หนานซ่งตามไปหลังเวที แต่กลับไม่เห็นแล้ว
เธอขมวดคิ้ว
ชุดสูทจีนสีเทาอ่อน แท่งสูบบุหรี่แบบยาวของจีนที่ไม่ห่างจากตัว นี่คือมาตรฐานของปู่ เธอไม่มีทางจำผิด
นายท่านมางานจริง ๆ แต่งานแต่งงานยังไม่จบ นี่กลับไปแล้วเหรอ?
ไม่มาเจอหน้าเธอเลย คุณปู่นี่จริง ๆ เลยนะ
ยวี่จิ้นเหวินตามออกมา เดินมาถึงด้านหลังเวทีฝีเท้ากลับหยุดลง สีหน้าตะลึงนิดหน่อย เขาเห็นหน้าของหนานซ่ง เหมือนกับเด็กน้อยที่น้อยใจ
จมูกที่โด่งย่นเล็กน้อย ปากก็บึ้งเล็กน้อย…นี่เป็นอะไรไป?
“เกิดอะไรขึ้น? เธอเห็นผีเหรอ?”
ฟู่ยวี่ก็ตามมาติด ๆ พูดเสียงดัง เขาถูกยวี่จิ้นเหวินใช้สายตาตักเตือน จึงปิดปากเงียบ แล้วก็เห็นสีหน้าของหนานซ่งไม่ค่อยดี
หนานซ่งไม่สนใจพวกเขา ยืนนิ่งอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เธอเงยหน้า เงานั้นก็ไม่ปรากฏขึ้น ไม่กลับมา
“ประธานหนาน!”
กู้เหิงเดินเข้ามาหลังเวทีอย่างรีบร้อน มองไปที่ยวี่จิ้นเหวินและฟู่ยวี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับเทพเจ้า เขาตกใจ หลังจากหายใจดีแล้ว เขาก็เดินไปหาหนานซ่ง
เขาพูดรายงานเสียงเบา “นายท่านกลับมาที่บ้านเก่าที่หางจวง รับบัตรเชิญงานแต่งจึงมาที่เมืองหนาน…”
หนานซ่งมองเขาอย่างเยือกเย็น พูดเสียงเข้ม “ใช้ให้นายจับตาดูไว้ไม่ใช่เหรอ?”
“ขอโทษครับประธานหนาน ครั้งนี้ผมประมาทไป”
กู้เหิงก้มหน้าขอโทษ แล้วอธิบายอย่างละเอียด “ตอนที่สืบหาการเดินทางของนายท่านในสองวันนั้น คุณอยู่ที่เมืองชิงพอดี ตอนที่กลับเมืองหนานก็เกือบตกอยู่ในอันตราย ผมยุ่งจนลืมติดต่อกับคนที่สั่งงานไป”
หนานซ่งสีหน้าเคร่งขรึม “โบนัสสำหรับไตรมาสนี้นายไม่ต้องเอาแล้ว”
“…ครับ” กู้เหิงเสียใจ แต่ว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของเขาจริง ๆ จึงไม่กล้าเถียงอะไร
หนานซ่งโมโหขึ้นมาก็ใจดำมาก “เมื่อกี้คุณปู่ปรากฏตัวแล้ว ใช้ให้คนไปตามหา ให้เวลานายหนึ่งวัน ถ้าหาไม่พบ โบนัสของปีนี้ นายก็ไม่ต้องเอา”
กู้เหิง “ครับ!”
ยวี่จิ้นเหวินกับฟู่ยวี่ฟังอยู่ตลอด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าตกลงเรื่องอะไรกัน
หนานซ่งเพิ่งเดินออกไป ฟู่ยวี่ก็ขวางกู้เหิงไว้ “นายท่านอะไร? คุณปู่ของหนานซ่งเหรอ?”
“ขอโทษคุณชายทั้งสองด้วยครับ นี่คือเรื่องครอบครัวของประธานหนาน บอกไม่ได้ครับ”
กู้เหิงไม่กล้าเสียเวลา รีบสั่งให้คนไปตามหานายท่าน
ฟู่ยวี่มึนงงไปหมด เขาคาดเดา “น่าจะเป็นปู่ของหนานซ่ง พ่อของหนานหนิงไป่กับหนานหนิงจู๋ นายท่านยังมีชีวิตอยู่ ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน?”
ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้ว “พูดไม่เป็น ก็หุบปากของนายซะ”
“…”
เมื่อกลับมาที่ห้องโถง งานแต่งงานดำเนินการมาถึงช่วงที่หวานแหววที่สุด ตอนนี้กำลังเปิดรูปภาพเจ้าสาวเจ้าบ่าวตอนเด็ก
ไม่รู้เหมือนกันว่าประเพณีงานแต่งแบบนี้เริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ พูดโดยรวมก็คือเอาคนสองคนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลยมาฝืนมัดเข้าด้วยกัน เรียกให้สวยงามว่า “พรหมลิขิต”
รายการนี้ หนานซ่งคุ้นเคยอยู่ ยวี่จิ้นเหวินกลับทนทุกข์ทรมานจากมัน มองดูภาพถ่ายที่กะพริบบนหน้าจอ ก็คิดถึงภาพงานแต่งในอดีต
เสียงตะโกนที่ดังขึ้นกะทันหันนี้ ทำให้แขกเหรื่อพากันมองไปทางด้านหลัง
ฉินเจียงหยวนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ เห็นร่างที่คุ้นเคย ก็ตกใจ มือสั่น จับแหวนไว้ไม่แน่น แหวนหลุดจากมือ กลิ้งไปที่ด้านข้าง
หนานซ่งเห็นคนที่มา ความสนใจในดวงตาเพิ่มมากขึ้น
ความสนุกเพิ่งเริ่มขึ้น…
หนานหยาเห็นเฝิงชิง สีหน้าเคร่งขรึมในทัน เธอไล่คนออกไปจากเมืองหนานแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมาอีก?
แถมกล้าปรากฏตัวในงานแต่งงานของเธอวันนี้!
“พนักงานรักษาความปลอดภัย! ไล่ผู้หญิงบ้าคนนี้ออกไป!” หนานหยาไม่สนใจภาพลักษณ์ รีบร้อนที่จะไล่คนออกไป ตื่นตระหนกอย่างไม่มีที่มาสาเหตุ
เฝิงชิงนางผู้หญิงร่านคนนี้ ก็คือเมียน้อยที่เธอจับได้คาเตียงในตอนนั้น!
ช่วงที่ผ่านมานี้เธอยั่วยวนฉินเจียงหยวนติดต่อกัน ทั้งคู่ยังกล้าพลอดรักกันต่อหน้าเธอ เฝิงชิงนางสำส่อนคนนี้ลูกไม้เยอะ ทำให้ฉินเจียงหยวนหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
หนานหยาทนมาตลอด ทำเหมือนใจกว้าง เก็บไว้ในใจไม่ยอมพูด แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมใช้สามีร่วมกับผู้หญิงอื่น!
พนักงานรักษาความปลอดภัยจะลากเฝิงชิงออกไป เฝิงชิงกลับไม่เป็นเดือดเป็นร้อนพูดขึ้น “พวกพี่ ๆ ระวังหน่อย ฉันท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณชายฉิน ฉันบาดเจ็บไม่เป็นไร แต่ถ้าเขาบาดเจ็บ พวกพี่จะรับผิดชอบไม่ไหว”
“…” เพียงประโยคเดียว พนักงานรักษาความปลอดภัยปล่อยมือออกจากเธอ ไม่กล้าแตะต้องเธอ กลัวจะโดนกรรโชก
เธอไม่ได้พูดเสียงดัง แต่คนในห้องโถงส่วนใหญ่ได้ยินอย่างชัดเจน แน่นอนว่าฉินเจียงหยวนกับหนานหยาก็ได้ยิน
หนานหยามึนงงไปหมด เธอ…นางผู้หญิงร่านคนนี้ท้องแล้ว?!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สอนรักอดีตภรรยา
ต่อๆค่ะรอนานแล้ว...
อยากอ่านเร็วๆทำไงดี...
มีถึงตอนจบมั๊ยค่ะ อ่านสนุกมากเลย อ่านจบตอนทีลง 940 แล้วค่ะมีต่ออีกม่ะค่ะ รอๆอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...
ทำไมตั้งแต่บทที่ 57 ขึ้นไปมี 4-5 บรรทัดตอนสั้นๆล่ะ...
แอด..ช่วยกลับมาลงต่อหน่อยจ้า .อย่าเทกันแบบนี้😄😄...
1...
1...
พี่ยวี่..ตายจริงไหม.ใครเป็นพระเอกอ่ะ😂😂...
สนุกมาก.....
นางเอกไม่น่าให้อภัยนะ เพราะผู้ชายใจดำ ดูแลมาตั้งสามปี ไม่เคยทำดีด้วยแล้วจู่ๆก็ทิ้ง นี่ถ้าไม่ถูกเปิดโปง เขาก็จะแต่งกับนังโจ๋...