สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 218

ความตายหรือชีวิตเศร้ายิ่งกว่าความตาย นี่มันเป็นคำถามที่ยากมาก

หนานหยาเปรียบเทียบวิธีการของฉินเจียงหยวน เฝิงชิงและหนานซ่งและนึกถึงวิธีการต่างๆ ที่พวกเขาทำกับเธอ ไม่ว่าพวกเขาจะรู้สึกว่าหนานซ่งน่ากลัวกว่า แต่ยังไงก็ตามเธอก็ยังต้องการเลือกหนานซ่ง

ท้ายที่สุด ตายดีกว่าอยู่

อีกอย่าง มีคุณปู่อยู่ แม้ว่าหนานซ่งจะปฏิบัติต่อเธออย่างไม่ดี แต่ก็ไม่ควรจะรุนแรงเกินไป......มันจะทำให้ชีวิตของเธอดีกว่าตายได้จริงหรือ?

หนานซ่งไม่ค่อยอดทน "เธอยังมีเวลาคิดสามนาที"

"ฉันจะไปกับคุณ!"

ก่อนที่หนานซ่งจะนับถอยหลัง หนานหยาก็ตะโกนออกมาอย่างกังวลใจ

"โอเค งั้นก็เอาชีวิตเข้าแลก"

น้ำเสียงของหนานซ่งนั้นสบายๆราวกับจะอธิบายให้เธอฟังว่าเธอจะกินอะไร

คุกเข่าต่อหน้าคนมากมาย อับอายจริงๆ!

ชะตากรรมเกือบจะหายไป มีอะไรจะสูงส่งไปกว่าการคุกเข่าอีก ไม่ว่าจะอับอายเพียงใดฉินเจียงหยวนจะสวมรองเท้าหนังและเหยียบใบหน้าของเธอและดุเธอว่าถูก ตระกูลฉินต้องการหักขาของเธอเพื่อทดสอบ DNA ของน้ำคร่ำของเธอ มันน่าอับอายยิ่งกว่า...

กู้เหิงปลดปล่อยหนานหยาจากการพันธนาการในร่างกายของเธอ หนานหยาเอนตัวไปให้หนานซ่งเคาะหัวสามครั้ง

ความสามารถในการงอและยืดตัวน่าจะเป็นจุดแข็งที่สุดของหนานหยา

........

ตระกูลฉินยังคงอยู่ในห้องโถง หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาเห็นหนานซ่งกำลังลงบันได ตามด้วยหนานหยาซึ่งได้รับความช่วยเหลือจากชายชุดดำ และสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป

ดวงตาของเฝิงชิงมืดลง ไม่คิดว่าหนานซ่งจะมาที่นี่เพื่อช่วยหนานหยาจริงๆ ความสัมพันธ์ระหว่างลูกพี่ลูกน้องของพวกเขาไม่ดีไม่ใช่เหรอ?

คุณนายฉินเปิดปากพูด "พวกเธอทำอะไร? พวกเธอพาหนานหยาออกไปไม่ได้นะ ในท้องของเธอยังมีทายาทของตระกูลฉินอยู่!"

หนานซ่งง่วงมากในตอนนี้ หลังจากฟังพวกเขามาเป็นเวลานาน ไม่อยากเถียงกับพวกเขา แต่ครอบครัวใหญ่นี้ไร้ยางอายจริงๆ! ทำให้ตาและหูของเธอปนเปื้อนอย่างจริงจัง!

เธอกวาดตามองด้วยดวงตาที่เย็นชา "พวกคุณไม่ได้บอกเองเหรอว่าเด็กที่อยู่ในท้องของหนานหยาไม่ใช่ลูกฉินเจียงหยวน ทำไมตอนนี้ถึงมาพูดว่าในท้องของเธอยังมีทายาทของตระกูลฉินอยู่ กลืนน้ำลายตัวเองเหรอ?"

"สิ่งที่เราพูดไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นหรอก! มันเป็นแค่ความสงสัย"

สีหน้าของคุณนายฉินดูถูกและมั่นใจ

หนานซ่งหัวเราะเบาๆ "มีอะไรน่าสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉินเจียงหยวนทำอะไรด้วยตัวเอง เขาไม่มีประเด็นอะไรอยู่ในใจเลยหรือ?"

