สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 169

ในหอผู้ป่วยในโรงพยาบาล ซือตั๋วและพี่น้องซือเจ๋อได้รับอาหารจากหนานซ่ง

อย่างไรก็ตาม ซือตั๋วกำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล มองดูน้องชายของเขาที่กำลังกินหอยทะเลและกุ้ง ดวงตาที่ใสซื่อของเขาแสดงความอิจฉาและความอยากกินอย่างเงียบๆ

"ฉันว่านายก็น่าจะใกล้เสร็จแล้วนะ"

ลูกกระเดือกของซือตั๋วขยับ อดไม่ได้ที่จะกลืน "ขออีกอันหนึ่ง"

"ไม่ได้"

ซือเจ๋อส่ายหัวและแสดงโน้ตที่หนานซ่งเขียนให้พี่ชายดู "พี่หนานบอกว่าพี่เพิ่งเข้ารับการผ่าตัด พี่ไม่สามารถกินอาหารทะเลมากเกินไปได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการติดเชื้อที่บาดแผลได้ ผู้ป่วยต้องปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์นะ"

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงปอกเปลือกกุ้งสองสามตัวสุดท้ายอย่างเรียบร้อยแล้วยัดเข้าปาก

กวาดเรียบจนเหลือไว้แค่เปลือกหอยและเปลือกกุ้ง

ซือตั๋วเฝ้าดูและเห็นว่ามีอาหารอันโอชะมากมายอยู่ตรงหน้าเขา แต่เขาได้ลิ้มรสของอร่อยเท่านั้น และต่อมรับรสของเขาก็ไม่ได้เต็มร้อยมาก

เขาถอนหายใจ "ไม่นึกเลยว่าฝีมือการทำอาหารของประธานหนานจะดีมากขนาดนี้"

"ใช่ไง!"

ซือเจ๋อลุกขึ้นเพื่อทำความสะอาดขยะในครัว พูดถึงหนานซ่งกับโย่วหรงเยียนก็หน้าบานเป็นกระด้ง "ทักษะการทำอาหารของพี่หนานไม่ได้สร้างขึ้นมา"

เชฟที่จัดโดยรัฐยังตามเธอไม่ทันเลย

ซือตั๋วเงยหน้าขึ้นมองน้องชาย คิ้วขมวดเล็กน้อย "ดูเหมือนนายจะรู้จักประธานหนานเป็นอย่างดี เคยกินข้าวฝีมือเธอหรือยัง?"

พูดได้คำเดียว ซือเจ๋อเผลอเคาะกล่องอาหารกลางวันโดยไม่ได้ตั้งใจ มีเสียงที่คมชัดและมีหยดน้ำมันสองสามหยดลงบนพื้น

ซือตั๋วขมวดคิ้วอย่างสุดซึ้ง ตื่นตระหนกแบบนี้ จะเห็นได้ว่าใจมันบาปแค่ไหน

ซือเจ๋อย่อตัวลงไปหยิบกล่องอาหารกลางวัน เช็ดคราบไขมันบนพื้นด้วยกระดาษชำระ และไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเพราะกลัวว่าพี่ชายของเขาจะสังเกตเห็นเบาะแส เขาจึงอธิบายด้วยเสียงต่ำๆ " ไม่นะ ผมเพิ่งจะกินวันนี้เป็นครั้งแรก"

นี่ไม่ใช่เรื่องโกหก เพราะก่อนหน้านี้เป็นหนานซ่งที่กินของที่เขาทำ แล้วจึงสอนเขา

"พี่ ไปพักเถอะ ผมจะล้างกล่องอาหารกลางวันให้"

เมื่อเห็นน้องชายของเขาเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับถือกล่องอาหารกลางวัน คิ้วของซือตั๋วก็ยังขมวดอยู่ เด็กคนนี้ต้องมีอะไรปิดบังเขาอยู่แน่ๆ

เมื่อเด็กโตขึ้น เขามีความลับเล็กๆน้อยๆของตัวเอง

เขาอยู่ในความตื่นตระหนก แต่น้องชายไม่เต็มใจพูด เขาไม่อยากจะถามออกไปตรงๆ ที่กังวลมากกว่าตอนนี้คือต้องกลับไปหาทีมงานโดยเร็วที่สุด อย่ายืดเวลากับตารางการถ่ายทำเพราะเขา

ซือตั๋วรับบทและจัดลำดับบทที่จำได้แล้วใหม่ เพิ่มความจำ จดบันทึกปริศนามากมาย และรอปรึกษาผู้กำกับและผู้เขียนบท

สคริปต์มีเนื้อหาหนาแน่น ทั้งหมดเป็นเพราะความเข้าใจในตัวละครของเขา

หากขาดประสบการณ์ ต้องทำงานให้หนักขึ้น

.......

