สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 277

ยวี่จิ้นเหวินมาที่สาขาลู่หมิง และถูกจับโดยหัวหน้าสอบสวนคดีอาญา

"อากาศร้อนขนาดนี้ยังใส่สูทอีก คุณไม่ร้อนเหรอ?"

ทันทีที่พบหน้ากัน หัวหน้าทีมสืบสวนคดีอาชญากรรมจ้าวซวี่ มองยวี่จิ้นเหวินอย่างน่ารังเกียจ

ยวี่จิ้นเหวินมองไปที่เสื้อยืดสีขาวที่ยู่ยี่บนร่างกายของเขา ไม่รู้ว่ากี่วันแล้วที่ไม่ได้สระผม ที่ปากก็เต็มไปด้วยหนวดเคราขมวดคิ้ว "นี่คุณไปตกถังขยะมาเหรอ?"

จ้าวซวี่ยังเป็นองค์รัชทายาทของเมืองเป่ยที่แขวนนั่นอยู่ด้วย และรู้จักกับยวี่จิ้นเหวินมาตั้งแต่เด็กๆ เขามีภูมิหลังทางครอบครัวที่เหนือกว่า แต่เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาเป็นคนขี้ขลาด เขายังเป็นทหารอยู่พักหนึ่ง แต่ล้มเหลวในการเข้าร่วมทีมพิเศษเจียวหลงด้วยเหตุผลหลายประการ หลังจากเปลี่ยนงานเขาได้รับมอบหมายโดยตรงไปยังกระทรวงความมั่นคงสาธารณะ

หัวหน้าทีมไม่ใส่ชุดตำรวจ ด้วยบุหรี่ที่ห้อยจากริมฝีปากที่แตกของเขา ไม่สนใจนาฬิกา Rolex ที่ข้อมือและคาดเข็มขัด Armani ที่เอว การยืนบนถนนนั้นค่อนข้างจะขี้เล่นเล็กน้อย แต่เขาได้เจอเคสใหญ่ๆหลายครั้ง และประวัติย่อของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก

"อย่าพูดถึงมันเลย ฉันถูกย้ายไปที่เมืองหลินเพื่อจัดการคดี ฉันเพิ่งกลับมาที่เมืองไป๋และก่อนที่ฉันจะมีเวลากลับบ้านและอาบน้ำทำความสะอาด ฉันเจอระเบิดนี้อีกครั้ง"

จ้าวซวี่เข้าหาดวงตาของยวี่จิ้นเหวินและชี้ไปที่ตาของเขาเอง "ดูรอยคล้ำใต้ตาของฉันสิ มันใกล้จะถึงจมูกแล้ว...…"

ยวี่จิ้นเหวินเกือบจะเป็นลมเพราะกลิ่นบนร่างกายของเขา ขมวดคิ้วและผลักเขาออกไป

"อยู่ให้ห่างผมนะ!"

ใบหน้าของจ้าวซวี่ได้รับบาดเจ็บ "รังเกียจผมเหรอ? เป็นเหมือนพี่น้องกันมาหลายปีขนาดนี้นายยังรังเกียจอีกเหรอ?"

ยวี่จิ้นเหวินมีบุคลิกที่เย็นชาและโดดเดี่ยวและมีเพื่อนไม่มากนักรอบตัวเขา พวกเขาทั้งหมดเป็นพี่น้องกัน คนหนึ่งคือฟู่ยวี่อีกคนคือจ้าวซวี่ทำให้เขารู้สึกว่าเพียงพอแล้ว

เล่นไร้สาระกัน เมื่อพูดถึงธุรกิจ ทั้งสองคนจะจริงจัง

จ้าวซวี่พายวี่จิ้นเหวินออกไปนอกห้องสอบสวน และผ่านผนังกระจก จะเห็นสถานการณ์การสอบสวนภายในจ้าวซวี่ไม่ได้เขินอายอย่างที่ยวี่จิ้นเหวินคิดไว้ ในทางตรงกันข้าม การแต่งกายตั้งแต่หัวจรดเท้าสามารถอธิบายได้ว่า "มั่งคั่งและทรงพลัง"

โจ๋เซวียนสวมชุดสีแดงทั้งตัว

สร้อยคอทองคำบริสุทธิ์ที่คอ สร้อยข้อมือทองคำที่มีรูปแบบเดียวกันบนข้อมือ และสร้อยข้อมือหยกที่มีหัวน้ำที่ยอดเยี่ยม และไพลินบนนิ้วซ้าย แหวนพราวมาก

ผมที่เคยดำยาวตรงก็ม้วนเป็นลอนใหญ่ โตเต็มที่และมีเสน่ห์

"นั่นคือโจ๋เซวียนเหรอ?"

