้วและดูจริงจัง ตะโกนใส่วอ “เฉินมู่ นายกำลังร้องขอความยุติธรรมให้ศิษย์พี่ ไม่ใช่กำลังจะยอมตาย ไม่ต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้น!”

*

หนานซ่งไม่ใช่คนแปลกหน้าในกองถ่าย

หนานซิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ก่อตั้งโดยแม่ของเธอ ก่อนที่จะถูกลักพาตัวชีวิตของเธอค่อนข้างอิสระ พ่อแม่ของเธอมักจะพาเธอออกไปข้างนอก

นอกจากไปประชุมที่บริษัทกับพ่อ หรือไปเรียนที่โรงเรียน เธอยังชอบตามแม่ไปที่กองถ่าย ดูการทำถ่ายและสิ่งของแปลกๆ

หลินเจวี๋ยเล่าถึงวัยเด็กของหนานซ่ง และชี้ไปที่ส่วนสูงของเธอ “ตอนนั้นคุณตัวเล็กเท่านี้ นั่งบนตักของฉัน เมื่อนักแสดงร้องไห้คุณก็จะร้องไห้ตาม เมื่อนักแสดงหัวเราะคุณก็หัวเราะ เข้าถึงอารมณ์ได้ดีมาก ตอนนั้นฉันเคยบอกกับแม่คุณว่าให้ฝึกคุณเป็นนักแสดง แต่แม่คุณไม่ยอม”

หนานซ่งพูดติดตลกว่า “แม่คงคิดว่าฉันขี้เหร่เกินไป ก็เลยฝึกให้พี่สามเป็นนักแสดงแทน”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…” หลินเจวี๋ยพูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณไม่สวยเหมือนตอนเด็ก ตอนเด็กตัวเล็กน่ารักเหมือนตุ๊กตา”

หนานซ่งขมวดคิ้ว “ลุงหลิน”

หลินเจวี๋ยรีบเปลี่ยนคำพูดของเขา "ตอนนี้ก็สวยเหมือนกัน”

ทั้งสองกำลังพูดคุยและหัวเราะ ผู้จัดการก็พาจ้าวจิ้งเดินมา มาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส "สวัสดีประธานหนาน นี่คือซุนเยว่ และนี่คือจ้าวจิ้ง ของเรา ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

เมื่อหนานซ่งได้ยิน ก็หันศีรษะไป มองข้ามผู้จัดการ สายตาตกไปที่ใบหน้าของจ้าวจิ้ง

“ประธานหนาน สวัสดีครับ”

จ้าวจิ้งยื่นมือออกไปหาหนานซ่ง แต่หนานซ่งนั่งนิ่งและเหลือบมองเขาเบาๆ

เพียงชำเลืองมองเพียงแวบเดียว แต่แววตานี้เย็นชาราวกับหอกหิมะ แทงทะลุหัวใจของเขา หัวใจของจ้าวจิ้งถูกสายตานี้ทำให้แตกสลาย