สอนรักอดีตภรรยา นิยาย บท 31

ยวี่จิ้นเหวินออกจากกลุ่มมานานแล้ว นับจนถึงวันนี้คงสักเจ็ดแปดปีได้ เขาไม่ได้ตามแฮ็กใครมานานมาก เลยรู้สึกไม่คุ้นชิน

พอเริ่มจับความรู้สึกเดิมได้ นิ้วที่พิมพ์ของเขาก็เร็วขึ้นกว่าเดิมเช่นกัน

หลายปีมานี้เขาไม่ต้องมานั่งตรวจสอบใครเอง เวลาอยากตรวจสอบใครสักคน แค่เหอจ้าวก็สามารถจัดการได้แล้ว แต่เจ้าหมอนั่นกลับไม่ได้เรื่อง ถึงกับกล้าปล่อยให้หนานซ่งมาอยู่ข้าง ๆ เขาในฐานะของ 'ลู่หนานซ่ง' ได้ตั้งสามปี!

เขาแทบอยากจะไประเบิดหัวของหมอนั่นให้แหลก!

โชคดีที่เป็นหนานซ่ง ถ้าเกิดว่าเป็นคู่แข่งทางการค้าล่ะ อย่างนั้นไม่แย่ไปแล้วหรือไง?

ทว่าพอเขาได้มาลองตรวจสอบเองแบบนี้ เขาก็พบว่าตัวเองนั้นมองเหอจ้าวผิดไป ข้อมูลของหนานซ่งนั้นโดนแฮกเกอร์ที่มีฝีมือเป็นอย่างมากใส่รหัสเอาไว้ ถ้าเป็นแฮ็กเกอร์ทั่วไปคงไม่มีทางเปิดได้แน่

ตอนที่ยวี่จิ้นเหวินอยู่ในทีมเขาก็เคยได้รับการฝึกมา แต่ว่าเขานั้นถนัดการโจมตี ไม่ใช่การตามรอย คนที่ถนัดการตามรอยคือฟู่ยวี่ แต่ว่าหมอนั่นไม่ยอมมาช่วยเขา แถมยังจะมาตีท้ายครัวเขาอีก!

คิดถึงเรื่องนี้ ในใจของเขาก็หงุดหงิด เขาอยากไปทึ้งหัวมันนัก!

กดปุ่มenter ข้อมูลของหนานซ่งก็กำลังจะมาปรากฏอยู่ตรงหน้า ยวี่จิ้นเหวินสูดลมหายใจเข้าออก ยกแก้วชาขึ้นมาดื่ม เตรียมตัวที่จะไปทำความรู้จักกับ 'ภรรยาเก่า' คนนี้

ทว่าในวินาทีที่ข้อมูลกำลังจะปรากฏขึ้นมา เว็บเพจก็เกิดค้างไป

แววตาของยวี่จิ้นเหวินกระตุก เขาคลิกเมาส์ เว็บเพจที่กำลังจะปรากฏข้อมูลในตอนแรก อยู่ ๆ ก็มีรหัสวิ่งไปมา ต่อจากนั้นคอมฯ ก็เกิดเสียง 'ติ๊ง' 'ติ๊ง' 'ติ๊ง' อีกฝ่ายยกเลิกการขอข้อมูล แถมยังโจมตีคอมฯ ฝ่ายเขาอีกด้วย!

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาวางแก้วลงไปบนโต๊ะอย่างแรง มือก็วางอยู่บนคีย์บอร์ดแถมยังรีบเคาะแป้นพิมพ์ด้วยความรีบร้อน เริ่มเปิดฉากสงครามกับอีกฝ่ายอย่างเป็นทางการ

ทว่าแฮกเกอร์ของอีกฝ่ายนั้นชำนาญกว่าตัวเขามาก รหัสต่าง ๆ วิ่งไปมาบนหน้าจอของเขา จากนั้นก็วิ่งมารวมกันที่กลางหน้าจอ สุดท้ายแล้วก็รวมกันเป็นลงไป แถมยังเป็นสัญลักษณ์มือเสียด้วย: ยกนิ้วกลาง

หลังจากที่นิ้วกลางหายไปแล้ว หน้าจอของเขายังปรากฏตัวอักษรภาษาอังกฤษคำว่า: LOSER! อีกด้วย

ยวี่จิ้นเหวินสีหน้าหงุดหงิด แล้วปิดแล็บท็อปของตัวเองดัง 'ปึก' !