จ้าวซวี่และโจ๋เซวียนรู้จักกันตั้งแต่ยังเด็ก และพวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างยวี่จิ้นเหวินกับเธอ ผู้คนในแวดวงองค์รัชทายาทของพวกเขามีตัวกรองในวัยเด็กสำหรับโจ๋เซวียน คิดว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ไม่สามารถมองเห็นได้ มีเพียงจ้าวซวี่เท่านั้นที่รู้สึกว่าโจ๋เซวียนค่อนข้างปลอม

จ้าวซวี่ได้เห็นสิ่งเหล่านี้ด้วยตาของเขาเอง แต่เพื่อปกป้องความภาคภูมิใจในตนเองของพี่น้อง เขาไม่เคยบอกยวี่จิ้นเหวินแต่ในใจของเขาเขาไม่เคยมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ต่อมาเขาเหินห่างจากโจ๋เซวียนมาระยะหนึ่ง

หลังจากที่ยวี่จิ้นเหวินและโจ๋เซวียนแยกจากกันโดยสิ้นเชิง พวกเขาก็พบกันที่บาร์ครั้งหนึ่ง และทั้งสองคนก็ดื่มกันใหญ่ก่อนที่พวกเขาจะพูดคุยเกี่ยวกับทุกสิ่งในอดีตและแก้ปมในใจของพวกเขา

พี่น้องที่ข้ามการโจรกรรมทั้งหมดอยู่ที่นี่และพวกเขาพบกันด้วยรอยยิ้มและความแค้น

จ้าวซวี่ไม่ได้พบโจ๋เซวียนมาเป็นเวลานานและไม่รู้จักมันมาระยะหนึ่งแล้ว

"ทำไมถึงแต่งตัวเหมือนสาวไนต์คลับ?"

จ้าวซวี่ขมวดคิ้วและมองไปที่ยวี่จิ้นเหวินที่ด้านข้าง ยวี่จิ้นเหวินไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆแต่ใบหน้าของเขาเป็นความลับ เขาถามด้วยเสียงลึกๆว่า "ตอนนี้ดำเนินการถึงขั้นไหนแล้ว? ถามถึงเบื้องหลังแล้วยัง?"

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ข้างๆ เขามองไปที่จ้าวซวี่และจ้าวซวี่ก็พ่นควันออกมา

"มองฉันทำไม? หมาลิวพูด"

เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้วและพูดว่า "ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เย่อหยิ่งมาก"

ยวี่จิ้นเหวินขมวดคิ้วด้วยคิ้วสองอัน

—

"โอ้โห นี่มันหยิ่งเกินไปรึเปล่า!"

ในห้องรักษา ไป๋ลู่ยวี๋มองโจ๋เซวียนในกล้องวงจรปิด อดไม่ได้ที่จะตะโกนด่า

ถึงอย่างไรก็ไม่มีพี่น้องก็ไม่ต้องเมตตาเขาอยากจะพูดในสิ่งที่เขาต้องการจะพูด

ในห้องรักษา ไป๋ลู่ยวี๋ "เอนตัว" อีกครั้ง

"ผู้หญิงคนนี้น่าทึ่งมาก! ฉันอยากจะจับยวี่จิ้นเหวินจริงๆ กดหัวของเขาเพื่อแสดงให้เขาเห็นผู้หญิงที่เขารักมาหลายปีแล้วหย่ากับคุณเพราะเรื่องนี้ เธอชอบอะไรจริงๆ!"

หนานซ่งหรี่ตา น้ำตาใต้ตาของเขาดูเหมือนจะเปล่งแสงเย็นชา เงียบสงบราวกับเหว

"แบบนี้ไม่ได้นะ ไม่สามารถถามอะไรได้เลย"

หนานซ่งพูดอย่างเย็นชา "คำถามแบบนี้อ่อนโยนเกินไปสำหรับเธอ พี่เล็ก สำนักย่อยจะกักตัวเธอไว้ได้ไม่นาน ปล่อยเธอภายใน 24 ชั่วโมง คุณส่งคนไปเฝ้าและกักขังพวกเขาทันทีที่ออกมา"

ใบหน้าที่สงบสุขของเธอราวกับคลื่นที่เย็นชา "เราจะตรวจสอบเอง!"

นอกหน้าต่างกระจก ยวี่จิ้นเหวินพูดช้าๆ "พวกคุณถามแบบนี้ ถามไปให้ได้อะไร"

"ไม่ หรือถ้าเธอเป็นผู้หญิง ฉันอยากจะเข้าไปทุบตีเธอ!"

จ้าวซวี่สาปแช่งด้วยความโกรธ

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ข้างๆ เขามองเขาด้วยความรังเกียจ "กลั้นไว้ได้"

"ทีมจ้าวคุณพูดแบบเดียวกันเมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชาย"

จ้าวซวี่ขมวดคิ้ว "มีฉันไหม?"

เจ้าหน้าที่พยักหน้าทีละคน "คุณมี"

จ้าวซวี่ "......."

ในระหว่างการปิดปาก ยวี่จิ้นเหวินก็แทรกแซง "ให้ฉันเข้าไปคุยกับเธอ"

จ้าวซวี่ตกใจ "อะไร?"

ยวี่จิ้นเหวินจ้องที่เขาด้วยดวงตาที่เย็นชา "ฉันบอกว่า ฉันจะพยายาม"