ยวี่จิ้นเหวินลงจากเครื่องบินและตรงไปที่โรงพยาบาลชิงซาน

เที่ยวบินจากเมืองหนานไปเมืองชิงได้หมดลงแล้ว และพวกเขามาโดยเครื่องบินพิเศษเท่านั้น พวกเขากำลังไล่ตามภรรยาข้ามน้ำข้ามทะเล...

เหอจ้าวถอนหายใจด้วยอารมณ์ในใจ เขานั่งในรถ กำมือจับแน่น และอวัยวะภายในจากถนนบนภูเขาที่ขรุขระกำลังจะอาเจียนออกมา และเขาบังคับตัวเองให้อดทนไว้

"ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอซือตั๋วที่นี่ ได้ยินมานานแล้วว่าเขากำลังถ่ายทำที่ชิงซาน แต่โรงพยาบาลยุ่งขนาดนี้ เลยไม่มีเวลาบ้าดารา ไม่คิดว่าเขาจะมา เป็นเรื่องของโชคชะตาจริงๆ"

"ใช่ พระเจ้าเพิ่งทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสเพียงเพื่อส่งเขาไปหาคุณ คุณไม่รีบฉวยโอกาสนี้ไว้หน่อยเหรอ?"

พยาบาลส่งเสียงหัวเราะคิกคักและพยายามลดเสียงลงเพราะกลัวว่าจะรบกวนการพักผ่อนของผู้ป่วย

"แต่อาการบาดเจ็บของซือตั๋วครั้งนี้ร้ายแรงมาก ฉันได้ยินมาว่ามันเป็นการผสมผสานระหว่างบาดแผลเก่ากับอาการบาดเจ็บใหม่ ถ้าไม่รักษามันจะทิ้งความทุพพลภาพไปตลอดชีวิต ไม่ต้องพูดถึงการถ่ายทำเลย เดินตัวตรงก็ยังยาก"

"ไม่ใช่เหรอ เป็นดาราก็เป็นธรรมดา อาการบาดเจ็บเป็นเรื่องธรรมดา มันก็ต้องเสียเงิน เจ้านายคนใหม่ของเขาดีจริงๆ และเขาถูกส่งตัวไปยังทีมแพทย์โดยตรง ได้ยินมาว่ายังคงเป็นทีมชั้นนำระดับนานาชาติที่มีมาตรฐานระดับมืออาชีพสูงมาก"

พูดพล่ามและพูดคุยกับยวี่จิ้นเหวินอย่างไม่รู้จบ เขาไม่สนใจเรื่องซุบซิบ แต่เมื่อได้ยินชื่อ "เก๋อเหล่ยซือ" เขาก็ผงะไปอยู่ที่เดิม

เก๋อเหล่ยซือ? Grace？

เจ้านายของซือตั๋ว หนานซ่ง เชิญGrace？

เหอจ้าวตามยวี่จิ้นเหวินและได้ยินด้วย เขาตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้ "Grace? ประธานยวี่ นี่ใช่หมอดังที่เคยผ่าท้องคุณมาหรือเปล่า? เธอมาที่เมืองชิง?"

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หยูจินเหวินได้ค้นหาที่อยู่ของเกรซ ท้ายที่สุด มันคือพระคุณที่ช่วยชีวิต ไม่อาจกล่าวขอบคุณเป็นการส่วนตัวได้ ตำแหน่งของเธอไม่แน่นอน และทีมแพทย์ของเธอก็ก่อตัวขึ้นจากทางใต้และทางเหนือด้วย ให้บริการเธอเพียงคนเดียว

มันเป็นโชคชะตาที่จะได้พบกับเธอในเมืองชิงในครั้งนี้

กู้เหิงรีบไปถาม แต่หมอเกรซออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังการผ่าตัด โรงแรมที่พักเป็นโรงแรมเดียวกับหนานซ่ง เป็นโรงแรมในเครือที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่ คุณจึงสามารถพบปะกับพวกเขาร่วมกันได้

เมื่อออกจากโรงพยาบาลและมุ่งหน้าไปที่โรงแรม จู่ๆสมองของยวี่จิ้นเหวินก็สว่างวาบ ความคิดก็ผุดขึ้น——

เนื่องจากหนานซ่งสามารถอัญเชิญเกรซได้ แสดงว่ารู้จักกันมานานแล้ว?

พูดได้ไหมว่าสาเหตุที่จู่ๆหมอเกรซ ถึงไปกับโรงพยาบาลเทศบาลในตอนนั้น ผ่าตัดให้เขา หนานซ่งถูกเชิญมาหรือเปล่า?