หนานซ่งมองหน้าจอ ริมฝีปากของเธอก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างสะใจ

เธอมองไฟล์ที่ถูกล็อกเอาไว้ใหม่อีกครั้ง มือทั้งสองข้างก็ประสานเข้าหากันแล้วยืดออกไปด้านหน้า นึกถึงอีกฝ่ายที่กำลังโมโหจนพังข้าวของ เธอก็รู้สึกดีสุด ๆ "มาเล่นกับฉัน ชาติหน้าเถอะ"

ฟู่ยวี่ที่นั่งมองอยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงกับภาพที่เห็น

ตั้งแต่วินาทีที่หนานซ่งเริ่มเปิดคอมฯ แล้วเริ่มลงมือพิมพ์ เขาก็รู้ว่าเธอนั้นต้องเป็นคนที่มีฝีมือมาก ๆ แน่ ๆ แต่เขาก็ไม่ได้นึกว่าเธอนั้นจะเก่งได้ถึงขึ้นนี้ ใช้คำว่า "โคตรเทพ" มาชมยังได้เลย!

ไฟล์ของเธอได้รับการเข้ารหัสAES (มาตรฐานการเข้ารหัสลับขั้นสูง) เอาไว้แล้ว คิดจะถอดรหัสก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายอยู่แล้วตั้งแต่ต้น และในขณะที่อีกฝ่ายกำลังถอดรหัสอยู่นั้น เธอไม่ได้แค่เพียงเพิ่มการเข้ารหัสและเพิ่มความปลอดภัยให้กับไฟล์ของเธอเท่านั้น แต่เธอยังเพิ่มการติดตามกลับแบบNSAไว้ภายในอีกด้วย เป็นการเปิดเผยรังของอีกฝ่ายไปในตัว!

แล้วก็ยังยกนิ้วกลางให้อีกฝ่าย ด่าว่าอีกฝ่ายเป็นloser (ขี้แพ้) ถือว่าเป็นการยั่วโมโหแบบซึ่ง ๆ หน้า เรียกได้ว่าทั้งบ้าทั้งคลั่ง

เห็นได้ชัดว่า เธอเอาอารมณ์หงุดหงิดทั้งวันมาลงกับloserคนนี้

หนานซ่งปิดคอม แล้วก็ยื่นมือไปดันคางของฟู่ยวี่เพื่อปิดปากที่อ้าค้างไว้ของเขา "มีความจำเป็นที่จะต้องตกใจขนาดนั้นด้วยเหรอคะ คุณชายน้อยฟู่ก็เป็นแฮ็กเกอร์เหมือนกัน สถานการณ์เมื่อกี้ น่าจะเห็นมาเยอะแล้วนี่คะ"

ฟู่ยวี่กลืนน้ำลาย แล้วเม้มปากเล็กน้อย

"เคยเห็นว่าเยอะแล้วก็จริง ก็แค่ไม่รู้ว่าในเหล่าแฮ็กเกอร์จะมีผู้หญิงสวย ๆ อย่างคุณหนานซ่งอยู่ด้วย ภาพเมื่อกี้ เห็นแล้วมันเจริญตาเจริญใจมาก ๆ เลยครับ"

ในตอนที่หนานซ่งจ้องไปที่คอมฯ โค้ดรหัสต่าง ๆ พากันไหลออกมาจากนิ้วเรียวยาวราวกับหยกขาวของเธอ ท่าทางที่เหมือนกับพระเจ้าที่คอยควบคุมทุกอย่างแบบนั้น ไม่ต่างอะไรกับนักรบสาวในยุคโบราณ ตอนแรกนึกว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงหน้าตาดีทั่ว ๆ ไป แต่ไม่นึกเลยว่าเธอเป็นถึงนักฆ่ามือทอง