แล้วยังพูดกับคุณนายฉินอีก "ลูกชายคุณก็เที่ยวไปทั่ว ไม่รู้ไปทำใครท้องไว้กี่คนแล้ว แทนที่จะจ้องมองไปที่ตัวที่อยู่ในท้องของหนานหยา คุณควรออกไปหยิบสุนัขจิ้งจอกตัวเมียเพิ่มอีกสองสามตัว เขาเป็นคนดีไม่ใช่เหรอ?"

"เธอ.....เธอพูดแบบนี้กับลูกชายฉันได้ไง!"

คุณนายฉินโกรธมาก เหมือนหัวใจจะวาย

"คุณป้าคะ ใจเย็นๆ อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ"

เฝิงชินปลอบโยนคุณนายฉินและแสดงเป็นภรรยาที่ดียิ่งกว่าหนานซ่งในตอนนั้น มองไปทางหนานซ่ง "คุณหนาน ทำไมพูดจาหยาบคายจัง ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดตรงๆ ไม่จำเป็นต้องตีวัวกระทบคราด"

หนานซ่งพูดอย่างเฉยเมย "ฉันไม่ได้ตีวัวกระทบคราด ที่ฉันพูดคือฉันด่าเธอ"

เฝิงชิง "........"

หนานหยาฟังจากด้านหลัง รู้สึกโล่งใจ คนเหล่านี้รังแกเธอมานานมาก และเธอต้องการจะหยิกเธอมานานแล้ว เธอไม่คิดว่าหนานซ่งจะช่วยเธอ

"เสี่ยวซ่ง เธอจะทำอะไร?"

"สิ่งที่ควรพูดก็พูดหมดแล้ว งั้นพวกเราคงต้องลาไปแล้ว"

เธอกำลังจะเดินออกไป

ฉินเหวินจวินตกตะลึงมาหลายปีแล้วและไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน และเขาก็ก้มหน้าลงทันที "หลานเสียน อยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป มันจะไม่ทำให้ตระกูลฉินของฉันจริงจังเกินไปเหรอ?"

หนานซ่งหันศีรษะและยักไหล่ "แล้วไงล่ะ?"

ฉินเหวินจวิน "........"

——

ทันทีที่ยวี่จิ้นเหวินออกมาจากห้องของแม่ เขาก็วิ่งไปหายวี่ฟานยินลูกพี่ลูกน้องของเขาที่สนามยวี่ฟานยินเรียกเขาว่า "พี่ใหญ่"

"อืม"

ยวี่จิ้นเหวินมองดูเธอด้วยใบหน้าที่เหนื่อย "เพิ่งกลับมาจากเลิกงานเหรอ?"

ยวี่ฟานยินพยักหน้า "ผู้อำนวยการขอให้ฉันเป็นเจ้าภาพการประชุมระดับนานาชาติ ฉันยังขาดประสบการณ์ ฉันอยู่ที่เกาฟานหยวนและดูวิดีโอบทเรียนในตอนบ่าย ตอนนี้จิตใจของฉันเต็มไปด้วยภาษานกร้องเจี๊ยกๆ"

ปัจจุบันยวี่ฟานยินทำงานเป็นล่ามในสถาบันการแปล

เมื่อพูดถึงการประชุมระดับนานาชาติและสถาบันการแปล ยวี่จิ้นเหวินก็อดนึกถึงคนๆหนึ่งไม่ได้

เพิ่งนึกออก ยวี่ฟานยินก็พูดว่า "อ๋อ พี่ใหญ่ วันนี้ดูคลาสวีดิทัศน์ ให้ทายว่าเห็นใคร? ฉันเห็นพี่สะใภ้จริงๆนะ ไม่ใช่สิ พี่หนาน!"

ยวี่ฟานยินเต็มไปด้วยความชื่นชม "จริงๆแล้วเธอเคยเป็นที่ปรึกษาการแปลที่ได้รับการว่าจ้างเป็นพิเศษสำหรับสถาบันการแปล เธอเป็นเจ้าภาพจัดการประชุมระดับนานาชาติมากกว่า 100 ครั้ง ทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก ฉันโง่! ฉันคิดว่าฉันสารภาพผิดคน ทำไมเธอไม่บอกเราว่าเธอสามารถพูดได้หลายภาษาและยังเป็นล่ามอยู่?"

ยวี่จิ้นเหวินอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

เขาบอกได้ไหมว่าเขาเพิ่งรู้เมื่อไม่กี่วันก่อน?