ภาพตรงหน้า......มันช่างสวยงามจนเขานั้นไม่กล้ามอง

หนานซ่งพร้อมหรี่ตาตอบรับคำชมของฟู่ยวี่ "ผู้หญิงสวย ๆ เก่ง ๆ มีถมเถไปเถอะค่ะ ต่อไปคุณคงได้เจอเยอะกว่านี้อีก"

"ไม่จำเป็นต้องเจอเยอะกว่านี้หรอกครับ มีแค่คุณคนเดียวก็เกินพอแล้ว"

ทักษะด้านคอมพิวเตอร์ของเขานั้นไม่ได้ดีเหมือนแต่ก่อนแล้ว ถ้าเกิดอยากจะถอดรหัสทั้งหมดของหนานซ่งให้ได้ดูท่าว่าคงจะต้องฝึกเพิ่มอีกหน่อย แต่ว่าทำไมเธอถึงได้ลึกลับขนาดนั้น?

ตกลงแล้วเธอนั้น แอบซ่อนความลับอะไรเอาไว้?

แถม เธอนั้นมีมือดีคนไหนที่คอยช่วยเธอปิดบังเรื่องทั้งหมดนี่อยู่?

บางที อาจจะต้องไปเมืองหนานด้วยตัวเองสักครั้ง ถึงจะได้คำตอบของเรื่องนี้

ยวี่จิ้นเหวินดับบุหรี่ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน

ฟู่ยวี่กำลังนินทายวี่จิ้นเหวินให้หนานซ่งฟัง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นพอดี พอเขาเห็นเบอร์ที่แสดงอยู่บนหน้าจอก็หัวเราะออกมาแล้วบอกว่า "ตายยากจริง ๆ พูดถึงก็โทรมาเลย"

หนานซ่งเห็นว่าเป็นเบอร์ของยวี่จิ้นเหวิน หัวใจของเธอก็บีบรัด

ฟู่ยวี่รับสาย "ฮัลโหล......"

เขามองไปที่หนานซ่งด้วยท่าทางทีเล่นทีจริง หนานซ่งเขม็งตามองเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ปากเธอก็ขยับพูดเตือนโดยไร้เสียงว่า: ถ้าเกิดว่าคุณพูดอะไรไม่เข้าท่าออกไป คุณตายแน่!

เธอยกนิ้วโป้งมือขวาขึ้นมา จากนั้นก็ทำท่าปาดคอให้เขาดู เตือนว่าเอาจริง

ฟู่ยวี่มองท่าทางวิตกกังวลของหนานซ่งเขาก็เกือบจะหลุดหัวเราะออกไป แต่ในโทรศัพท์มีเสียงจริงจังของยวี่จิ้นเหวินดังมา "เห็นบอกว่าสนใจจะใช้ที่ฝั่งนอกเมืองทางเหนือของเมืองหนานไปทำสนามม้าใช่ไหม? ฉันเอาด้วย"

"ที่มันเป็นของคนอื่นเขา ฉันกำลังเจรจากับเขาอยู่ ยังไม่ได้ตกลงให้เรียบร้อยเลย"

เวลาที่ฟู่ยวี่พูดว่า 'คนอื่น' สายตาก็มักจะมองไปทางหนานซ่ง เห็นว่าเธอนั้นเขม็งตาใส่เขาไม่เลิก ท่าทางเดี๋ยวดีเดี๋ยวดุของเธอ อยู่ ๆ ก็ทำให้เขาคิดว่า เรื่องนี้ถ้ามียวี่จิ้นเหวินเข้ามาร่วมด้วย บางทีอาจจะสำเร็จก็ได้

"เลิกพูดมากได้แล้ว ตกลงแกจะทำไม่ทำ?" ยวี่จิ้นเหวินเริ่มรำคาญแล้ว

ฟู่ยวี่ยกยิ้ม "ทำ"